Στις 28 Μάρτη 1907, στο Teatro Verdi, στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, ξεκινά το Συνέδριο Ενοποίησης των Εργατικών Οργανώσεων. Το Συμβούλιο της Περιφερειακής Ομοσπονδίας Εργαζομένων της Αργεντινής (FORA) είχε στείλει πριν από μήνες μια εγκύκλιο σε όλα τα συνδικάτα της χώρας, που απάντησαν ότι θα συμμετέχουν στο Κογκρέσο, 69 συνδικάτα από την OUT, 30 από την Γενική Ένωση Εργαζομένων (UGT) και 36 Αυτόνομες Κοινότητες. Άλλοι υπέβαλαν αιτήσεις μέλους τις επόμενες εβδομάδες.
Συνολικά, 182 εργατικές οργανώσεις αποδέχτηκαν την ιδέα του Κογκρέσου, πραγματοποιήθηκαν συνεδρίες (sessions) με συμμετοχή λιγότερων από 152 οργανώσεων. Είκοσι οργανώσεις δεν παρακολούθησαν καμιά συνεδρία και μόνο δέκα ήταν σε μία συνεδρία. Την 1η Απρίλη, το Κογκρέσο έκλεισε, με την αποχώρηση των συνδικάτων της UGT και ορισμένων αυτόνομων συνδικάτων, μετά την έγκριση σε ψηφοφορία υπέρ του αναρχικού κομμουνισμού, κατά τη διάρκεια της 1ης Συνεδρίας. Τη στιγμή της ψηφοφορίας υπήρχαν 109 οργανώσεις στην αίθουσα, από τις οποίες 62 ψήφισαν υπέρ, 9 κατά και 38 απείχαν. Πολλοί “συνδικαλιστές”, γνωστοί αγωνιστές της UGT, ήταν υποστηρικτές της συγχώνευσης.
Με πρότασή του ο αντιπρόσωπος του συνδικάτου ξυλεργατών της UGT του Μπουένος Άιρες, ο οποίος αργότερα θα γινόταν και βουλευτής των σοσιαλιστών, Jacinto Oddone, πρότεινε τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης, της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT). Η πρόταση συγκέντρωσε 90 ψήφους κατά, 34 υπέρ και 8 αποχές. Όσον αφορά την πρόταση, η οργάνωση θα προσποιείτο ότι είναι ουδέτερη και έξω από πολιτικά ζητήματα,
Η ψήφος για τον ελευθεριακό κομμουνισμό αποτελούσε ένα μέσο απόρριψης των προσπαθειών συγχώνευσης και επανεπιβεβαίωσης της ιδιαιτερότητας της OUT. Το αποτέλεσμα του Κογκρέσου ήταν μια αποτυχία, καθώς οι συνδικαλιστές, ενεργώντας βάσει των δικών τους συμφερόντων, δεν μπορούσαν να υποταχθούν στη συγχώνευση στην OUT, ενώ για τους αναρχοσυνδικαλιστές η συγχώνευση ήταν εφικτή μόνο στη βάση της αποδοχής του αναρχικού κομμουνισμού.
Το 1909 η UGT αυτοδιαλύθηκε για να συγχωνευθεί με άλλα συνδικάτα και να δημιουργήσει την αργεντίνικη περιφερειακή εργατική συνομοσπονδία (CORA), η οποία το 1914 θα διαλυθεί, επίσης, ως ένα προκαταρκτικό βήμα για την επαναστατική και σοσιαλιστική συνδικαλιστική ροή προς την κατεύθυνση των αναρχικών στο IX Συνέδριο του 1915.
*Πηγή: Eleuterio Perot Fernandez. Απόδοση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
...
Στις 28 Μάρτη 1925, γεννήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ο Ideal Peres, αγωνιστής και από τις φυσιογνωμίες του σύγχρονου βραζιλιάνικου αναρχισμού. Ιατρός στο επάγγελμα, ο Ideal συμμετέχει ενεργά στην Αναρχική Νεολαία του Ρίο ντε Τζανέιρο, την Ένωση Αναρχικών του Ρίο ντε Τζανέιρο και το Κέντρο Μελετών “Καθηγητής José Oiticica” (CEPJO).
Μέσω του CEPJO θα δημιουργηθούν διάφορες ομάδες όπως το Movimento Estudiantes Libertaria (MEL - Ελευθεριακό Κίνημα Σπουδαστών) όπου συμμετέχουν αγωνιστές όπως ο Antonio da Costa Mário, ο Rogério Pinto και η Maria Arminda Silva, μεταξύ άλλων. Με το πραξικόπημα του 1964, οι περισσότεροι από αυτους τους συντρόφους θα συλληφθούν,...
Ο Guido Monachesi ήταν ένας Ιταλός ζωγράφος και αναρχικός μαχητής που έφτασε στη Βραζιλία το 1907. Σύμφωνα με τον επίσημο Τύπο της περιόδου, εκείνο το χρόνο είχε απελαθεί από την αστυνομία της Αργεντινής στην Βραζιλία. Φτάνοντας στο Σάντος, κατάφερε να παραπλανήσει την επιτήρηση των τοπικών Αρχών, βρέθηκε στο Πόρτο και έφτασε στο Σάο Πάολο, όπου εγκαταστάθηκε.
Σύμφωνα με την θεατρική συγγραφέα, ποιήτρια και συγγραφέα Renata Pallottini, εγγονή του Guido Monachesi: «Ο πατέρας της μητέρας μου ονομαζόταν Guido Monachesi. Γεννημένος το 1883, είχε φτάσει στη Βραζιλία το 1907, από τη Ρώμη, αν και γεννήθηκε στα Macerata, της επαρχία Le Marche. Ήταν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018