Του JoaquinCienfuegos
Η Oaxaca έχει ήδη δώσει ένα παράδειγμα στους πληθυσμούς του Μεξικού και στους λαούς όλου του κόσμου. Αυτό που άρχισε ως ένα κίνημα των δασκάλων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης έχει τώρα μετατραπεί σε ένα λαϊκό κίνημα ενάντια στην κυβέρνηση. Η APPO (Asamblea Popular de Pueblo de Oaxaca – Λαϊκή Συνέλευση του Λαού της Oaxaca) βρίσκεται εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν συνδεθεί μεταξύ τους κατευθείαν και έχουν αυτο-οργανωθεί.
Το κράτος δολοφονεί και έχει προσπαθεί να καταστείλει το κίνημα αυτό, αλλά ο λαός συνεχίζει να κινητοποιείται και να οργανώνεται επεκτείνοντας την αντίσταση (επειδή εάν δεν το κάνει, η κυβερνητική σφαγή θα συνεχιστεί). Ο λαός στην Oaxaca έχε καταλάβει τους τα μέσα επικοινωνίας, από τηλεοπτικούς σταθμούς μέχρι ραδιοσταθμούς. Οι άνθρωποι υπερασπίζονται μεταξύ τους, αλλά και τις καταλήψεις αυτές, με αυτοσχέδια όπλα, πέτρες, ραβδιά και τούβλα ενάντια στις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και τους παραστρατιωτικούς. Οι άνθρωποι ύψωσαν οδοφράγματα και μπλοκάρισαν τους δρόμους και το κύριο αίτημά τους είναι τώρα η αποχώρηση της κυβέρνησης. Το APPO είναι η δημοκρατία του λαού και όχι το PRI (Θεσμικό «Επαναστατικό» Κόμμα).
Η κυβέρνηση είναι φοβισμένη και προσπαθεί να διατηρήσει την εξουσία της καθώς οι άνθρωποι επαναστατούν. Αποκαλούν το λαϊκό κίνημα ανατρεπτικό κίνημα ανταρτών πόλης. Σε ένα άρθρο στην εφημερίδα «La Jornada», με τίτλο «Oaxaca, οι δάσκαλοι και ο ένοπλος αγώνας», αναφέρεται στο πώς η ένοπλη πάλη και ο αγώνας χρησιμοποιούνται στην Oaxaca επί δεκαετίες. Ανάμεσα στους δασκάλους του Μεξικού, που έχουν πάρει τώρα τα όπλα, συγκαταλέγονταν επιφανείς επαναστάτες όπως ο Lucio Cabanas και ο Genaro Vasquez.
Η κατάσταση σήμερα στην Oaxaca χαρακτηρίζεται από τη συνέχιση των προσπαθειών των ανθρώπων να επεκτείνουν την αντίσταση μέσω του ένοπλου αγώνα που είναι μια απαραίτητη τακτική όταν το κράτος δολοφονεί αυτούς που αντιτάσσονται σ’ αυτό. Βέβαια, η ένοπλη αντίσταση δεν είναι αυτό που έχει καταστήσει το συνολικό αγώνα στην Oaxaca επαναστατικό, αλλά το επίπεδο της αυτο-οργάνωσης, της αυτονομίας και της κοινοτικής δομής που έχει αυξήσει τη συνειδητοποίηση του πληθυσμού ώστε να απαιτήσει την αυτοδιάθεσή του από τις άδικες κυβερνήσεις.
Αυτό είναι που παίζει ρόλο και ανάβει τη φλόγα του ανερχόμενου επαναστατικού κινήματος σε εθνικό επίπεδο. Στην Chiapas, το Atenco, το Guerrerro, το Michoacan, τη Baja Califoria και άλλα μέρη του Μεξικού – υπάρχουν ήδη κοινότητες που αυτο-οργανώνονται, που χτίζουν απελευθερωμένες αυτόνομες κοινότητες, που υπερασπίζουν τον εαυτό τους από τις επιθέσεις του κράτους, παίρνοντας άμεσα μέτρα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το νεοφιλελευθερισμό. Είναι μια κατάσταση όπου οι άνθρωποι επεκτείνουν τη συνειδητοποίησή τους βλέποντας και βιώνοντας τη διαφθορά της κυβέρνησης, μέσω των κλεμμένων εκλογών. Είναι μια κατάσταση όπου οι καταπιεσμένοι άνθρωποι κοιτάζουν με περισσότερη ελπίδα στην 6η Διακήρυξη της Selva Lacandona και έπειτα στις προεδρικές εκλογές. Μια τέτοια κατάσταση ονομάζεται επαναστατική: μια κατάσταση όπου οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων και εκείνων στην εξουσία έχουν γίνει τόσο έντονες που το κράτος δεν μπορεί να τις κρύψει και προσπαθεί να κρατήσει τους ανθρώπους υπό τον έλεγχό του.
Οι επαναστάσεις γίνονται από τους ανθρώπους και από τα λαϊκά τους κινήματα. Δεν γίνονται...
Οι διάφορες απεργίες έγιναν συχνότερες στην περιοχή Nam Bo του Βιετνάμ στις αρχές του 1930 και οδήγησαν στις διαδηλώσεις των αγροτών τον Μάιο και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου. Εντούτοις, η κύρια εστία των αντιδράσεων στην επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης ήταν η επαρχία Nghe, η οποία είχε μια μακροχρόνια ιστορία και παράδοση υποστήριξης σε αγροτικές επαναστάσεις.
Χτυπημένοι από πλημμύρες, ξηρασία, έλλειψη γης, αλλά και την αποικιοκρατική εκμετάλλευση, οι αγρότες και ο λαός της επαρχίας Nghe ήσαν θερμοί υποστηρικτές του αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος Can Vuong και των δραστηριοτήτων του ηγέτη του κινήματος βιετναμικής εθνικής απελευθέρωσης Phan Boi Chau....
Τέσσερις ερωτοαπαντήσεις για το ζήτημα της πατριαρχίας ιδωμένες σύμφωνα με μια σύντομη αναρχοκομμουνιστική θεώρηση
Α) Είναι η πατριαρχία ένα ευδιάκριτο κοινωνικό σύστημα στις ταξικές κοινωνίες και ιδιαίτερα στον καπιταλισμό;
Η πατριαρχία υφίσταται σε όλες τις κοινωνικές τάξεις επειδή η διαφορά φύλου δεν είναι ένα υπερ-δομικό στοιχείο. Αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό των κοινωνικών δομών, ένα υλικό στοιχείο μέσω του οποίου χτίζεται η πολιτιστική διαφορά των γυναικών και των ανδρών και, πάνω απ’ όλα, η διαφορά της αγοράς εργασίας με τις κοινωνικές και εξουσιαστικές αναλογίες.
Β) Ωφελούνται από την πατριαρχία οι άνδρες που ανήκουν στην...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018