Μια συνοπτική παγκόσμια ιστορία της επαναστατικής αναρχικής κομμουνιστικής μαζικής οργανωτικής θεωρίας και πρακτικής
Του Michael Schmidt
Εισαγωγή
Ο αναρχικός κομμουνισμός αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 140 ετών ως μια μαχητική παράδοση της εργατικής τάξης καθώς και ως επαναστατικός πόλεμος ενάντια σε όλες τις μορφές εκμετάλλευσης. Ο στόχος του ήταν και είναι η δημιουργία μιας κοινωνίας όσο πιο ελεύθερης και πιο ισότιμης γίνεται, όσον αφορά και τα μεμονωμένα και τα συλλογικά ενδιαφέροντα των ανθρώπων, με έναν όσο το δυνατόν δικαιότερο τρόπο. Αλλά οι δυσφημιστές μας – και της αριστεράς και της δεξιάς – αναρωτιούνται εάν ο αναρχισμός είναι αρκετά ισχυρός ώστε να εφαρμοστεί στην πράξη.
Τα παραδείγματα των επαναστάσεων, όμως, στο Μεξικό, την Ουκρανία, την Μαντζουρία, την Ισπανία, την Κούβα και το Ιράν, δείχνουν ότι ο αναρχικός κομμουνισμός – που αποτελεί αληθινή εργατική αυτοδιεύθυνση από τα κάτω με βάση την πλήρη κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισότητα – είναι πρακτικός, βιώσιμος και υπερασπίσιμος, για τόσο διάστημα όσο οι βασικές του αρχές της άμεσης δημοκρατίας είναι βαθιά ριζωμένες στην εργατική τάξη.
Επίσης, άλλοι επαναστάτες λένε ότι ο τρόπος της οργάνωσής μας δεν είναι αρκετά ισχυρός, είτε για να στηρίξουμε τις επαναστατικές κατακτήσεις είτε για να τις υπερασπίσουμε. Με την συνοπτική ιστορία που παραθέτουμε εδώ θα επιδιώξουμε να δείξουμε με ποιο τρόπο καταπιάστηκαν με το ζήτημα αυτό οι αναρχικοί διαμέσου του τελευταίου αιώνα (σ.τ.μ.: των 19ου και 20ού αιώνα). Θα επιδιώξουμε να δείξουμε, επίσης, ότι μακριά από το να είναι χαοτικοί ή αντι-οργανωτικοί, οι αληθινοί αναρχικοί μαχητές είναι εραστές της δίκαιης κοινωνικής τάξης και πιστεύουν στην οργάνωση των δυνάμεών τους για να την επιτύχουν.
Επίσης, πιστεύουμε ότι αυτή η (οργανωτική) μέθοδος, η οποία όχι μόνο είναι συμβατή με τις αναρχικές οργανώσεις - αρχίζοντας από τις μικρές «ομάδες συγγένειας» και τους πυρήνες και πηγαίνοντας έως της μεγάλης κλίμακας ενώσεις και τις πολιτικές ομοσπονδίες - αλλά και με την επίτευξη ενός υψηλού βαθμού εσωτερικής εκπαίδευσης και άμεσης συμμετοχής, είναι περισσότερο αναρχική από ό,τι τα διάφορα χαλαρά οργανωτικά σχήματα που εμπεριέχουν τον κίνδυνο μια ενεργός μειονότητα να καθοδηγεί μια παθητική πλειοψηφία μελών.
Ο κανόνας, όπως πάντα για τους αναρχικούς, είναι ότι τα μέσα καθορίζουν το σκοπό (σ.τ.μ.: και όχι το αντίθετο). Έτσι, η εσωτερική δημοκρατία στις οργανώσεις μας είναι ο σημαντικότερος εγγυητής ότι οι εξωτερικές μας σχέσεις με την εργατική τάξη θα παραμείνουν, επίσης, άμεσα δημοκρατικές και αληθινά ελεύθερες. Ο επαναστατικός αναρχικός κομμουνισμός (ή «αναρχοκομμουνισμός») ξεπήδησε από τις μαζικές εργατικές εκείνες οργανώσεις που ίδρυσαν την Α’ Διεθνή το 1864.
Από τότε, ο αναρχισμός είχε περιόδους καλές και κακές, σύμφωνα, κυρίως, με τις συνθήκες στις οποίες έζησαν η παγκόσμια εργατική τάξη, η αγροτιά και οι φτωχοί, αλλά και με τις αντιστάσεις των τάξεων αυτών στις φάσεις ανάπτυξης και ύφεσης του κεφαλαίου καθώς αυτό επιδίωκε συνεχώς να υπερνικήσει τις εσωτερικές του αντιφάσεις. Ο αναρχικός κομμουνισμός δεν είναι ένα νεοφανές, συναισθηματικά νεανικό, αποδιοργανωμένο τέλμα αυτοεξυπηρέτησης ή ένα σύνολο μισοσυγκροτημένων ελευθεριακών ιδεών, αλλά μια συνεπής, εξισωτική, μαχητική, αμεσοδημοκρατική, οργανωμένη επαναστατική θεωρία και πρακτική.
Ο αναρχισμός δεν εξαφανίστηκε ξαφνικά από το θέατρο της ταξικής πάλης με τη συντηρητική αντεπανάσταση...
Στην αποκαλούμενη «σεξουαλικά ελεύθερη» κοινωνία μας, οι άνθρωποι μιλούν παντού για τη σεξουαλικότητα (ετεροφυλόφιλη και πατριαρχική), αλλά η αντισύλληψη και η άμβλωση παραμένουν ακόμα ταμπού στα σχολεία, τις οικογένειες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το κοινό σαν...
Ποιος ξέρει ότι έχοντας χαρακτηριστεί ως «έγκλημα ενάντια στην κρατική ασφάλεια» (το 1942), η άμβλωση - που εγκρίθηκε πριν από τριάντα χρόνια - δεν είχε νομιμοποιηθεί έως το 2001;
Μια άβυσσος μεταξύ του νόμου και της πραγματικότητας
Ποιος γνωρίζει τις επαναστατικές συνθήκες κάτω από τις οποίες πολλές αμβλώσεις πραγματοποιούνται ακόμα στη Γαλλία; Ποιος γνωρίζει ότι η μέση καθυστέρηση τριών εβδομάδων για...
Κυκλοφόρησε εδώ και κάποιο διάστημα από τις εκδόσεις «Απόπειρα» και διαβάζεται με μιαν ανάσα. Πρόκειται για μαρτυρία, από πρώτο χέρι , της Αμερικανίδας επαναστάτριας Έμμας Γκόλντμαν από τα μυθικά χρόνια της αυγής της ρώσικης επανάστασης (πολύ πριν ολοκληρωθεί η μετάβαση στο σταλινικό καθεστώς των γκούλαγκ και των εφιαλτικών Δικών της Μόσχας της δεκαετίας του ’30).
Μαρτυρία ζωντανή, αδιαμεσολάβητη, μέσα από συναντήσεις και συνομιλίες με ένα τεράστιο φάσμα πρωταγωνιστών της ιστορίας (από τον Λένιν και την ηγεσία των μπολσεβίκων μέχρι «ανώνυμους» μπολσεβίκους εργάτες, φαντάρους αλλά και παράνομους αναρχικούς και σοσιελεπαναστάτες σε δυσμένεια).
Σελίδα τη σελίδα ο πρωταρχικός ενθουσιασμός της Γκόλντμαν για...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018