Ο Guido Monachesi ήταν ένας Ιταλός ζωγράφος και αναρχικός μαχητής που έφτασε στη Βραζιλία το 1907. Σύμφωνα με τον επίσημο Τύπο της περιόδου, εκείνο το χρόνο είχε απελαθεί από την αστυνομία της Αργεντινής στην Βραζιλία. Φτάνοντας στο Σάντος, κατάφερε να παραπλανήσει την επιτήρηση των τοπικών Αρχών, βρέθηκε στο Πόρτο και έφτασε στο Σάο Πάολο, όπου εγκαταστάθηκε.
Σύμφωνα με την θεατρική συγγραφέα, ποιήτρια και συγγραφέα Renata Pallottini, εγγονή του Guido Monachesi: «Ο πατέρας της μητέρας μου ονομαζόταν Guido Monachesi. Γεννημένος το 1883, είχε φτάσει στη Βραζιλία το 1907, από τη Ρώμη, αν και γεννήθηκε στα Macerata, της επαρχία Le Marche. Ήταν γνωστός αναρχικός επαναστάτης, και μετανάστευσε για πολιτικούς λόγους. Ποτέ δεν γνώρισα τον παππού μου Guido. Ξέρω ότι ήταν όμορφος άντρας, που παντρεύτηκε τη γιαγιά μου Carmen, με μια επαναστατική αγάπη».
Στις 8 Αυγούστου 1911, κατά τη διάρκεια μιας απεργίας οικοδόμων στην πόλη του Σάο Πάολο, η οποία έλαβε χώρα επίσης στις πόλεις Ribeirão, Barretos, Sorocaba, Campinas και έτυχε της αλληλεγγύης της Τοπικής Ομοσπονδίας Εργατών του Σάντος, συνελήφθησαν ο Guido Monachesi καθώς και οι Rodolpho Felippe, Lino Garrido και José Peres μεταξύ άλλων αναρχικών και εργατών. Ο Edgard Leuenroth, τότε διευθυντής του περιοδικού «Ο Φανός», σε μια στάση σαφούς καταναγκασμού εκ μέρους των Αρχών, κλήθηκε στο αρχηγείο της αστυνομίας και σχεδόν συνελήφθη, αν και δεν ανήκε στον κλάδο των οικοδόμων.
Οι άλλοι κρατούμενοι δεν επιτρεπόταν καν να δώσουν ρούχα ή φαγητό του αναρχικούς εργάτες κρατούμενους. Ο Guido Monachesi, ο οποίος προοριζόταν για απέλαση (παρά το γεγονός ότι κατοικούσε στη Βραζιλία τέσσερα χρόνια), στάλθηκε στο Σάντος με σκοπό να τον επιβιβάσουν σε πλοίο για τη χώρα από όπου ήρθε, και ξέρουμε ότι είχε προηγουμένως απελαθεί από τις αρχές της Αργεντινής.
Η εγγονή του, Renata Pallottini, δήλωσε σχετικά με αυτό το επεισόδιο: «Κάποτε είχε συλληφθεί από την αστυνομία εκείνη την εποχή, και τοποθετήθηκε σε ένα κελί που πάντα είχε νερό στο πάτωμα. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Σάντος, όπου του προσφέρθηκαν ακόμη και χρήματα για να φύγει από τη χώρα. Αρνήθηκε και παρέμεινε για να αγωνιστεί». Ο Guido Monachesi αφέθηκε ελεύθερος λίγο μετά την έκδοση της εντολής του habeas corpus υπέρ του.
Σε μια έκθεση του 1909, ο Cesare Alliata-Bronner επεσήμανε ότι τέσσερις αναρχικές ομάδες ήταν οι πιο δραστήριες στην πρωτεύουσα του Paulista, μεταξύ αυτών και η ομάδα Ponte Grande, της οποίας, σύμφωνα με τον ίδιο, «ηγείτο» ο Guido Monachesi. Η αλληλεγγύη ήταν ένα ανεξίτηλο γνώρισμα της προσωπικότητας του Guido Monachesi ο οποίος συνέβαλε οικονομικά σε αναρχικά περιοδικά και εκδόσεις όπως το περιοδικό «Ο Φανός». Συμμετείχε επίσης σε μια οικονομική εκστρατεία ενίσχυσης της Μεξικανικής Επανάστασης, που οργανώθηκε στα κεντρικά γραφεία του Συνδέσμου Σύγχρονης Εκπαίδευσης Γυναικών, και συμμετείχαν αγωνιστές όπως οι Rodolpho Felippe, Gigi Damiani και άλλοι ... Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι πολλοί αναρχικοί αυτής της περιόδου, είχαν πραγματοποιήσει λαϊκές εκστρατείες για να συγκεντρώσουν χρήματα για τους Μεξικάνους επαναστάτες, για αγορά όπλων και άλλα.
Οικογενειακοί λόγοι ανάγκασαν τον Guido Monachesi να μετακομίσει στο εσωτερικό του Σάο Πάολο, στην πόλη Atibaia, όπου δημιούργησε μια μικρή αποθήκη που αγόραζε και πουλούσε κυρίως αυγά και κοτόπουλα.
Με την περιγραφή του ήρεμου και σεβαστού εργαζόμενου, αναφέρεται στον Τύπο ότι δολοφονήθηκε στις 8 Γενάρη 1918, στα σύνορα μεταξύ Atibaia και Itatiba. Το πτώμα του βρέθηκε την επόμενη μέρα, στη μέση ενός δρόμου. Η αστυνομία, ικανοποιώντας το αίτημα της τοπικής ελίτ, έδειξε τεράστιο ενδιαφέρον για την επίλυση της υπόθεσης. Γράφει για το εν λόγω επεισόδιο, η εγγονή του: «Πέθανε το 1918, σε ηλικία τριάντα πέντε χρόνων, στο Σάο Πάολο, με έναν πυροβολισμό πισώπλατα, κατόπιν εντολής ισχυρών κύκλων. Έμειναν πίσω η συντρόφισσά του Alice, με την οποία μοιραζόταν μια έντονη αγάπη, δίπλα στο σώμα του, βρέθηκαν, εν αναμονή, το άλογό του Altivo και ο πιστός σκύλος Serena».
Το 1920, αναφέρθηκαν για το έγκλημα οι Sabino Pires, Antonio Pires, Benedicto Antonio de Camargo, Francisco Elias de Godoy, Benedicto Mendes και Joaquim Justino. Ωστόσο, δεν καταδικάστηκαν λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων.
*Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το κείμενο: Mail Paulistano (1911), The Lantern (1911), The Combat (1918), βιβλίο ′From the Other Side of the Atlantic: A Century of Italian Immigration in Brazil′ (1989) του Angelo Trento και ομιλία της Renata Pallottini στην Paulista Academy of Letters (2013).
#Στις 20 Φλεβάρη 2021, το Κέντρο Κοινωνικής Κουλτούρας του Σάο Πάολο, μέσω του καναλιού του στο YouTube, οργάνωσε μια ψηφιακή συνάντηση, με την Renata Pallottini, η οποία μίλησε για τις διάφορες πτυχές της ζωής της. Το θέμα της εκδήλωσης ήταν ′′ A Little Ideal & Polenta: Renata Pallottini 90 Years of Theater, Poetry & Anarchy”.
*Πηγή για τη μετάφραση: Marcolino Jeremias. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
