Στα μάτια των αντιεξουσιαστών, η ασυμβατότητα με τους ρεφορμιστές κρατικοσοσιαλιστές είχε γίνει τόσο εξόφθαλμα προφανής, ώστε κάθε σκέψη τους ήταν αφιερωμένη στην εξεύρεση τρόπων οριοθέτησης των διαφορών τους έστω και με όρους ετικετών. Την εποχή των Συνεδρίων του 1879 και του 1880 της Ομοσπονδίας του Ζυρά (Jura) στο Chaux de-Fonds της Ελβετίας, μετά από πρόταση του Carlo Cafiero και του Peter Kropotkin, ο αναρχικός κομμουνισμός υποστηρίχθηκε ως απώτερος στόχος τους και ο κολεκτιβισμός περιγράφηκε ως μια μεταβατική μορφή κοινωνίας. Το επακόλουθο αυτών των στόχων ήταν «η κατάργηση όλων των μορφών διακυβέρνησης και η ελεύθερη ομοσπονδία των ομάδων παραγωγών και καταναλωτών».
Σε μια μυστική συνάντηση στο Vevey της Ελβετίας το 1880, τριάντα δύο αναρχικοί «πολιτικοί ηγέτες», στους οποίους περιλαμβάνονταν ο Kropotkin, ο EIisee Reclus, ο Pierre Martin και άλλοι πέντε Γάλλοι, καθόρισαν τις τακτικές μεθόδους που θα χρησιμοποιούνταν για την επίτευξη του αναρχικού κομμουνισμού. Συμφώνησαν να συστήσουν την προπαγάνδα με την πράξη και υιοθέτησαν ένα πρόγραμμα που είχε καταρτισθεί από τον Ελβετό Herzig και τον Γερμανό Otter:
1. Πλήρης καταστροφή των υφιστάμενων θεσμών με τη βία.
2. Πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για τη διάδοση της επαναστατικής
Ιδέας και του πνεύματος της εξέγερσης με πράξεις.
3. Εγκατάλειψη του νομικού εδάφους προκειμένου να επικεντρωθεί η δράση στο έδαφος της παρανομίας, που είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην επανάσταση.
4. Με τις τεχνικές και χημικές επιστήμες να έχουν ήδη προσφέρει υπηρεσίες στην επαναστατική υπόθεση, θα πρέπει να παροτρύνουμε τις οργανώσεις μας και τα άτομα που ανήκουν σε αυτές τις ομάδες να δώσουν μεγάλη σημασία στη μελέτη και την εφαρμογή αυτών των επιστημών ως μέσο επίθεσης και άμυνας.
5. Η αυτονομία των ομάδων και των ατόμων είναι αποδεκτή, αλλά για να διατηρηθεί η ενότητα της δράσης, κάθε ομάδα έχει το δικαίωμα να συνάπτει άμεσες στενές σχέσεις με τις άλλες, και για να διευκολυνθούν αυτές οι σχέσεις, πρέπει να δημιουργηθεί ένα κεντρικό διεθνές γραφείο πληροφόρησης. 1
Προς το παρόν, το πρόγραμμα αυτό κρατήθηκε μυστικό και ο Jean Maitron, ο οποίος το αναδημοσιεύει ολόκληρο στη μνημειώδη και αξεπέραστη διατριβή του για την περίοδο αυτή, το ανακάλυψε στα αρχεία της αστυνομίας, γεγονός που υποδηλώνει ότι υπήρχε αστυνομική παρουσία σε αυτή την επίσημη συνάντηση, αν και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν αυτό τιμά ή δυσφημεί τα όσα προέκυψαν από αυτήν. Παρ' όλα αυτά, θα πρέπει να σημειωθεί η οργανωτική εκκεντρικότητα που υποστηρίζεται: η αυτονομία ήταν «αποδεκτή», υπήρχε «δικαίωμα αλληλογραφίας» και γραφείο «πληροφόρησης». Ίσως το ένα εξηγεί το άλλο. Κατά τα άλλα, αυτό που προβάλλεται σε αυτήν τη φόρμουλα είναι η εικόνα της κοινωνίας του μέλλοντος, αν και με πολύ θολά χρώματα.
Από την άλλη πλευρά, η εμπλοκή της αστυνομίας είναι καθοριστική για την έναρξη της κυκλοφορίας του πρώτου γαλλικού αναρχικού περιοδικού που είδε το φως της δημοσιότητας μετά την Κομμούνα, του «La Revolution Sociale» (Η Κοινωνική Επανάσταση). Ο διοικητής της αστυνομίας του Παρισιού, Louis Andrieux, είχε κάνει όνομα μια δεκαετία πριν, αντιμετωπίζοντας τον Μπακούνιν και τους κομμουνάριους της Λυών. Στα Απομνημονεύματά του εξηγεί και αιτιολογεί την πρωτοβουλία του. Ξεκινά με ένα εντυπωσιακό επιχείρημα...
Αργύρης Αργυριάδης
Πολλά έχουν γραφτεί για τον Ισπανικό εμφύλιο και θα συνεχίζονται να λέγονται διότι υπάρχουν ακόμα πολλές ιστορίες να ειπωθούν, αλλά και γιατί δεν έχουν εξεταστεί επαρκώς. Πολλές φορές άγνωστες πτυχές, όχι τόσο προσιτές στο ευρύ κοινό δεν αναδεικνύονται ή παραλείπονται λόγω της ιδιαιτερότητας και της εξειδίκευσής τους. Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση είναι η υγειονομική περίθαλψη κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Σε αυτό το κείμενο θα προσπαθήσω να κάνω μια σύντομη αναφορά.
Αν ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο πρώτος μεγάλος πόλεμος στον οποίο οι απώλειες που προκλήθηκαν από άμεση στρατιωτική δράση ήταν περισσότερες από αυτές που προκλήθηκαν...
Στις 19 Ιούλη 2016, μια ομάδα συντρόφων ίδρυσε την Αναρχική Οργάνωση της Κόρδοβα (Organización Anarquista de Córdoba), στο πλαίσιο μιας δημόσιας παρουσίασης στην πόλη αυτή. Η επιλεγμένη αυτή ημερομηνία συνέπεσε με την έναρξη της Ισπανικής Κοινωνικής Επανάστασης του 1936, μια αρκετά σημαντική χειρονομία για τον αναρχισμό και με την οποία αισθανθήκαμε ταυτισμένοι από την πλούσια εμπειρία του αγώνα και της οργάνωσης.
Η πρόκληση ήταν μεγάλη, δεν υπήρχε άλλη πρόταση στην Κόρδοβα, τουλάχιστον από τη δεκαετία του '70, σαν την OAC, αλλά η ιδέα ήταν σαφής: να συγκροτήσουμε μια οργάνωση εναρμονισμένη στη γραμμή του οργανωμένου αναρχισμού της εσπεσιφιστικής (especifista) παράδοσης...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018