Λεπτομέρειες

Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

08 Μάι 2014

Απόσπασμα από το έργο του Πιοτρ Αρσινώφ «Ιστορία του Μαχνοβίτικου κινήματος».

Ο Αρσινώφ εδώ γράφει για τη σχέση της Μαχνοβτσίνα με τις αναρχικές ομάδες και οργανώσεις που δραστηριοποιούνταν εκείνο τον καιρό στη Ρωσία.
Η θεώρησή του περιλαμβάνει μεγάλες δόσεις αυτοκριτικής αλλά και κριτικής αλήθειας, πάνω σε ζητήματα όπως η οργάνωση, ο ταξικός προσανατολισμός και η αποτελεσματικότητα του αναρχικού κινήματος στις συνθήκες προετοιμασίας και πραγμάτωσης της αναρχικής επανάστασης, οι οποίες παραμένουν εξίσου επίκαιρες μέχρι σήμερα.

Οι αντιστοιχίες ανάμεσα στα λάθη των αναρχικών της Ρωσίας του 1917-1820 και του σημερινού αναρχικού κινήματος είναι τόσο προφανείς, ώστε δεν θεωρούμε αναγκαίο να τις επισημάνουμε.

Ο αναρχισμός αγκαλιάζει δυο κόσμους: τον κόσμο της φιλοσοφίας, των ιδεών και τον κόσμο της πράξης, της δράσης. Και οι δυο είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένοι. Η αγωνιζόμενη εργατική τάξη τοποθετείται στη συγκεκριμένη, πρακτική πλευρά του αναρχισμού. Η στοιχειώδης και θεμελιακή αρχή αυτής της πλευράς είναι η αρχή της επαναστατικής πρωτοβουλίας των εργατών και της αυτοχειραφέτησής τους. Φυσική απόρροια αυτής είναι η αρχή της εξαφάνισης του κράτους και της αυτοδιεύθυνσης των εργατών στη νέα κοινωνία. Αλλά μέχρι τώρα, η ιστορία των προλεταριακών αγώνων δεν περιλαμβάνει ένα μαζικό αναρχικό κίνημα, στην καθαρή, αυστηρά καθορισμένη, θεωρητική του μορφή. Όλα τα εργατικά κι αγροτικά κινήματα που έχουν εμφανιστεί μέχρι σήμερα, ήταν κινήματα μέσα στα όρια του καπιταλιστικού καθεστώτος κι είχαν λίγο-πολύ κάποια αναρχική απόχρωση. Αυτό είναι εντελώς φυσικό και κατανοητό. Η εργατική τάξη δεν δρα μέσα σ’ έναν κόσμο επιθυμιών, αλλά μέσα στον υπαρκτό κόσμο όπου δέχεται καθημερινά τα σωματικά και ψυχολογικά χτυπήματα των εχθρικών δυνάμεων. Έξω απ’ τον κόσμο των αναρχικών ιδεών, που δεν έχουν εξαπλωθεί αρκετά, οι εργάτες αισθάνονται συνέχεια την επίδραση όλων των πραγματικών συνθηκών του καπιταλιστικού καθεστώτος και των ενδιάμεσων ομάδων του.

Οι συνθήκες της σύγχρονης ζωής κυκλώνουν τους εργάτες απ’ όλες τις πλευρές, τους περιβάλλουν όπως το νερό περιβάλλει τα ψάρια στη θάλασσα. Οι εργάτες δεν είναι σε θέση να ξεφύγουν απ’ αυτές τις συνθήκες. Συνακόλουθα, είναι φυσικό για τον αγώνα που κάνουν να φέρνει αναπόφευκτα τη σφραγίδα των ποικίλων συνθηκών και χαρακτηριστικών της σύγχρονης κοινωνίας. Ο αγώνας ποτέ δεν μπορεί να γεννηθεί με την ολοκληρωμένη και τέλεια αναρχική μορφή, που θα ανταποκρινόταν σ’ όλες τις απαιτήσεις του ιδανικού. Μια τέτοια τέλεια μορφή είναι δυνατή μόνο μέσα σε στενούς πολιτικούς κύκλους κι ακόμα κι εκεί, όχι στην πράξη, αλλά μόνο στα σχέδια και στα προγράμματα. Όταν οι λαϊκές μάζες ξεκινάνε έναν αγώνα μεγάλων διαστάσεων, κάνουν στην αρχή αναπόφευκτα λάθη, επιτρέπουν αντιφάσεις και παρεκκλίσεις και μόνο μέσα στην πορεία αυτού του αγώνα κατευθύνουν τις προσπάθειες τους προς το ιδανικό για τα οποίο παλεύουν.
Έτσι ήταν πάντοτε. Και πάντοτε έτσι θα είναι. Όσο προσεκτικά κι αν έχουμε προετοιμάσει τις οργανώσεις και προβλέψει εκ των προτέρων τη θέση της εργατικής τάξης, σε περιόδους ειρήνης, η πραγματική δράση των μαζών, απ’ την πρώτη κιόλας μέρα του αποφασιστικού τους αγώνα, είναι πολύ διαφορετική από κείνη που υποθέταμε στα σχέδια. Σε μερικές περιπτώσεις το ίδιο το γεγονός της εξάπλωσης της μαζικής δράσης μπορεί να ανατρέψει βέβαιες προσδοκίες. Άλλες φορές πάλι, οι αλλαγές κατεύθυνσης και...

Περισσότερα …