Λεπτομέρειες

Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

09 Μαρτίου 2014

Ένας Ιρακινός σύντροφος, ο οποίος ήταν βετεράνος της ομάδας WorkersLiberationGroup (Shagila), μια δυναμική οργάνωση αναρχοκομμουνιστικών τάσεων 300 περίπου μελών που αποσχίστηκε από το Ιρακινό Κομμουνιστικό Κόμμα (HSI) το 1973, πήγε στο Ιράν για να συμμετάσχει στην Ιρανική Επανάσταση του 1978, Ο σύντροφος αυτός ανέφερε ότι στο Ιράν εκείνη την εποχή δρούσε μια μαχητική –αναρχική, όπως είπε ο ίδιος- οργάνωση 500 περίπου μελών με το όνομα «Το Ουρλιαχτό του Λαού» ή «Το Δάκρυ του Λαού» (CHK), που αποσχίστηκε από μια μαοϊκή οργάνωση με το όνομα Fedayeen (Φενταγίν).

Όμως, ο εκδότης του ιρανικού αναρχοκομμουνιστικού περιοδικού «Nakhdar» (που κυκλοφορούσε στο Cambridge της Massachusetts των ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και ήταν συνδεδεμένο με την πρώην αναρχοκομμουνιστική ομοσπονδία NEFAC), που υπήρξε επίσης Fedayeen, αμφισβήτησε την ύπαρξη της οργάνωσης αυτής, αλλά τόσο στις συνθήκες ανακατωσούρας όσο και στις συνθήκες βαθιάς παρανομίας για αριστερές και άλλες πολιτικές οργανώσεις που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο δεν είναι σίγουρο ότι όντως η μια οργάνωση γνώριζε την ύπαρξη της άλλης.

Ο συγγραφέας RyszardKapuscinski που βρισκόταν στην Τεχεράνη στα τέλη του 1979, στο βιβλίο του για τις αιτίες της επανάστασης, με τίτλο «ShahofShahs», αναφέρεται στις «μαχητικές ομάδες της αντιπολίτευσης», συμπεριλαμβανόμενων και «αναρχικών», αλλά ο εκδότης του «Nakhdar» δήλωσε ότι η περιγραφή αυτή ήταν πιθανώς ανακριβής.

Σύμφωνα με τα γραφόμενα του Αμερικανού αναρχοσυνδικαλιστή αγωνιστή και συγγραφέα, SamDolgoff, στο βιβλίο του «Fragments», υπήρχε μια ιρανική εξόριστη αναρχική συλλογικότητα στη δεκαετία του 1980.

Επίσης, το 1983, ιδρύθηκε στο Λονδίνο η Ιρανική Αναρχική Ομάδα (IranianAnarchistsGroup - IAG).

Ιρανοί αναρχικοί, επίσης, έστελναν επιστολές στα βορειοαμερικανικά αναρχικά περιοδικά, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1980 εμφανίστηκε στην Έσση της (τότε Δυτικής) Γερμανίας η επιθεώρηση «Anzane Ezad» (ή «Esane Azad») («Ο Ελεύθερος Άνθρωπος») από άλλη ομάδα αναρχικών Ιρανών εξόριστων, που ήταν «αφιερωμένη στη διάδοση των αναρχικών ιδεών ανάμεσα στην εξόριστη ιρανική κοινότητα».

Επίσης, περίπου την ίδια εποχή, στη Σουηδία κυκλοφόρησε το φεμινιστικό ιρανικό περιοδικό «Avaye Zan» («Η Φωνή της Γυναίκας»).

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ένα μικρό ιρανικό αναρχικό κίνημα ήρθε στην επιφάνεια, διαμέσου δικτύων στην Τεχεράνη και αλλού, αλλά επηρεάστηκε από το ατομικιστικό αναρχικό βιβλίο και μετέπειτα δίκτυο Edris, το οποίο έγινε αντικείμενο κριτικής από το περιοδικό «Nakhdar».

Σχετικά με το Edris παλαιότερα είχαμε μεταφράσει και παρουσιάσει το ακόλουθο κείμενο:

«Στο Ιράν το να προσηλυτιστείς στον αναρχισμό είναι εύκολο, αλλά το να είσαι αναρχικός είναι δύσκολο.

Οι ακόλουθες είναι μερικές από τις ερωτήσεις που μας έκανε ένας σύντροφος από τη Δανία οι απαντήσεις των οποίων θα μπορούσαν να είναι μια καλή παρουσίασή μας.

(Η συνέντευξη αυτή δημοσιεύτηκε στο δίκτυο στις 5 Μάη 2003).

- Πώς μπορείτε να ορίσετε τις απόψεις σας για τον αναρχισμό;

Λέμε, σύντροφοι σήμερα χρειαζόμαστε μια μεγάλη οργάνωση...

Περισσότερα …