Αναφορά σε μια ανοικτή συζήτηση του WSM στο Δουβλίνο
Οι αναρχικοί θέλουν μια μη εμπορεύσιμη (μη αγοραία) σοσιαλιστική οικονομία, με ελεύθερη πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες. Αποτελεί όμως αυτό απλώς μια συμπαθητική, αλλά ανέφικτη, ιδέα; Είναι εφικτή μια αποδοτική οικονομία χωρίς χρήματα, εμπόριο ή ανταλλαγή;
Ο σύντροφος Terry (της ιρλανδικής αναρχοκομμουνιστικής ομοσπονδίας WSM – WorkersSolidarityMovement) κάνει αυτή την αναφορά σχετικά με μια συζήτηση αναρχικών στο Δουβλίνο όσον αφορά το θέμα αυτό.
Ήταν μια ενδιαφέρουσα, κατά ένα μεγάλο μέρος της, συζήτηση, επειδή έκανε τους συμμετέχοντες να σκεφτούν για το πώς μπορούσαμε να προσπαθήσουμε ώστε να επιτευχθεί ο στόχος αυτός (της κοινωνίας χωρίς χρήμα) και να πείσουμε και άλλους για την ικανότητά μας για τη επίτευξή του. Στη συζήτηση που ακολούθησε την εισήγηση, συμφώνησαν όλοι, κατ’ αρχήν, ότι η χρήση του χρήματος έχει επεκταθεί πέρα από την αρχική της λειτουργία και έχει γίνει αναπόσπαστο καθημερινό εργαλείο του καπιταλισμού, ενώ έχει μετατρέψει την ίδια τη φρασεολογία και, ακόμη, την ίδια τη διαδικασία της σκέψης του πώς βλέπουμε τα πράγματα και ολόκληρο τον πολιτισμό μας.
Το χρήμα αντιμετωπίστηκε, επίσης, από πολλούς από τους παρόντες στη συζήτηση ως μέσο επιβολής λιτότητας (ή έλλειψης) καθώς και ως μέρος ενός μηχανισμού που επιτρέπει τη χρησιμοποίηση των πόρων για πλουτισμό ή, τουλάχιστον, της κατανομής τους σε μόνο μερικά άτομα και, επομένως, τα αποτελέσματα της χρήσης του αυτής είναι εγγενώς αντιδημοκρατικά.
Συμφωνήθηκε ότι μια επαναφορά στα συστήματα ανταλλαγής σίγουρα δεν αποτελεί πρόοδο, αλλά βήμα προς τα πίσω. Στη συζήτηση επισημάνθηκε, ακόμα, ότι είναι αδύνατον να καθοριστεί η νομισματική αξία οποιουδήποτε προϊόντος, επειδή είναι τόσο δύσκολο να καθορίσουμε τη συνεισφορά όλων των διαφορετικών ανθρώπων που συμμετέχουν στην παραγωγή οποιουδήποτε αγαθού ή προϊόντος, δεδομένου ότι πρέπει να λάβουμε υπόψη, όχι μόνο την εργασία, αλλά και την εκπαίδευση, την επιστήμη, την εργατική κατοικία, την επίδραση στο περιβάλλον, τον εξοπλισμό, τους κατασκευαστές και, οπωσδήποτε, τα συνολικά αποτελέσματα της ανάμειξης πολλών άλλων κοινωνικών παραγόντων.
Ένας συμμετέχων (ο υπογράφων) επισήμανε ότι υπάρχουν δύο βασικά στοιχεία για να ληφθούν υπόψη: τα φυσικά αντικείμενα και η πληροφόρηση. Είναι ήδη κάτι παραπάνω από σαφές ότι ολόκληρη η πληροφόρηση (ίντερνετ κ.λπ.) μπορεί βασικά να γίνει ελεύθερη, δεδομένου ότι οι δαπάνες διανομής είναι τώρα σχεδόν μηδαμινές και μπορεί να αναπαραχθεί κατά αόριστο τρόπο. Αλλά δεν συμβαίνει και το ίδιο με φυσικά αγαθά και πολλοί από τους άλλους συμμετέχοντες στη συζήτηση καθώς και ο εισηγητής συμφώνησαν ότι είναι πιθανό να υπάρξει πάντα μια κάποια έλλειψη μερικών αγαθών και το ζήτημα του πώς να συνδιαλλαγούμε με αυτό το πρόβλημα αυτό αποτέλεσε αντικείμενο διαφωνιών. Αναφέρθηκαν μερικά παραδείγματα από προηγούμενες επαναστάσεις όπως η Ισπανική Επανάσταση όπου προέκυψαν τέτοιου είδους προβλήματα και τα οποία αντιμετωπίστηκαν συλλογικά. Εντούτοις, συμφωνήθηκε ότι η ελεύθερη διανομή και διάθεση των πόρων είναι ακόμα καλύτερη απ' ό,τι μέσω του μηχανισμού που λέει όποιος αντέξει οικονομικά μπορεί και να επωφεληθεί.
Άλλοι συμμετέχοντες επισήμαναν ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι αυξανόμενες περιβαλλοντικές επιπτώσεις καθώς και η θέσπιση θεμελιωδών ορίων (περιορισμών) σε ό,τι είναι να γίνει με τη ευρύτερη...
Του WaynePrice
Ο πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ (με την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ) και της Χεζμπολάχ (και τον υπόλοιπο Λίβανο) τερματίστηκε προσωρινά. «Προσωρινά» επειδή δεν έχει επιλυθεί κανένα σημαντικό ζήτημα και, ιδιαίτερα, ο αποικιοκρατικός ρόλος του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Στο μεταξύ, ο πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράκ εντείνεται, ενώ ο ιρακινός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ διαφορετικών φατριών εντείνεται επίσης. Ο δε πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Αφγανιστάν συνεχίζεται και υπάρχουν, επιπλέον, βάσιμα στοιχεία ότι η κυβέρνηση Μπους σκοπεύει να επιτεθεί και στο Ιράν. Η ειρήνη δηλαδή δεν είναι προσιτή.
Η αριστερά, έτσι όπως είναι,...
Του Alan MacSimoin
Καθώς ο αναρχισμός γίνεται δημοφιλέστερος, καταβάλλονται προσπάθειες να παρουσιαστεί ως «βίαιος». Ελάχιστοι δημοσιογράφοι έχουν ανακαλύψει ότι είναι πολύ πιο ευκολότερο να κατασκευαστούν διάφορες ιστορίες για τους αναρχικούς παρά να μιλήσουν οι ίδιοι οι αναρχικοί για τους εαυτούς τους. Έτσι, σήμερα ακούμε, συνήθως, σκουπίδια του είδους ότι «οι αναρχικοί μισούν κάθε οργάνωση». Τελικά, θεωρείται αξιοπιστία το να κατηγορούνται άνθρωποι που οργανώνουν «αντι-καπιταλιστικές» διαμαρτυρίες ότι είναι, ταυτόχρονα, ενάντια σε κάθε δομή και οργάνωση.
Ωστόσο, λέγονται ένα σωρό αηδίες στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο και στις εφημερίδες, καταβάλλοντας προσπάθεια να εντυπωθεί ο αναρχισμός ως κάτι...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018