Λεπτομέρειες

Διάφοροι

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

23 Μαρτίου 2018

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• ΗΠΑ,
• κοινωνικά κινήματα
• επαναστατικό κίνημα
• Ρωσία,

O Γκριγκόρυ Πέτροβιτς Μαξίμωφ γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1893 στο χωριό Μιτουσένκο, στην επαρχία Σμόλενσκ. Οι γονείς του τον έστειλαν στο Θεολογικό Εκπαιδευτήριο Βλάντιμιρ για να σπουδάσει για παπάς, αλλά ένα χρόνο πριν χειροτονηθεί, απαρνήθηκε τη θρησκεία για χάρη της επιστήμης και γράφτηκε στην Αγροτική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1915 σαν καταρτισμένος αγρονόμος.

Το 1915 ο Μαξίμωφ κατατάχθηκε στο στρατό του Τσάρου. Αν και με το μορφωτικό του προφίλ μπορούσε να μπει στην ακαδημία εκπαίδευσης αξιωματικών, ο Μαξίμωφ προτίμησε τη ζωή ενός απλού στρατιώτη, καταλληλότερη για να προωθήσει την αντι-πολεμική, αντι-μιλιταριστική προπαγάνδα ανάμεσα στους στρατολογημένους εργάτες και αγρότες.

Η Έμμα Γκόλντμαν έγραψε ότι ο Μαξίμωφ:

«Είναι ένας παλιός αναρχικός… συμμετείχε στους επαναστατικούς αγώνες που ξεκίνησαν με την Επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, ήταν ένας από τους εκδότες της Golos Truda (Εργατική Φωνή) και μέλος της Παν-Ρωσικής Γραμματείας των Αναρχο-Συνδικαλιστών… είναι ικανός και δημοφιλής συγγραφέας και ομιλητής…» (My Further Disillusionment in Russia: New York, 1944 σ. 142).

Στην ατέλειωτη έρευνά του για έναν συμπαγή επαναστατικό προσανατολισμό, ο Μαξίμωφ μελέτησε τα γραπτά διάφορων ριζοσπαστικών ομάδων. Αλλά οι ιδέες του Μπακούνιν και του Κροπότκιν σχημάτισαν την επαναστατική του σταδιοδρομία. Η ιδεολογία του Μαξίμωφ –μια σύνθεση κομμουναλισμού και συνδικαλισμού– βασίζεται στις διδαχές του Μπακούνιν και του Κροπότκιν.

Ο Κροπότκιν επιβεβαιώνει επίσης αυτή τη σχέση: «…Πιστεύω ότι το συνδικαλιστικό κίνημα θα ξεπηδήσει ως μεγάλη δύναμη…οδηγώντας στη δημιουργία της κομμουνιστικής ακρατικής κοινωνίας…» (αναφορά στον Paul Avrich, The Russian Anarchists, Princeton, 1967, σ. 227). Σήμερα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως η εκτίμηση αυτή αποδείχτηκε ανεδαφική

Οι Ρώσοι αναρχο-συνδικαλιστές δεν σκόπευαν να γίνουν μια σέκτα αδύναμων δυσαρεστημένων. Έτσι, σύμφωνα με την παραπάνω συλλογιστική…

«…τα πρώτα δύο συνέδρια των αναρχο-συνδικαλιστών το 1918 έβαλαν σαν πρόταγμα ξεκάθαρα και λεπτομερώς τα πολιτικά και οικονομικά χαρακτηριστικά των πρώτων στάδιων της νέας κοινωνικής δομής… ο τύπος μας ήταν γεμάτος με άρθρα πάνω σ’ αυτό το θέμα… [οι αναρχο-συνδικαλιστές] εξαπέλυσαν μια έντονη καμπάνια ενάντια στη χαοτική, αδόμητη, ανοργάνωτη και αδιάφορη συμπεριφορά [ως προς τα δημιουργικά προβλήματα της κοινωνικής επανάστασης] που ήταν διαδεδομένα ανάμεσα στους αναρχικούς…» (Constructive Anarchism, σ. 61).

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ικανότητα που είχε ο Μαξίμωφ στο «να προσαρμόζει» τη θεωρία στις πρακτικές ανάγκες των εργατών. Σχημάτισε εφαρμόσιμες, δημιουργικές ελευθεριακές εναλλακτικές στο Μπολσεβικισμό: ελεύθερα σοβιέτ, πρωτοβάθμιες επιτροπές γειτονιάς και στέγασης, εργατική αυτο-διαχείριση της βιομηχανίας μέσω ομοσπονδιακών εργοστασιακών επιτροπών της βάσης, βιομηχανικά συνδικάτα, γεωργικές κολλεκτίβες και κομμούνες, μη-κερδοσκοπικά δίκτυα, μη-κερδοσκοπικά κορπορατιβίστικα πρακτορεία για πίστωση και ανταλλαγή, ένα τεράστιο δίκτυο εθελοντικών οργανώσεων που αντιλαμβάνονται τις μυριάδες λειτουργίες της κοινωνίας, (βλέπε σχετικά στο: The Guillotine at Work; σσ. 349, 353, 364-66, 374-78, Constructive Anarchism, σσ. 26-31, 101-147; Paul Avrich, Anarchists in the Russian Revolution, New York, 1973, σσ. 68-74, 102-6).

Ο Μαξίμωφ είχε δραστηριοποιηθεί ως αναρχικός προπαγανδιστής, όχι μόνο στους κύκλους των φοιτητών και των εργατών, αλλά και ανάμεσα στους αγρότες, όπου οι γεωργικές του γνώσεις και η κατανόηση των αγροτικών προβλημάτων αποδείχθηκαν πολύ αποτελεσματικές.

Σύμφωνος με το συντονισμό της αντίστασης των ήδη αυθόρμητα οργανωθέντων εργοστασιακών επιτροπών βάσης, ενάντια στην αυξανόμενη κυριαρχία του εργατικού κινήματος από τα κρατικά ελεγχόμενα...

Περισσότερα …