ManuelBaptista (προσωπικές απόψεις)
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο λόγος και η φρασεολογία μας είναι άσκοπη για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Αλλά αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να μεταρρυθμίσουμε βαθιά τις θεμελιώδεις απόψεις μας σχετικά με το σοσιαλισμό, την επανάσταση, την ταξική πάλη και άλλα ανάλογα ζητήματα. Αντίθετα, υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις όπου οι ιδέες μας, οι διαισθήσεις μας ή η επιστημονική μας ανάλυση έχουν αποδειχθεί οι επαρκέστερες. Ωστόσο, έχουν περιφρονηθεί από το μεγαλύτερο μέρος της εξουσιαστικής αριστεράς, ή, αλλιώς, έχουν αγνοηθεί ή και αν υιοθετούνται δεν γίνεται καμία αναφορά στους πραγματικούς συντάκτες.
Αυτό σημαίνει ότι, ναι μεν, είμαστε αρκούντως σωστοί στα περισσότερα ζητήματα, αλλά, παρ’ όλα αυτά, είμαστε μόλις και μετά βίας ικανοί να καταστήσουμε τη θεωρία και την ανάλυσή μας κατανοητές από το κοινό κατά μεγάλος μέρος. Είναι αλήθεια ότι έχουμε περιοριστεί επί δεκαετίες σε γκέτο, αλλά είναι, επίσης, αλήθεια ότι για μια δεκαετία τώρα βρισκόμαστε σε μια αναγέννηση σε αρκετές χώρες, ότι έχουμε διασπάσει τους τοίχους της σιωπής και μπορούμε να μιλήσουμε σχεδόν ελεύθερα στις περισσότερες από τις πλούσιες χώρες, αλλά και σε μερικές από τις αποκαλούμενες χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Αλλά για να ξεπεράσουμε αυτή την κατάσταση, πρέπει επειγόντως να αποκτήσουμε μερικά νέα εργαλεία. Και ένα από τα εργαλεία αυτά, είναι - πιστεύω - ένα κοινό διεθνές πρόγραμμα, το οποίο μπορεί να συναθροίσει κάτω από τα πανό μας όχι μόνο τους ανθρώπους εκείνους που μοιράζονται ήδη μέρος ή το σύνολο των ιδεών μας, αλλά επιπλέον τα πολλά εκατομμύρια ανθρώπων που δεν έχουν πραγματικά καμία ιδέα γι’ αυτό που αντιπροσωπεύουμε.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο γράφω αυτήν την επιστολή προς όλους σας, επειδή είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι θα ήταν αρκετά θετικό εάν οι τοπικές μας οργανώσεις διεξήγαν από κοινού μια συζήτηση με αντικείμενο τη συγκρότηση ενός προγράμματος, επισημαίνοντας πώς θα έπρεπε να είναι αυτό και πώς να το θέσουμε στην πράξη στις ευρέως διαφοροποιημένες συνθήκες που επικρατούν σε διαφορετικές χώρες. Και μου φαίνεται ότι το Anarkismo.net είναι ο ιδανικός τόπος και τώρα ο ιδανικός χρόνος για να αρχίσουμε τη συζήτηση σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα.
Το αναρχικό και επαναστατικό κίνημα στερείται οποιασδήποτε σοβαρής προσπάθειας οικοδόμησης ενός επαναστατικού προγράμματος. Η τελευταία σοβαρή προσπάθεια ήταν η (από μία άποψη, αποτυχημένη) προσπάθεια των συντακτών της «Οργανωτικής Πλατφόρμας».
Είναι σαφές βέβαια, ότι οι σημερινές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές από εκείνες του τέλους της δεκαετίας του 1920 και βρισκόμαστε ακόμα σε μια ομιχλώδη κατάσταση σχετικά με πολλά σημαντικά ζητήματα. Αλλά όλα αυτά τα ζητήματα πρέπει να ξεκαθαρισθούν έτσι ώστε να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε την πρόκληση που αποτελεί ο αναρχικός κομμουνισμός στους αγώνες του 21ου αιώνα. Παρακάτω παραθέτω μερικά σημεία τα οποία πιστεύω ότι θα μπορούσαν να εξεταστούν με γόνιμο τρόπο στη συζήτηση αυτή.
- Δεν θέλουμε την επανάσταση: πρέπει να ξέρουμε για ποιο πράγμα ακριβώς μιλάμε.
- Ξέρουμε ότι οι καταπιεστικές μέθοδοι γίνονται όλο και περισσότερο περίπλοκες. Πρέπει, επίσης, να είμαστε σε θέση να τους αντιμετωπίσουμε και να είμαστε ακόμη περισσότερο ευφάνταστοι στην επαναστατική μας πρακτική.
Αλλά γνωρίζουμε...
ΤΟΥ Γ. ΜΕΡΙΖΙΩΤΗ
1.
Η σύγχρονη αστική δημοκρατία είναι μια τυπική αστική επίκληση των ατομικών δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου. Οι πολιτικές κάστες εκφραστέςαυτής της δημοκρατίας στην πραγματικότητα από την μια προωθούν την λεγόμενη συμμετοχή στα κοινά που εξαντλείται στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος και από την άλλη προωθούν την παραίτηση από τα κοινά με την επαγγελματοποίηση, κομματικοποίηση της πολιτικής ζωής, ενώ το λεγόμενο πλειοψηφικό σύστημα που διατυμπανίζουν καταρρέει από την μη αθρόα προσέλευση των ψηφοφόρων στις εκλογές. Φυσικά δεν τους απασχολεί να κυβερνούν μειοψηφικά αρκεί να μην υπάρξει κυβερνητικό κενό,παράλληλα διαλύουν τον κοινωνικό ιστό και εξατομικεύουν τα...
... Οι επαναστάτες σοσιαλιστές πιστεύουν ότι μπορεί να βρεθεί πολύ περισσότερο πρακτικό πνεύμα και ορμή στους ενστικτώδεις στόχους και στις πραγματικές ανάγκες των λαϊκών μαζών, παρά στην βαθυστόχαστη σκέψη όλων εκείνων των δασκάλων και κηδεμόνων της ανθρωπότητας, που έχουν, κατ' επανάληψιν, αποτύχει στην προσπάθεια τους να φέρουν αρμονία στην κοινωνία και που επιμένουν, ακόμη, να προτείνουν κι άλλα γιατρικά. Οι επαναστάτες σοσιαλιστές σκέπτονται διαφορετικά. Πιστεύουν ότι η ανθρωπότητα αφέθηκε να την κυβερνούν για πολύ, κάρα πολύ καιρό, και ότι η βασική αιτία της δυσαρμονίας της δεν είναι η μία ή η άλλη μορφή κυβέρνησης, αλλά η ίδια, ακριβώς, η...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018