Your name

Αναρχική Θεωρία

09 Ιουλίου 2011

Johann Most

Πότε θα είναι οι άνθρωποι "έτοιμοι" για την Ελευθερία;

"Όχι ακόμη, σε καμία περίπτωση!"

Αυτή είναι η απάντηση των μαυροχιτώνων του κόσμου από τότε που μπορεί να θυμηθεί κανείς.

Σήμερα, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα αλλά χειρότερα όσον αφορά αυτό, μιας και συναντάμε ανθρώπους που συμφωνούν με αυτό το αίσθημα, οι οποίοι κατά τα άλλα συμπεριφέρονται σαν να εργάζονται για την υψηλότερη δυνατή ανθρωπινή ευτυχία. Είναι εύκολο να κατανοήσουμε τον ένα ή τον άλλο εστεμμένο πρίγκιπα όταν διακηρύσσει ότι οι άνθρωποι δεν είναι "έτοιμοι" για την ελευθερία, εξάλλου, αν ισχυρίζονταν το αντίθετο, θα καταδείκνυε μονό το ποσό περιττός είναι υπογράφοντας την θανατική του καταδίκη.

Παρομοίως, εκτός και αν σκοπεύει να αρνηθεί το δικαίωμα του να υπάρχει, κανένας αριστοκράτης, γραφειοκράτης, δικηγόρος ή άλλος μανδαρίνος της κυβέρνησης ή του "νόμου" δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι οι άνθρωποι ίσως να είναι "έτοιμοι". Αληθεύει, όπως γνωρίζουμε από την παροιμία ότι ο κόσμος κυβερνάται με απίστευτα ελάχιστη σοφία, αλλά όσο ηλίθιοι και αν είναι αυτοί οι κρατικοδίαιτοι, διατηρούν ακόμη αρκετή πρακτική σκέψη ώστε να συνειδητοποιούν ότι ένας λαός έτοιμος για την ελευθερία σύντομα θα πάψει να ανέχεται την σκλαβιά του.

Όλοι οι κληρικοί και οι λόγιοι κήρυκες, η ύπαρξη των οποίων, πράγματι, εξαρτάται αποκλειστικά από την διαφύλαξη των ανθρώπων, και κατά συνέπεια εξαντλούν τους εαυτούς τους στην προσπάθειά τους να μπερδέψουν τον ανθρωπινό νου με τις ανοησίες τους για την Βίβλο και το Ταλμούδ, τους πομπώδεις τίτλους των εφημερίδων και τα θεατρικά σκουπίδια, τις σοφιστείες και τις ρυπαρές νουβέλες, την πλαστογράφηση της ιστορίας και των φιλοσοφικών φληναφημάτων - με λίγα λόγια, με εκατοντάδες διαφορετικά είδη αηδίας - θα ξεστομίζουν πάντα κάτι σχετικά με την "ανωριμότητα" των ανθρώπων.

Οι πρησμένοι και χοντροπρόσωποι υποκριτές, οι οποίοι, αν και μπορεί κανείς να αναγνώσει τη βλακεία στα πρόσωπά τους, αισθάνονται, στις θέσεις τους ως εκμεταλλευτικά παράσιτα και προστατευμένοι από το κράτος κλέφτες, εξίσου ευτυχείς με αυτή την κατάσταση ανελευθερίας όσο και τα γουρούνια στη λάσπη, φυσικά και τρίβουν τα χέρια τους με χαρά ενώ νεύουν την ευδιάθετη έγκρισή τους όταν τα φερέφωνά τους, ωρυόμενα από τους άμβωνες, τα έδρανα, τα γραφεία και τα βήματα, επιδιώκουν να αποδείξουν στους ανθρώπους ότι δεν είναι έτοιμοι για την ελευθερία και ότι κατά συνέπεια πρέπει να λεηλατούνται, να ληστεύονται και να εξαθλιώνονται.

Ο μέσος άνθρωπος στο δρόμο φέρει κάτι από τον πίθηκο ή τον παπαγάλο στους τρόπους του. Αυτό εξηγεί γιατί εκατοντάδες χιλιάδων τριγυρνούν και ξελαρυγγιάζονται ουρλιάζοντας προς τους άλλους όσα αυτοί οι επιτήδειοι στρεβλωτές της σκέψης έχουν διακηρύξει. Ότι είμαστε πολύ ανόητοι για την ελευθερία -- αλίμονο, πόσο ανόητοι, ανόητοι, ανόητοι είμαστε!

Όλα αυτά είναι απόλυτα κατανοητά. Αυτό, ωστόσο, που δεν είναι καθόλου κατανοητό είναι ότι εκείνοι οι άνθρωποι που καθιστούν τους εαυτούς τους υπερασπιστές του προλεταριάτου και περιφέρουν παρόμοια αυτόν τον πανάρχαιο μύθο σχετικά με την "μη ετοιμότητα" των ανθρώπων και την προσωρινή αδυνατότητα που προκύπτει αποτρέποντάς τους από το να πάρουν την ελευθερία στα χέρια τους.

Πρόκειται όμως για άγνοια ή για εσκεμμένο έγκλημα;

Αν αφεθούν αυτοί οι άνθρωποι να μιλήσουν για τους εαυτούς τους, αποδεικνύουν σαφέστατα τόσο στους λόγους...

Περισσότερα …