Του Nick Heath
Ο Paul Denais γεννήθηκε στο Rochefort sur Loire της Γαλλίας στις 12 Μαΐου 1922. Γιος ενός γραμματέα του διοικητικού συμβουλίου ενός ψυχιατρικού νοσοκομείου και μιας μοδίστρας. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής αρνήθηκε να λάβει μέρος στο Service de Travail Obligatoire (STO), οργανισμός που παρείχε υποχρεωτική εργασία στους Γάλλους εκείνους εργαζόμενους οι οποίοι επρόκειτο να απελαθούν στη Γερμανία σε αντικατάσταση της σοβαρής απώλειας γερμανικού εργατικού δυναμικού, ως αποτέλεσμα του πολέμου. Στη συνέχεια εντάχθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση Defence de La France (Άμυνα της Γαλλίας) μέχρι την Απελευθέρωση.
Το 1952 θα χρηστεί γενικός ιατρός και από το 1960 θα εργαστεί ως ρευματολόγος σε διάφορα κέντρα υγείας καθώς και στο Τμήμα Κοινωνικής Ασφάλισης στην περιοχή του Παρισιού. Από το 1958 μετακινήθηκε στις αναρχικές ιδέες και εντάχθηκε στην Federation Anarchiste (FA - Αναρχική Ομοσπονδία). Από τον επόμενο χρόνο άρχισε να γράφει στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Ομοσπονδίας “Le Monde Libertaire¨(“Ο Ελευθεριακός Κόσμος”). Είχε αμφιβολίες για την πορεία της FA εκείνη την εποχή και έτσι εντάχθηκε στην αναρχική κομμουνιστική τάση που υπήρχε μέσα σε αυτή, την Union des Groupes Anarchistes Communistes (UGAC - Ένωση Αναρχικών Κομμουνιστικών Ομάδων - μια απόσχιση από την FCL του Georges Fontenis) κυριότερες φυσιογνωμίες της οποίας ήταν οι Paul Zorkine και Guy Bourgeois. Η UGAC συνδέθηκε με την FA το Μάη του 1961 και αμέσως μετά εντάχθηκε σε αυτήν και ο Denais. Στην UGAC γνώρισε τη γυναίκα που έγινε σύντροφος της ζωής του, την Michele Stern, και μέχρι την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα συμμετείχαν μαζί και σε συχνή βάση σε διάφορες εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες του γαλλικού ελευθεριακού κινήματος. Τον Σεπτέμβριο του 1960 υπέγραψε την λεγόμενη Έκκληση των 121 ενάντια στον πόλεμο στην Αλγερία.
Κατά την ίδια περίοδο άρχισε να συχνάζει στους κύκλους της εξόριστης Ιβηρικής Ελευθεριακής Ομοσπονδίας Νεολαίας (FIJL) στο Παρίσι. Ήρθε σε επαφή με τον Octavio Alberola, ο οποίος ήταν σημαντική φυσιογνωμία της Defensa Interior, οργάνωσης που αποτελείτο από τα μέλη της FIJL, και είχε σκοπό να αναζωογονήσει τον αγώνα ενάντια στο καθεστώς Φράνκο. Το 1958 ο Alberola πραγματοποίησε μια αποστολή εισερχόμενος με πλαστά ντοκουμέντα στην Ισπανία. Ένας από τους στόχους ήταν ένα μνημείο για τη δικτατορία του Φράνκο, στην Κοιλάδα των Πεσόντων, που χτίστηκε από την καταναγκαστική εργασία χιλιάδων δημοκρατών φυλακισμένων.
Στις 12 Αυγούστου ο Denais, από κοινού με τον Ισπανό αναρχικό Antonio Martin, τοποθέτησαν μια βόμβα στο μνημείο. Κατά την επακόλουθη καταστολή, διάφορα μέλη της FIJL που βρίσκονταν στην Ισπανία, αλλά που δεν είχαν τίποτα να κάνουν με την επίθεση, συνελήφθησαν. Ένας από αυτούς, ο Francisco Sanchez Ruano, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 28 χρόνων, από τα οποία υπηρέτησε τα 11.
Το 1964 ο Denais αποχώρησε από την FA με την υπόλοιπη UGAC μετά το συνέδριο της Γκρενόμπλ τον ίδιο χρόνο. Άρχισε να γράφει στο περιοδικό Perspectives Anarchistes Communistes (Αναρχικές Κομμουνιστικές Προοπτικές), από το οποίο κυκλοφόρησαν τουλάχιστον επτά τεύχη μέχρι το 1967. Το 1967 και 1968 ο Denais ταξίδεψε, μαζί με άλλα μέλη της UGAC, στη Γιουγκοσλαβία για να εξετάσει τα πειράματα αυτοδιαχείρισης του τιτοϊκόού καθεστώτος. Τον Ιούνιο του 1968,...
Ένας σύντομος απολογισμός της καταστολής που έπληξε τα παλιά μέλη του μαχνοβίτικου κινήματος στα 1937-38.
Του Nick Heath
Τα χρόνια 1937-1938 ήταν μια φοβερή περίοδος στη Σοβιετική Ένωση. Ο Στάλιν ασχολήθηκε με τους εμφανείς εχθρούς του μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα, δολοφονώντας εκείνους που είχαν οργανωθεί γύρω από την Τροτσκιστική Αντιπολίτευση καθώς και πολλούς άλλους Παλιούς Μπολσεβίκους όπως ο Μπουχάριν, ο Κάμενεφ και ο Ζινόβιεφ.
Στην πορεία τα επιζώντα μέλη του αναρχικού και Μαχνοβίτικου κινήματος δεν απέφυγαν αυτές τις σφαγές. Πρακτικά όλοι οι Mαχνοβίτες που δεν είχαν δολοφονηθεί κατά τη διάρκεια του 1918-1922 συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν.
Ένας από τους πρώτους Μαχνοβίτες που συνελήφθη ήταν ο στενός συνεργάτης του Νέστορ Μαχνό, Ιβάν Λεπετσένκο, ο οποίος εκτελέστηκε...
Ένας σύντροφος στη Νέα Νότια Ουαλία (της Αυστραλίας), γράφοντας στον Κροπότκιν για προτάσεις και συμβουλές
“Όπως ίσως γνωρίζετε, το εργατικό κίνημα στην Αυστραλία έχει προοδεύσει σημαντικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ή πέντε χρόνων. Ο λόγος, πιστεύω, έγκειται στο αυξημένο τράνταγμα του μυαλού των ανθρώπων μέσω των τελευταίων απεργιών εδώ καθώς και στην Αγγλία και την Αμερική. Το Εργατικό Κόμμα εδώ υπέστη το μεγαλύτερο κακό στις τελευταίες τρεις μεγάλες απεργίες, ωστόσο η σημασία αυτών των απεργιών ως παράγοντας εκπαίδευσης του μυαλού των ανθρώπων δεν μπορεί να αγνοηθεί -. π.χ. άμεσα αποτελέσματα της ήττας της Απεργίας των Λιμενεργατών ήταν ο σχηματισμός Εργατικών Εκλογικών Ενώσεων σε όλη τη Νέα Νότια Ουαλία, και η αποστολή...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018