Μετά την μεταπολίτευση η κρατούσα κυβέρνηση (Νέα Δημοκρατία), στράφηκε ενάντια σε οποιαδήποτε "κριτική" η και ακόμα "αντιπολίτευση", με νόμιμα μέσα, όπως εφημερίδες, περιοδικά, μπροσούρες και άλλες εκδηλώσεις πολιτικού-πολιτιστικού μαζικού χαρακτήρα. Και στη συνέχεια στράφηκε εναντίον του χώρου των αναρχικών/αντιεξουσιαστών θεωρώντας τον σαν άμεση απειλή για το καθεστώς τους. Προσπάθησε να τον σταματήσει απ' τη "γέννησή" του, ώστε η "δράση" του να μην επηρεάσει καθόλου τη νεολαία της όσο και την νεολαία των κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων. Η "επιλογή" του χώρου της αντιεξουσίας -ως ευάλωτος- ήταν ο χώρος που δέχτηκε τη μεγαλύτερη κρατική καταστολή σε σχέση με το πολιτικό του μέγεθος. Εκατοντάδες αγωνιστές σύρονται στα κρατητήρια, στα δικαστήρια και στις φυλακές. Η τρομοκράτηση του κινήματος μέσα από δικαστικές διώξεις έπαιρνε κι εδώ τεράστιες διαστάσεις.
Η Κατερίνα Ιατροπούλου ανήκε στη λεγόμενη "επαναστατική δικηγορία" που αναμόρφωσε τότε "πολύπλευρα" την αστική δικαιοσύνη της εποχής. Στις τρομοκρατικές δίκες που γίνονταν, παρευρίσκονταν οι αντιεξουσιαστές δικηγόροι: Β. Καραπλής, Γ. Νταλιάνης, Ε. Δημουλέα, Κ. Κούρκουλος, Κ. Παπανικολάου. Εκείνοι που ανήκανε στον αριστερό χώρο και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά: Τάκης Παππάς, Σπ. Φυτράκης και Δάφνη Βαγιανού, Θ. Σταυρόπουλος, Κατ. Ιατροπούλου, Μ. Δαλιάνης, Κ. Νταϊλιάνας. Και οι αστοί φιλελεύθεροι "προοδευτικοί" συνήγοροι: Ε. Γιαννόπουλος (Πρόεδρος ΔΣΑ), Ν. Καραμανλής, Π. Καννελάκης, Γ. Στεφανάκης, Δ. Κοττέας, Ν. Κωνσταντόπουλος κ.α. Πάντα οι δικηγόροι που ανήκαν στους αντιεξουσιαστές και στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά δεν έπαιρναν χρήματα για την παρουσία τους, ενώ σε μερικές περιπτώσεις έβαζαν οι ίδιοι! τα χρήματα για τα διάφορα δικαστικά έξοδα (παράσταση, παράβολο, χαρτόσημα κλπ.). Ενώ οι "άλλοι" συνήγοροι απαιτούσαν την αμοιβή τους και κινδυνολογούσαν για την "έκβαση" της δίκης!
“της φυλακής... “
Ήταν λίγοι οι κρατούμενοι τότε, ποινικοί και πολιτικοί που σάπιζαν στις ελληνικές φυλακές -καμιά σχέση με τη σημερινή κατάσταση- και τα αδικήματα συνήθως ασήμαντα, μα οι ποινές ήταν δυσανάλογες και τα ευεργετήματα ανύπαρκτα. Ο αέρας της "αλλαγής" είχε φτάσει και στις φυλακές και οι εξεγέρσεις αποκάλυψαν συνθήκες κράτησης που θύμιζαν Μεσαίωνα (το Νταχάου της Κέρκυρας...). Δεν υπήρχε ακόμα κίνημα αλληλεγγύης για τα στοιχειώδη ανθρώπινα, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Χάρη και στην ευαισθητοποίηση του αντιεξουσιαστικού, κατά βάση χώρου, το θέμα “φυλακές” πήρε μεγάλη δημοσιότητα και αρχίζει το 1980 το “Κίνημα των φυλακών”. Με συγκεντρώσεις, πορείες, καταγγελίες για τις φυλακές και συμπαράσταση στους αγώνες των φυλακισμένων. Ταυτόχρονα γίνεται η έκδοση του περιοδικού: της φυλακής... , μια περισσότερο συγκροτημένη κίνηση γύρω από αυτές, με υπεύθυνο την αγωνίστρια δικηγόρο Κατερίνα Ιατροπούλου. Είναι η μοναδική πολιτικοποιημένη δικηγόρος, που μετά την μεταπολίτευση, επιλέγει ως συνειδητή πολιτική λειτουργία, όχι περιστασιακή, αλλά συστηματικά και αφοσιωμένα, τις φυλακές και τους φυλακισμένους, τους κυνηγημένους και τους βασανιζόμενους, τους βαρυποινίτες και τους εξεγερμένους.
Ο επαναστάτης αγωνιστής Ρολφ Πόλε μετά την αποφυλάκισή του (δικάστηκε με την κατηγορία της “ληστρικής εκβίασης”, επειδή δέχτηκε να απελευθερωθεί το 1975! και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια και τρεις μήνες), επιστρέφει στην Ελλάδα το 1983 και εγκαθίσταται στα Εξάρχεια, όπου κάνει πολιτικό γάμο (σκοπιμότητας για την παραμονή του), με την αγωνίστρια δικηγόρο Κατερίνα Ιατροπούλου και εργάζεται ως καθηγητής γερμανικών, μεταφραστής και αρθρογράφος στον “Σχολιαστή” και τον “Ιό” της Ελευθεροτυπίας.
…………………………………………………………………………………………………
Στη μεταπολίτευση οι σχέσεις των αναρχικών/αντιεξουσιαστών με τα...
Πέθανε μετά από μακρά ασθένεια η Κατερίνα Ιατροπούλου, σε ηλικία 74 ετών. Υπήρξε ακτιβίστρια και συνήγορος πολλών φυλακισμένων ή υποδίκων, κυρίως της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Σε πολλούς είναι γνωστή για τις δικαστικές μάχες που έδωσε, αλλά στους περισσότερους επειδή το 1982 παντρεύτηκε τον Ραλφ Πόλε, του οποίου προηγουμένως υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης στην δίκη για την έκδοσή του ή μη στη Γερμανία.
Η Κατερίνα Ιατροπούλου, γεννήθηκε στην Τρίπολη και ο πατέρας της ήταν διευθυντής Τράπεζας, και η ίδια μικρούλα νόμιζε ότι η τράπεζα ήταν δική τους, όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή της.
Σπούδασε Νομική δίνοντας εξετάσεις σχεδόν κρυφά και εγκαταστάθηκε στα...
Συνηθίζουμε να κάνουμε έναν διαχωρισμό ανάμεσα στην αρχή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» σε αντιπαραβολή με την αναρχική αντίληψη ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και ότι τα μέσα θα πρέπει να προεικονίζουν και να εμπεριέχουν με έναν τρόπο τον σκοπό μας για μια ελεύθερη κοινωνία. Το πιο σύνηθες είναι το παράδειγμα σχετικά με την επιβολή. Ότι δεν υπάρχει περίπτωση να θες να πετύχεις τη χειραφέτηση των ανθρώπων με το ζόρι. «Δε θέλουμε να απελευθερώσουμε τους ανθρώπους, θέλουμε οι άνθρωποι να απελευθερωθούν», γράφει κάπου ο Μαλατέστα. Αυτός ο αυστηρός διαχωρισμός παρεξηγείται πολύ συχνά απ’ όσους μας ακούνε και...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018