Και θα καταριέται τους δολοφόνους που εξόντωσαν τη φυλή της…
«Ήταν κάτι το συνηθισμένο για τους αποίκους να τελειώνουν ένα γλέντι με «κυνήγι μαύρων», όπου το νεκρό θήραμα ήταν ένας Αμπορίτζιναλ»
Αυτοί που πιστεύουν στα φαντάσματα δε θα δυσκολευθούν, όταν πάνε στην Τασμάνια, να δούνε να πλανάται στα δάση της και τις ακρογιαλιές της, το φάντασμα της Τρουγκανίνι. Της τελευταίας βασίλισσας μιας ύλης που δεν υπάρχει πια, γιατί είχε την ατυχία να περιληφθεί στα σχέδια «εκπολιτισμού των αγρίων» της άλλοτε κραταιάς βασίλισσας των θαλασσών, «πεσμένης σήμερα και αμαρτωλής «Μεγάλης Βρεταννίας».
Εκεί στις ανατολικές ακτές της Τασμάνιας, ζούσαν προ αμνημονεύτων χρόνων διάφορες φυλές ιθαγενών χωρίς μεγάλους «προβληματισμούς» και στενοχώριες.
Πέρα απ’ τον κόσμο τους δε γνώριζαν άλλο κόσμο.
Τα δάση και τα ποτάμια, τα νησιά και η θάλασσα του δικού τους ορίζοντα ήταν το παν.
Ούτε και ο πιο πλούσιος σε φαντασία ιθαγενής μπορούσε να διανοηθεί την ύπαρξη τόσων κόσμων στην ίδια γη που πατούσαν κι' αυτοί.
Δεν μπορούσε να διανοηθεί τους «μεγάλους πολιτισμούς», που γεννιόταν και αναπτύσσονταν σε μακρυνές ηπείρους.
Ούτε και να μαντέψει τη μαύρη μοίρα που επεφύλασσαν για τη φυλή του οι πολιτισμοί αυτοί.
Μονάχα σα δέχτηκαν τις επισκέψεις των πρώτων λευκών κατάλαβαν την πανούκλα που τους βρήκε.
Εν έτει σωτηρίω 1847, μέσα σε λίγες δεκαετίες από την άφιξη των εκπολιτιστών, όλοι οι ιθαγενείς της Τασμάνιας είχαν εξοντωθεί. Και μόνο στο Φλίντερς Άιλαντ, ένα νησάκι κοντά σ' αυτήν, ζούσαν ακόμα 44 Αμπορίτζιναλ, θλιβερά κατάλοιπα μιας διαλυμένης από τη λευκή θεομηνία φυλής.
Εκείνη τη χρονιά μαζέψαν τα 44 ερείπια και τα εγκαταστήσανε σ' ένα καταυλισμό πάνω στην Τασμάνια, στο Όϋστερ Κόουβ.
Όταν οι άγριοι νοτιάδες δέρνουν το νησί, και οι ανέμοι μοιάζουν με απόκοσμες βοές, είναι σα νάρχονται οι θυμωμένοι νεκροί των Αμπορίτζιναλ και φωνάζουν στους άσπρους:
- Γιατί μας κλέψατε τη γη μας;
- Γιατί μας ξερριζώσατε;
- Γιατί μας συντρίψατε;
Σαραντατέσσερις πρώην άνθρωποι το 1847 στον καταυλισμό Όϋστερ Κόουβ.
Το εξωτερικό παρουσιαστικό τους πρόδινε ανθρώπους-φυτά. Χωρίς βούληση, χωρίς επιθυμίες, χωρίς ενδιαφέροντα.
Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τέλειωνε 'κει. Το Όϋστερ Κόουβ ήταν ο τραγικός επίλογος μιας ιστορίας δεκάδων χιλιάδων χρόνων, ήταν η ταφόπετρα του κόσμου των ονείρων και της ομορφιάς, ήταν ο θρίαμβος του θανάτου πάνω στη ζωή, ήταν το τέλος μιας φυλής πανάρχαιας όσο κι οι πέτρες.
Η Τρουγκανίνι ήταν παιδούλα ακόμα όταν είδε να σφάζουν άγρια τη μητέρα της σε μια επιδρομή των λευκών στο νησάκι που ζούσε η φυλή της.
Οι δολοφόνοι βγήκαν από ένα πλοίο που ήταν αραγμένο έξω από το νησί. Αν και η οικογένεια προσπάθησε να δραπετεύσει, η μητέρα ήταν πολύ κουρασμένη και την πρόλαβαν. Πρώτα τη βίασαν. Ύστερα την έσφαξαν και με τα ίδια μαχαίρια οι δολοφόνοι της κομμάτιασαν το κορμί.
Την Τρουγκανίνι τη συναντούμε πάλι σε ηλικία περίπου 18 ετών— γύρω στα 1821- στο Μπέρτσες Μπέϋ, απέναντι στο νησί Μπράννυ. Αρραβωνιασμένη με κάποιον ιθαγενή, ονόματι Παβίνα, πήγαινε τακτικά εκεί για να τον βλέπει και να ζει μαζί του, όσο μπορούσε περισσότερο μιας και ο αρραβώνας στη φυλή της ισοδυναμούσε με το γάμο.
Σ' ένα απ' αυτά τα ταξίδια της, απ' το νησάκι στις ακτές της Τασμάνιας, γνώρισε κάποιους λευκούς ξυλοκόπους. Οι τελευταίοι πρότειναν στον Παβίνα...
Mutiny - Black Flag Sydney
Σημείωση: Αυτό το κείμενο γράφτηκε αρχικά κατόπιν αιτήματος των συντρόφων μας της Union Communiste Libertaire (UCL) στη Γαλλία. Μια μετάφραση αυτού του άρθρου στα γαλλικά ελπίζουμε ότι θα δημοσιευτεί σύντομα. Προορίζεται να αποτελέσει συνέχεια ενός άρθρου της UCL με τίτλο "1788: Les générations volées de l'Australie coloniale", το οποίο ασχολείται με τις λεπτομέρειες του πρώιμου αποικισμού και της κλεμμένης γενιάς. Ως εκ τούτου, το κείμενό μας δεν αναφέρεται λεπτομερώς σε αυτά τα δύο πράγματα, και απευθύνεται περισσότερο στο παγκόσμιο αντί για το εγχώριο κοινό που ήδη γνωρίζει τους ιθαγενείς αγώνες. Σε αυτό το κείμενο περιλαμβάνονται συζητήσεις...
Η Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης (FAU) έχει δώσει πολλά στην ιστορία των ελευθεριακών ρευμάτων στη Λατινική Αμερική, ιδίως την αντίληψή της για τη ειδική αναρχική και επαναστατική οργάνωση, την έκκλησή της για μια θεωρητική σύνθεση της ελευθεριακής θεωρίας, για μια ενημέρωση του αναρχισμού, με τις νέες κοινωνικο-ιστορικές πραγματικότητες και τις συνθήκες της εποχής της, την πρότασή της για την αλληλεπίδραση των διαφόρων οργανωτικών στοιχείων για την ενίσχυση του προλεταριακού πόλου της ταξικής πάλης και τις σημαντικές αγωνιστικές της προσπάθειες που επανατοποθέτησαν την α-κρατική επιλογή ως αποτελεσματικής επαναστατικής πιθανότητας στην Ουρουγουάη και την Ήπειρο.
Η FAU δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1956, μετά...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018