Ενάντια στην αποικιοκρατία και το φονταμενταλισμό
Η ελευθερία το βασικό αντίδοτό τους
Greek translation of Mazen Kamalmaz’s «Against Colonialism and fundamentalism»
Mazen Kamalmaz
Αποτελεί μεγάλο ζήτημα για μας, τους μουσουλμάνους, που θεωρούμε την ελευθερία ως τον κύριο στόχο μας ή την κύρια αρχή της ζωής μας, το ότι βρισκόμαστε εν μέσω της σύγκρουσης αυτού που θα μπορούσε να οριστεί ως νεοαποικιοκρατική πολιτική της καπιταλιστικής Δύσης και του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Εν συντομία, η απάντησή μου είναι ότι πιστεύω ότι πρέπει να εμμείνουμε στην κύρια αρχή μας: δηλαδή ελευθερία, μακριά από τους δύο.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε, με κάθε δικαιολογία, οποιαδήποτε παραβίαση ή άρνηση της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της έκφρασης, να επιτρέπουμε να εκδηλώνεται ενάντια σε μουσουλμάνους ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Αλλά αυτή η θέση θα αλλάξει την ίδια στιγμή που μια τέτοια κριτική θα τείνει να δικαιολογήσει την κατοχή ή το ρατσισμό.
Είναι σαφές ότι τα περιβόητα κινούμενα σχέδια για τον προφήτη Mohammad, ασκούν κάτι παραπάνω από μια απλή και δίκαιη κριτική του βάναυσου και αδιάλλακτου ισλαμικού φονταμενταλισμού. Στην πραγματικότητα, τα σκίτσα αυτά αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης εκστρατείας που στοχεύει στην επιβεβαίωση του ότι μουσουλμάνοι είναι οπισθοδρομικοί άνθρωποι καθώς και για να δικαιολογηθεί το ότι η αποικιοκρατία είναι ένα απαραίτητο πρόγραμμα που σκοπό έχει να εκπολιτίσει αυτούς τους ανθρώπους, κάτι που κατά κάποιο τρόπο, θυμίζει το «ο θεός υποστηρίζει το διαχωρισμό», που μπορούσαμε να δούμε στους δρόμους των ΗΠΑ και της Νότιας Αφρικής πριν από το θρίαμβο του κινήματος ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Και δεν είναι έκπληξη το ότι ένα τέτοιο επιχείρημα επαναλήφθηκε επίσης από το καθεστώς Μπους. Αλλά οι άνθρωποι στη Δύση, όπως οπουδήποτε αλλού, είναι έτοιμοι να υπερασπίσουν την ελευθερία τους περισσότερο από τα κέρδη ή την πλεονεξία του κεφαλαίου.
Από την άλλη πλευρά, οι φανταμενταλιστές προωθούν την άρνηση των βασικών ελευθεριών των άλλων, μη μουσουλμάνων, ακόμη και μουσουλμάνων, ως προϋπόθεση της αντίστασης ενάντια στη νεοαποικιοκρατία. Αλλά - το αντίθετο - το αντίδοτο της αποικιοκρατίας είναι η ελευθερία, όχι μια αντιδραστική καταστολή. Η υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου ή του Τύπου δεν είναι ίδια με την υποστήριξη του πολέμου ή της κατοχής του Ιράκ, ή την νεοαποικιοκρατία, κάτι που χρειάζεται τέτοια ρατσιστικά επιχειρήματα ως βασική δικαιολόγησή του. Είναι επίσης σωστό το ότι η αντίσταση σ’ αυτή την αποικιοκρατία δεν σημαίνει επιβολή του ισλαμικού θρησκευτικού δόγματος σε άλλους.
* Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 8 Απρίλη 2008.
