Αναμφίβολα μια επιτελεστική δυνατότητα της Εξουσίας των θαυμαστών φιλελεύθερων καιρών μας είναι η αξιοποίηση της νεογλώσσας. Έννοιες διαστρεβλώνονται και χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν όπως τους βολεύει. Ως συνέπεια αυτού, επινοούνται νεολογισμοί για απατηλές χρήσεις και ψευδείς αντιστοιχίες για να δαμάσουν ή και να κατευνάσουν τον δημόσιο λόγο: νόμος της αγοράς αντί εκμετάλλευση, ελαστικότητα αντί ανεργία, υπόγεια οικονομία αντί μαύρη εργασία, προληπτικός πόλεμος αντί επιθετικότητα κοκ.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ). Τα ράντζα που είναι μια μόνιμη και υπαρκτή πραγματικότητα, ειδικά τις ημέρες των εφημεριών, εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας. Για να επανεμφανιστούν στον δημόσιο λόγο ως «επικουρικές κλίνες». Η χαώδης κατάσταση που επικρατεί στα επείγοντα, όπου ασθενείς στρυμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, σε πρόχειρα κρεβάτια, είναι η κανονικότητα και όχι η εξαίρεση. Βρισκόμαστε στην εποχή της «επικουρίας». Επικουρικές κλίνες αντί για νέες πτέρυγες και μονάδες. Επικουρικό προσωπικό αντί για μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού και όχι μόνο προσωπικού. Είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις της απαξίωσης του Συστήματος Υγείας που από Εθνικό (Δημόσιο) θα μεταβληθεί σε Επικουρικό προ όφελος της σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ).
Η μεταφορά του καθαρισμού των νοσοκομείων και του επισιτισμού με συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα είναι ξεκάθαρο παράδειγμα του που οδηγούνται τα πράγματα. Το ίδιο και για την ολοένα μεγαλύτερη συμμετοχή και μετακύλιση κόστους των διαγνωστικών υπηρεσιών και απεικονιστικών εξετάσεων προς τον ασθενή, όπως και η μείωση ή κατάργηση της συμμετοχής στην αγορά φαρμάκων δείχνει ότι έρχεται με ταχείς ρυθμούς η ελευθερία της αγοράς να αυξήσει την κερδοφορία της. Άλλωστε η επερχόμενη μείωση του clawback ως αποτέλεσμα θα έχει την αύξηση της φαρμακευτικής και όχι μόνο δαπάνης. Η Υγεία πλέον από θεμελιώδες κοινωνικό αγαθό μεταβάλλεται σε μια κοστοβόρα για τον λήπτη υπηρεσία στην οποία οι ταξικοί φραγμοί θα επιβληθούν με το αζημίωτο φυσικά για τους ιδιωτικούς παρόχους υγείας.
Στο πλαίσιο αυτό οδηγεί και η νέα απόφαση με την οποία καταργείται η ισχύουσα σειρά αναμονής για έναρξη ειδικότητας και «ανατίθεται η επιλογή των νέων ειδικευόμενων σε συγκεκριμένη ομάδα καθηγητών, που θα αποφασίζουν ποιοι πτυχιούχοι ιατρικής θα ξεκινούν ειδικότητα «κατά προτεραιότητα» και ποιοι ειδικευμένοι ιατροί θα ξεκινούν εξειδίκευση «κατά προτεραιότητα» σε όλα τα τμήματα του ΕΣΥ και σε όλες τις πανεπιστημιακές κλινικές. Όπως και με τα απογευματινά χειρουργεία γίνεται ολοφάνερα ξεκάθαρη η πρόθεση επιλογής των «ημετέρων». Η σκέψη δε, μεταβολής του ΕΣΥ σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου προς αυτή την κατεύθυνση είναι.
Η λύση για τα προβλήματα του Εθνικού Συστήματος υγείας δεν είναι η είσοδος του ιδιωτικού τομέα, ούτε η περίφραξη μέσω εξετάσεων και λοιπόν νομοθετημάτων στην είσοδο νέου ειδικευόμενου, ειδικευμένου αλλά και εξειδικευμένου προσωπικού. Η εξυγίανση του Συστήματος Υγείας δεν μπορεί να γίνει με πρόχειρες λύσεις που διάφοροι μανατζαραίοι ή σύμβουλοι που ως μαθητευόμενοι μάγοι προτείνουν αντιγράφοντας σχέδια από το εξωτερικό που δεν έχουν καμία συνάφεια με την Ελληνική κοινωνική αλλά και γεωγραφική πραγματικότητα. Το σχέδιο για ένα κεντρικό – γενικό νοσοκομείο ανά χιλιομετρική απόσταση είναι χαρακτηριστική περίπτωση, αφού δεν λαμβάνει υπόψιν του ότι κάτι τέτοιο ακόμα και αν ήταν εφικτό για την ηπειρωτική χώρα είναι ανέφικτο και ανεφάρμοστο για τις νησιωτικές περιοχές.
Αν η δημόσια υγεία βρίσκεται στο μεταίχμιο, ούτε ο κρατισμός ούτε ο ιδιωτικός τομέας αποτελούν λύση. Όλοι οι εργαζόμενοι στην υγεία το γνωρίζουμε αυτό. Χρειαζόμαστε ένα Σύστημα που να μην εξυπηρετεί κομματικούς εγκάθετους ή επιχειρηματικούς ημέτερους. Για να γίνει αυτό χρειάζεται αλλαγή παραδείγματος εκτός του κράτους και της αγοράς, όπου θα υπερισχύει το αξίωμα «Όλα για Όλους ανεξαιρέτως» δηλαδή όχι ένα «Εθνικό» αλλά Ελευθεριακό Σύστημα Υγείας. Αλλά μέχρι τότε, ως Αναρχικοί εργαζόμενοι στην υγεία ή και μη, υπερασπιζόμαστε τον Δημόσιο και Κοινωνικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει το ΕΣΥ αντιστεκόμενοι στην απαξίωση του. Βρισκόμαστε μαζί με το κλινικό, διοικητικό και βοηθητικό προσωπικό και στο αίτημα του για προσλήψεις προσωπικού, άνοιγμα νέων μονάδων στην επικράτεια και όχι κλείσιμο των υφιστάμενων. Καμία μείωση αλλά αύξηση της συμμετοχής των ασφαλιστικών ταμείων στην φαρμακευτική, διαγνωστική και απεικονιστική δαπάνη. Δωρεάν Χειρουργεία και ποιοτικότερη περίθαλψη. Η δημοσία υγεία δεν παραχωρήθηκε από το Κράτος αλλά κατακτήθηκε από τους Κοινωνικούς και Συνδικαλιστικούς αγώνες, δεν αποτελεί προϊόν κερδοφορίας ή διαπραγμάτευσης παραμένει αναπαλλοτρίωτο αγαθό προς όφελος όλων.
Αργύρης Αργυριάδης
