Αλφρέδο Μ. Μπονάννο

Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων

13 Δεκεμβρίου 2023

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• κοινωνικοί αγώνες
• ιστορία
• ΗΠΑ,

Πρόλογος

Τον Αλφρέδο Μπονάννο, τον γνώρισα αρχικά από τα γραπτά του στα μέσα της δεκαετίας του ’80 όταν βρέθηκα ως μαθητής στην Αναρχική Μπιενάλε της Βενετίας, μέσο ενός μικρού κειμένου που μου τράβηξε την προσοχή για τον εξεγερτικό αναρχισμό μεταφρασμένο στα αγγλικά. Η άγνοια της ιταλικής γλώσσας δεν με βοήθησε να συνεχίσω στο έργο του, ενώ η επαφή με τις ιδέες των Μάρεϊ Μπούκτσιν, Νόαμ Τσόμτσκι κ. ά., ο φρέσκος και σύγχρονος αέρας που εξέπεμπαν τότε στο θεωρητικό τους σκέλος, καθώς και η ευκολία του ότι ήταν στα Αγγλικά κατεύθυναν την σκέψη μου χωρίς όμως να ξεχάσω την κληρονομιά της εξεγερτικής πράξης που πρέπει πάντα να την έχουμε στο μυαλό μας όπως έλεγε και ο Πιοτρ Κροπότκιν.

Όταν λοιπόν επανήλθε η σκέψη του Αλφρέδο μέσω του Χρήστου Στρατηγόπουλου, φίλου και συντρόφου του Μπονάννο και υποστηρικτή του εξεγερτικού Αναρχισμού, τους πρώτους μήνες της Ένωσης Αναρχικών μόνο χαμόγελο μπορούσε να μου αποφέρει. Αν και η «Ένωση» δεν συμφωνούσε με τον αντι-οργνανωτισμό του Μπονάνο, αυτό δεν σήμαινε ότι ξεχνούσε ή αγνοούσε την σημασία της εξέγερσης και την ιστορικότητα της τάσης αυτής στο Αναρχικό κίνημα. Οπότε από την περίοδο του 1987 –έως το 1990 όπου και διαλύθηκε τόσο η «Ένωση» όσο και η εφημερίδα μας «Αναρχία»-μετεξέλιξη της εφημερίδας «Δοκιμή»- είχαμε μεταφράσει αρκετά κείμενά του τόσο θεωρητικά όσο και εντός της φυλακής. Μάλιστα είχαμε κάνει και κοινή παρέμβαση για την απελευθέρωσή του στην Αθήνα το 1989, αν θυμάμαι καλά, μαζί με την Συσπείρωση Αναρχικών, ομάδα συντρόφων που έφυγε από την Ένωση, επιβεβαιώνοντας ότι η αλληλεγγύη για τους Αναρχικούς δεν γνωρίζει μικροπολιτικές.

Οι πολιτικές και οργανωτικές διαφορές που έχω με τον Μπονάννο είναι αρκετές, όμως όπως είχα δηλώσει στην έδρα στην ερώτηση αν αποδέχομαι την δημοκρατία και τον αυτό τρόπο πολιτικής δράσης: Οι Αναρχικοί επιλέγουν οι ίδιοι και μόνο αυτοί τα μέσα που χρησιμοποιούν για την ανατροπή της εξουσίας, αρκεί αυτοί (οι σκοποί) να συνάγουν με την ηθική ουσία των ιδεών τους. Συνεπώς καμία δήλωση νομιμότητας ή υπεράσπισης ενός δημοκρατικού τρόπου διεξαγωγής αυτών δεν μπορεί να γίνει ούτε να διανοηθεί από κανέναν Επαναστάτη Αναρχικό. Δεν συνομιλούμε -ούτε συνδιαλεγόμαστε.» Κάτι που συνεχίζω να πιστεύω μέχρι και σήμερα.

Με αφορμή τον θάνατο του συντρόφου Αλφρέδο πριν λίγες μέρες στα 86 του χρόνια δημοσιεύω τον πρόλογο που είχε κάνει για την Παλαιστίνη το 2012 και συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο «Αναρχικοί Ενάντια στο Τείχος» που είχαμε την δυνατότητα να μιλήσουμε μαζί τους στην Ελλάδα στις πρώτες δεκαετίες του 2000. Με αφορμή όμως την ευκαιρία αυτή θέλω να εκφράσω δημόσια την αμέριστη ευγνωμοσύνη μου στην Άντζελα Ιωαννίδου που δεν βρίσκεται πια στη ζωή αφιερώνοντας στον Αγώνα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης και όχι μόνο.

Σε μια εποχή αναθεωρητισμού που βομβαρδιζόμαστε εντός και εκτός του «χώρου» από διάφορους πασισφιστές και μη, οι οποίοι μας εγκαλούν γιατί δεν υποστηρίζουμε «το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», το κείμενο του Αλφρέδο Μπονάννο μας υπενθυμίζει τι σημαίνει «Τείχος».

Αργύρης Αργυριάδης

-------------------------

Το τείχος είναι εκεί, στο σημείο που πριν δεν ήταν. Είναι ένα τρομακτικό, γιγαντιαίο κατασκεύασμα, που εκτείνεται για εκατοντάδες χιλιόμετρα, ελίσσεται καταπατώντας τα σχετικά διεθνώς αποδεκτά...

Περισσότερα …