Γεννήθηκε στις 6 Σεπτέμβρη 1878, στην επαρχία Ozurgety Kutaiss της Τιφλίδα, στη Γεωργία. Το 1895 αποφοίτησε από την Πνευματική Σχολή του Ozurget και φοίτησε στο Πνευματικό Σεμινάριο του Kutaiss (δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές). Το 1897 πήγε στο εξωτερικό και φοίτησε στη Γεωπονική Σχολή της Λυών στη Γαλλία, το 1898 μεταγράφηκε στην ίδια σχολή στη Γενεύη, στη συνέχεια εισήχθη στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης όπου σπούδασε Χημεία.
Εκείνη την εποχή δημιούργησε επαφές με Ρώσους επαναστάτες μετανάστες, κυρίως εσέρους και αναρχικούς. Στη Γενεύη παντρεύτηκε την κόρη ενός συμβούλου στατιστικής, την L. V. Ikonnikova, η οποία ήταν μέλος του αναρχικού κινήματος.
Το 1900-1901 ήταν ένας από τους οργανωτές της ομάδας των Ρώσων αναρχικών στη Γενεύη και ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς του ρωσικού αναρχικού κινήματος στο εξωτερικό. Το 1903, η ομάδα μετονομάστηκε σε ομάδα Ρώσων Αναρχικών Κομμουνιστών της Γενεύης "Ψωμί και Θέληση", και ο Gogelia έγινε ο αρχισυντάκτης του ομώνυμου εκφραστικού οργάνου της ομάδας.
Τον Απρίλη του 1904, είναι ένας από τους ηγέτες της αναρχικής πτέρυγας του κόμματος, καθώς συμμετέχει στην ιδρυτική διάσκεψη του Επαναστατικού Κόμματος Σοσιαλιστών-Φεντεραλιστών Γεωργίας στη Γενεύη. Τον Σεπτέμβρη του 1904 είναι αντιπρόσωπος στη διάσκεψη των ρωσικών επαναστατικών και αντιπολιτευτικών οργανώσεων. Τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου, είναι αντιπρόσωπος στο συνέδριο των Ρώσων αναρχικών κομμουνιστών στο Λονδίνο.
Στις αρχές της Επανάστασης του 1905, εισήλθε παράνομα στη Γεωργία και, προσπαθώντας να ενισχύσει το έργο των ντόπιων αναρχικών, συμμετείχε σε εκστρατείες και προπαγανδιστικές δράσεις.
Μετά τη δημοσίευση του Μανιφέστου της 17ης Οκτωβρίου που έγραψε μαζί με τον V. N. Cherkezov και τον M. G. Tsereteli, επέστρεψε στη Γεωργία με σκοπό την έκδοση ενός εντύπου μαζικής απεύθυνσης.
Στις αρχές του 1906 ήταν ένας από τους οργανωτές της κομμουνιστικής αναρχικής ομάδας "Διεθνής" στην Τιφλίδα. Μαζί με τον αδελφό του Shalva, παρήγαγε τα πρώτα νόμιμα αναρχικά έντυπα στη γεωργιανή γλώσσα - "Nobati" (Το Κάλεσμα, τον Μάρτη με Μάη του 1906), "Hma" (Η Φωνή, τον Μάη του 1906) και "Musha" (Ο Εργάτης, τον Ιούνη με Ιούλη του 1906). Επίσης, εξέδωσε πολυάριθμα φυλλάδια που διέδιδαν τις αναρχικές ιδέες.
Τον Ιούλη του 1906 πήγε στη Γενεύη, όπου συμμετείχε στη 2η Διάσκεψη της Ρωσικής Ομοσπονδίας και, κατόπιν αιτήματός της, ετοίμασε ένα σχέδιο Προγράμματος των Σοσιαλιστών-Φεντεραλιστών της Γεωργίας.
Στα τέλη του 1906, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει και πάλι από τη Ρωσία. Τον Δεκέμβρη του 1906 με Γενάρη του 1907, πραγματοποίησε μια σειρά από αναρχικές συναντήσεις στο Παρίσι διαβάζοντας αποσπάσματα σχετικά με τα καθήκοντα, τους στόχους και τη θέση των κομμουνιστών αναρχικών και ήταν αντιπρόσωπος στην Παρισινή Διάσκεψη (συνάντηση) των Ρώσων κομμουνιστών αναρχικών. Ασχολήθηκε ακόμα με την έκδοση "Ψωμί και Ελευθερία". Τον Ιούλη του 1907 συμμετείχε στην 3η Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστών-Φεντεραλιστών στο Παρίσι, όπου παρουσίασε ένα σχέδιο Προγράμματος ("Αρχές του αναρχισμού"), το οποίο απορρίφθηκε από τους περισσότερους αντιπροσώπους επειδή αποτελούσε "λεπτομερή και συστηματική παρουσίαση της αναρχικής κοσμοθεωρίας". Μετά από αυτό, εγκατέλειψε τις τάξεις των Σοσιαλιστών-Φεντεραλιστών και είχε μια διαμάχη με τους πρώην συντρόφους του, κατηγορώντας τους για εθνικισμό.
Τον Αύγουστο του 1908 συμμετείχε στη Διάσκεψη των Ρώσων Αναρχικών στη Γενεύη, η οποία κατέληξε στη δημιουργία της Ένωσης Ρώσων Αναρχικών...
Ο Yavor Tarinski συνεχίζει το αφιέρωμά του για το μαύρο ημερολόγιο του ελευθεριακού κινήματος της Βουλγαρίας, επί της εποχής του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ένα από τα μεγαλύτερα ελευθεριακά κινήματα στην Ευρώπη, το βουλγαρικό αναρχικό κίνημα, πνίγηκε στο αίμα του από την «εξουσία του λαού». Κάθε μήνα δημοσιεύουμε κάποια καθοριστική ημερομηνία της εποχής αυτής. Σήμερα, το 5ο άρθρο της σειράς:
Ιούνιος 1947: το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας κλείνει και την τελευταία νόμιμη ελευθεριακή εφημερίδα «Στόζερ». Εκδίδεται στη Σόφια την περίοδο Νοέμβρης 1946 – Ιούνιος 1947 (σύνολο 32 τεύχη). Η εφημερίδα δεν αυτοπροσδιορίζεται δημοσίως ως αναρχική, αλλά τα βασικά της στελέχη είναι αναρχικοί....
Μιχαήλ Μπακούνιν
Ενάντια σε κάθε επαναστατική δικτατορία. Ιδεαλιστές όλων των ειδών, μεταφυσικοί, θετικιστές, αυτοί που υποστηρίζουν την προτεραιότητα της επιστήμης ως προς τη ζωή, δογματικοί επαναστάτες, όλοι με τον ίδιο ζήλο, έστω κι αν διαφέρουν στην επιχειρηματολογία τους, υποστηρίζουν την ιδέα του κράτους και της εξουσίας του κράτους. Γιατί εκεί βλέπουν κάτι που είναι τελείως λογικό από τη δική τους άποψη, τη μόνη σωτηρία της κοινωνίας.
Είπα πως είναι εντελώς λογικό, γιατί έχοντας σα βάση την απατηλή κατά τη γνώμη μας αρχή, ότι η σκέψη προηγείται της ζωής και η αφηρημένη θεωρία προηγείται της κοινωνικής πρακτικής και γι’ αυτό...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018