Edgar Rodrigues*
Η έκδοση της “La Campana” της 25ης Νοεμβρίου 2002 ανέφερε: "Το Δελτίο της Εκπαιδευτικής Ένωσης της CNT της Καστίλης αναφέρει ότι στα τέλη του μήνα θα πραγματοποιηθεί ιστορικό συμπόσιο στη Γουαδαλαχάρα για την 75η επέτειο της FAI".
Η Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία (FAI) ιδρύθηκε στη Βαλένθια το 1927 με πρωταρχικό στόχο την καταγραφή των δραστηριοτήτων του αναρχισμού στην Ισπανία, με τα φώτα και τις σκιές του, και τον προβληματισμό για τα αίτια του ιδιαίτερου χαρακτήρα του και της εμφανούς ανάδειξής του στην ιστορία του έθνους τα τελευταία διακόσια χρόνια. Η Ομάδα Κοινωνικής Ιστορίας της Γκουανταλαχάρα και το Fundación Anselmo Lorenzo αποφάσισαν να συγκαλέσουν μια ακόμη συγκέντρωση με αφορμή την 75η επέτειο από την ίδρυση της FAI.
Η συγκέντρωση αυτή πραγματοποιήθηκε στις 29 και 30 Νοεμβρίου και την 1η Δεκεμβρίου 2002 και τα θέματα θα ήταν “Οι ρίζες του Αναρχισμού στην Ισπανία” και “Οργανωμένος Αναρχισμός στην Ισπανία”. Η Κυριακή θα αφιερώνονταν στα επιτεύγματα του Αναρχισμού στην Ισπανία.
Τα προαναφερθέντα θέματα με ώθησαν να ανατρέξω στις ιστορικές ρίζες της FAI.
Στη δεκαετία του 1920 οι Ισπανοί αναρχικοί και τα μέλη της CNT ήταν διασκορπισμένοι σε όλη τη Γαλλία και στη Λισαβόνα.
Η αστυνομία του δικτάτορα Πρίμο ντε Ριβέρα παρενοχλούσε τους αντιπάλους "έξω από το βασίλειό του" και μπορούσε να βασιστεί στη βοήθεια των πορτογαλικών αρχών στη σύλληψη και παράδοση προοδευτικά σκεπτόμενων ανθρώπων στην ισπανική κυβέρνηση!
Η ταχύτερη λύση ήταν να περάσουν τα σύνορα και να διαφύγουν στην Πορτογαλία και τη Γαλλία. Στην πορτογαλική πρωτεύουσα ζούσαν ο Manuel Pérez (1), ο γιατρός και αναρχικός Pedro Vallina, οι οικογένειές τους και ορισμένοι ομοϊδεάτες τους. Μαζί με την οικογένειά του, ο Perez είχε βρει καταφύγιο στις εγκαταστάσεις του Συνδικάτου επιπλοποιών της Λισαβόνας. (2)
Οι συναντήσεις μεταξύ αναρχικών και αγωνιστών της ισπανικής CNT και της πορτογαλικής CGT στη Λισαβόνα ήταν συχνές και υπήρχε ένα επαναλαμβανόμενο θέμα: Πώς να αντισταθούμε στη συντονισμένη παρενόχληση των ελευθεριακών από την πορτογαλική και την ισπανική κυβέρνηση. Απέναντι σε αυτό, ο Manuel Joaquim de Sousa πρότεινε να δημιουργηθεί ένα πανευρωπαϊκό σώμα αντίστασης και δράσης, αποτελούμενο από Ισπανούς και Πορτογάλους αγωνιστές, για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους από τις αρχές και στις δύο χώρες και να διευκολύνουν την προπαγάνδα και την αμοιβαία βοήθεια.
Αυτό υιοθετήθηκε γρήγορα και το 1923 πραγματοποιήθηκε στην πόλη Évora μια διάσκεψη των εργατικών οργανώσεων της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Σε αυτή τη συνάντηση των ελευθεριακών εργατών της Ιβηρικής, ο Manuel Joaquim de Sousa, ένας πολύ έμπειρος και ιδιαίτερα καλλιεργημένος Πορτογάλος αγωνιστής, πρότεινε επίσημα για πρώτη φορά την ίδρυση της FAI. Ο γιατρός Pedro Vallina, μόλις τον ανακάλυψε η αστυνομία της Λισαβόνας, διέφυγε στη Γαλλία με την οικογένειά του. Ο Manuel Perez αναγκάστηκε να μείνει στη θέση του και μαζί με τους Ισπανούς J. Ferrer Alvalada και Sebastián Clará, εκπροσώπησαν την CNT και το ισπανικό αναρχικό κίνημα στη διάσκεψη της Évora και, εκ μέρους αυτών των οργανώσεων, υποστήριξαν το σχέδιο που πρότειναν ο Manuel Joaquim de Sousa (από την UAP - Πορτογαλική Αναρχική Ένωση) και ο Jose da Silva Santos Arranha (από την πορτογαλική CGT).
Αυτό έγινε στην πορτογαλική...
1823 Η Διακήρυξη Ypiranga ανακηρύσσει τη Βραζιλία ανεξάρτητη από την Πορτογαλία και ο πρώην Πορτογάλος αντιβασιλέας γίνεται Pedro I της Βραζιλίας.
1840 Ο Γάλλος μηχανικός Louis Léger Vauthier φτάνει στο Recife της Βραζιλίας για να εργαστεί. Διαδίδει τις ιδέες του Fourier, επηρεάζοντας διανοούμενους όπως ο Antonio Pedro Figueiredo.
1841 Γίνεται προσπάθεια να ιδρυθεί ένα φαλανστήριο [κοινότητα] στην περιοχή Saí (São Francisco στην Πολιτεία Santa Catarina) από μια γαλλική ομάδα με επικεφαλής τον φουριεριστή γιατρό Benoît Jules Mure.
1845 Στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ο Benoît Jules Mure, μετά την απογοήτευση σχετικάμε την ίδρυση του φαλανστηρίου στο Saí, εγκαινιάζει μία από...
- ngnm
- Γενικά Άρθρα
Σημείωση μεταφραστή*: Ένα ιστορικό κείμενο του Αμερικανού φιλοσόφου, ιστορικού και «περιηγητή της ουτοπίας», σχετικά με την χρήση και κατάχρηση του όρου «δημοκρατία» και τους κίνδυνους που ως πολιτικό σύστημα της εξουσίας εγκυμονεί.
Η «δημοκρατία» είναι ένας όρος που τώρα συγχέεται και εξελιγμένεται από την αδιάκριτη χρήση και συχνά αντιμετωπίζεται με συγκαταβατική περιφρόνηση. Μπορούμε να συμφωνήσουμε, ανεξάρτητα από το πόσο μπορεί να αποκλίνουμε αργότερα, ότι η νωτιαία αρχή της δημοκρατίας είναι να τοποθετεί αυτό που είναι κοινό σε όλους τους ανθρώπους πάνω από αυτό που κάθε οργάνωση, θεσμός ή ομάδα μπορεί να διεκδικήσει για τον εαυτό του; Αυτό δεν σημαίνει...
- Συζητώντας περί εξουσίας και επανάστασης στον αναρχισμό, την μαύρη φλόγα και τον ιστορικό μαρξισμό - Μέρος B’
- Συζητώντας περί εξουσίας και επανάστασης στον αναρχισμό, την μαύρη φλόγα και τον ιστορικό μαρξισμό - Μέρος Α’
- Ο μαρξισμός και η εξαφάνιση του Κράτους
- Όχι στην υποβάθμιση του ΕΣΥ
- Η κληρονομιά του Omar Aziz - Η οικοδόμηση αυτόνομων, αυτοδιοικούμενων κοινοτήτων στη Συρία
- Paul Signac (1863-1935): Νεοϊμπρεσιονιστής ζωγράφος και αναρχικός
- Carolyn Ashbaugh, O ρόλος των γυναικών στα γεγονότα της Πρωτομαγιάς
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
