Η Gddd ήταν μια γυναικεία οργάνωση στην Ιταλία από το 1943-45. Ήταν η μεγαλύτερη ομάδα δραστήριων γυναικών αντι φασιστριών την περίοδο εκείνη. Στις καλές εποχές έφτανε περίπου τα 70.000 μέλη και αποτελείτο από γυναίκες από όλες τις εκφάνσεις της ζωής, από πρώην μη πολιτικοποιημένες νοικοκυρές μέχρι δια βίου ριζοσπάστριες ακτιβίστριες.
Μερικές από τις δουλειές που έκαναν συμπεριελάμβαναν την οργάνωση απεργιών, την ένοπλη αντίσταση, τη σύσταση μετά το σχολείο ζεστών γευμάτων για τα παιδιά, την παροχή ρούχων και παπουτσιών για οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, την κλοπή κάρβουνων και ψωμιού και την παράδοσή τους σε όσους είχαν ανάγκη, στυλ Ρομπέν των Δασών.
Σε αντίθεση με ορισμένους αντιφασίστες την περίοδο εκείνη, η Gddd δεν ποθούσε την Ιταλία πριν το φασισμό, καθώς οι γυναίκες αυτές είχαν ζήσει σε αυτόν τον κόσμο και είχαν βιώσει μια κουλτούρα που βασιζόταν στην πατριαρχία και τη γυναικεία υποταγή. Αντ’ αυτού, οι γυναίκες της Gddd λαχταρούσαν ένα νέο κόσμο που στον πυρήνα του θα εφάρμοζε την ισότητα για όλους.
Δυστυχώς η ιστορία αυτών των γυναικών, εκ των οποίων 35.000 πέθαναν για την υπεράσπιση των πεποιθήσεών τους, γράφτηκαν από τα πολύ πατριαρχικά συστήματα στα οποία αντιτίθεντο. Πολλοί από τους άνδρες συναδέλφους στην Gddd κρατούσαν, και ασκούσαν την εξουσία με σκοπό να ελαχιστοποιούν τις γυναικείες φωνές στην πολιτική σφαίρα.Η Άντα Γκομπέτι, ένα πρώην μέλος της Gddd, στις 8 Μαρτίου 1951, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας:
“Ο πόλεμος δεν ήταν αναπόφευκτος. Αν οι γυναίκες ήξεραν πως να ενωθούν, όπως ήξεραν πως να ενωθούν στη μάχη για την απελευθέρωση, πάνω από κάθε κοινωνική, θρησκευτική ή πολιτική διαφορά, να αγωνίζονται μαζί ενάντια στην καταστροφή και τη σφαγή και να εργάζονται μαζί σε μια εργατική αρμονία, το πρόσωπο της γης θα μπορούσε κάλλιστα να αλλάξει. Αυτή είναι η πρόσκληση της 8ης Μάρτη: πάνω από τυχόν διαφορές η ένωση όλων για να σώσουμε την ειρήνη.
Ας είναι το κλαδάκι της ντροπαλής μιμόζα το χρώμα του ήλιου που θα κοσμεί τους δρόμους και τα σπίτια της Ιταλίας αυτές τις μέρες να θυμίζουν στις γυναίκες – και όχι μόνο στις γυναίκες – αυτή τη θεμελιώδη ευθύνη.”
Συντάχθηκε απο την Leah, από την Radical Anarcha-Feminist Group (RAG) στις 19 Απριλίου 2011. Μετάφρ. aixmi http://aixmi.wordpress.com/
...
Κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο από την Ευτοπία, με τίτλο Arditi del Popolo, ο πρώτος ένοπλος αγώνας ενάντια στο φασισμό 1921-1922 του ιταλού αναρχικού Andrea Staid. Πρόκειται για μια μελέτη της σύντομης ιστορίας των Arditi del Popolo, ενός αντιφασιστικού κινήματος άμεσης δράσης στην Ιταλία, το οποίο επιχείρησε να σταθεί ένα αποτελεσματικό μέσο αντίστασης στη φασιστική βία των μελανοχιτώνων την περίοδο 1921-1922. Θέματα όπως η γέννηση και η εξέλιξη του κινήματος, η στρατιωτική τους οργάνωση, τα σύμβολα και τα τραγούδια τους, καθώς και η πολεμική που άνοιξε μεταξύ των αναρχικών και των κομμουνιστών αναφορικά με την ερμηνεία του φαινομένου των...
Η ιστορία ενός Ιταλού αναρχικού που πολέμησε στην Κρήτη:"...έλαβε μέρος στην εξέγερση του 1862 κατά του βασιλιά Όθωνα,με δικό του οδόφραγμα στην περιοχή της Καπνικαρέας, όπου για πρώτη φορά ανέμισε στην Αθήνα η κόκκινη σημαία..." Στο παρελθόν υπήρξαν αναρχικοί και ριζοσπάστες γενικότερα , που θεωρούσαν ότι ο αγώνας για την απελευθέρωση ενός καταπιεσμένου έθνους , όχι μόνο δεν αντιφάσκει με τις αρχές τους , αλλά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος τους. Σε αντίθεση λοιπόν, με διάφορες σύγχρονες ιδεοληψίες, οι αναρχικοί αντιλήφθηκαν τους αγώνες εθνικής απελευθέρωσης ως προέκταση των κοινωνικών αγώνων και των αγώνων για την απελευθέρωση του ανθρώπου. Πολλοί από...
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018 |