Martin Borrás Jover
Ο Martin Borrás Jover, υποδηματοποιός, γεννήθηκε στη Né à Igualada της Βαρκελώνης το 1845 και αυτοκτόνησε στις 9 Μάη 1894 στο Cordonnier, επίσης της Βαρκελώνης.
Το 1869, παντρεύτηκε με τη σύντροφό του Francesca Saperas, και απέκτησαν δύο κόρες, την Salut και την Maria. Ο Martin Borrás Jover δρούσε στην Gracia (εσωτερικό προάστιο της Βαρκελώνης), και το 1872 διατέλεσε γραμματέας σχέσεων και επικοινωνίας του Συνδικάτου Κατασκευαστών Πεζοδρομίων της ανατολικής Comarcale (Union des constructeurs de chaussées de la Comarcale de l’est). Όταν διάβασε την εφημερίδα “La Révolte” και στην συνέχεια συναντήθηκε με τον Malatesta, κατά την παραμονή του τελευταίου στη Βαρκελώνη, εξελίχθηκαν οι απόψεις του από κολλεκτιβίστικες σε αναρχομουνιστικές. Μαζί με τον Emilio Hugas εξέδωσαν την αναρχοκομμουνιστική εφημερίδα “Humana Justicia” το 1886 και στη συνέχεια την “Tierra y Libertad’” το 1888, στην οποία ήταν και ο πρώτος διευθυντής, και διακινούνταν στην μικρή περιοχή της Gracia από την Fransesca και την κόρη τους Salut.
Επίσης, ίδρυσε την Αναρχική Κομμουνιστική Βιβλιοθήκη (Biblioteca Anarco Communista) η ομάδα της οποίας μετέφραζε και δημοσίευε διάφορα κείμενα σε μπροσούρες. Το 1892 ήταν ο ανταποκριτής από την Ισπανία της εφημερίδας “El Perseguido” στο Μπουένος Άιρες.
Τον Σεπτέμβριο του 1893 ο αναρχικός Paulino Pallas αποπειράθηκε να σκοτώσει τον στρατηγό Martinez Campos ως αντίποινα για την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του Jerez του 1890, υπό τις διαταγές του τελευταίου, με επακόλουθο την εκτέλεση τεσσάρων αναρχικών και τη φυλάκιση πολλών άλλων. Έτσι, λοιπόν, το σπίτι των Francesca και Martin περικυκλώθηκε από την αστυνομία, αλλά ο Martin διέφυγε τη σύλληψη διαφεύγοντας από ένα υπόγειο πέρασμα. Ωστόσο, αργότερα εκείνο το βράδυ επέστρεψε σπίτι και τελικά συνελήφθη. Κλείστηκε στη φυλακή Model. Είχε βαθιά ανησυχία για το ότι θα μπορούσε να κατηγορηθεί για οτιδήποτε, γιατί μια κώφωση τον κατέστησε ανίκανο να απαντήσει σε ερωτήσεις και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αποφάσισε να αυτοκτονήσει και έγραψε μια αποχαιρετιστήρια επιστολή στην Francesca, η οποία κατάφερε να εισέλθει κρυφά στην φυλακή, όπου ο Martin πέθανε στην αγκαλιά της στις 9 Μαΐου 1894.
*Πηγή: http://militants-anarchistes.info/spip.php?article455
**Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης
Francesca Saperas (1851-1933)
Nick Heath*
Η Francesca Saperas Miro γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1851 στη Βαρκελώνη. Ήταν μοδίστρα στο επάγγελμα. Το 1869 έγινε σύντροφος του αναρχικού υποδηματοποιού Martin Borras Jover, πρώτου διευθυντή της αναρχικής εφημερίδας “Tierra y Libertad” (“Γη και Ελευθερία”). Ο Borras είχε γίνει αναρχοκομμουνιστής -ενώ πριν ήταν κολεκτιβιστής- μετά από μια συνάντηση με τον Ερρίκο Μαλατέστα. Το 1889, σε αλληλεγγύη με απεργούς εργαζόμενους στη Γερμανία, συμμετείχε στην οργάνωση μιας μεγάλης διαδήλωσης στην Plaza Cataluña, που όμως δεν έγινε ποτέ, επειδή η αστυνομία συνέλαβε όλους τους οργανωτές.
Ήταν η Francesca που με πολύ προσεκτικές και μελετημένες κινήσεις έστελνε αντίτυπα της “Tierra y Libertad” στα σπίτια των συνδρομητών. Αυτή και οι κόρες της Salut και Maria έκαναν το οικογενειακό σπίτι παράδεισο καταδιωκόμενων αναρχικών.
Τον Σεπτέμβριο του 1893 ο αναρχικός Paulino Pallas αποπειράθηκε να σκοτώσει τον στρατηγό Martinez Campos ως αντίποινα για την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του Jerez του 1890, υπό τις διαταγές του τελευταίου, με επακόλουθο την εκτέλεση τεσσάρων αναρχικών και τη φυλάκιση πολλών άλλων. Έτσι,...
Ο Santiago Suria «Surieta» γεννήθηκε τον 20ό αιώνα. Γνωρίζετε ήδη, ότι ο 20ός αιώνας υπήρξε αρκετά προβληματικός και περίεργος. Όχι, δεν ήταν πολύ ευγενικός ο 20ός αιώνας με τον Santiago Suria, που γεννήθηκε στο σπίτι ενός ταπεινού μαρμαροποιού της Βαλένθια και με καμπούρα που δεν του επέτρεπε να μεγαλώσει πέρα από το ένα μέτρο σε ύψος. Έτσι αποφάσισε να μεγαλώσει διαφορετικά. Και το έκανε στα Ελευθεριακά Αθηναία (Ateneos Libertarios), μέσω των βιβλίων, παλεύοντας για έναν κόσμο ίσων στον οποίο όλοι κοιτάζονται στα μάτια και στο ίδιο ύψος.
Ο εμφύλιος πόλεμος τελείωσε για να καταλήξει με ένα… τρόπαιο, που ήδη...
Οι εργατικοί αγώνες ολοένα εντείνονται και ολοένα θα εντείνονται, είτε δεν θα πρέπει να αποκτήσουν μία κρίσιμη μάζα, είτε όταν αυτή αποκτηθεί θα πρέπει να υπάρχουν αρκετά ικανοί μηχανισμοί διαμεσολάβησης. Όπως διαβάζουμε σε έναν άλλο οργανισμό: «Οι εργάτες θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ιδρύουν συνδικάτα που θα λειτουργούν ως ένας καλύτερος μηχανισμός επικοινωνίας ανάμεσα στην διεύθυνση και τους εργάτες…». Γιατί αν η κατάσταση ξεφύγει, κανείς δεν ξέρει προς τα πού θα πάει. (1ον ΜΕΡΟΣ)
Σύντροφος
1. Το αγροτικό σύστημα κατά τον 18ο αιώνα
Ενότητα Α΄
Τα κρατικά κτήματα (κτήματα κρατικών ιδρυμάτων, ναών, αξιωματούχων κλπ) έπαιζαν πολύ μεγάλο ρόλο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018