Στην Αλγερία, κατά τον 19ο αιώνα, εμφανίστηκαν τα ποιήματα της φεμινίστριας Djur Djura.
Επίσης, στην πρωτεύουσα της χώρας Αλγέρι, κυκλοφόρησαν στα γαλλικά οι εφημερίδες “L’ Action Revolutionnaire” (“Η Επαναστατική Δράση”) το 1887, “Le Tocsin” (“Ο Συναγερμός”) το 1890, “Le Libertaire” (“Ο Ελευθεριακός”) το 1892 και “La Marmite Sociale” (“Η Κοινωνική Μαρμίτα”) το 1893.
Όταν ο Ισπανός στρατηγός Φράνκο ανήλθε στην εξουσία στη χώρα του, το 1939, σημαντικός αριθμών δημοκρατικών και αναρχικών κατέφυγαν στην Αλγερία. Μερικοί από τους αναρχικούς είναι διαπιστωμένο ότι ζούσαν στην πόλη-λιμάνι του Οράν κατά τη διάρκεια των χρόνων που ακολούθησαν.
Επίσης, κυκλοφόρησε η βιογραφία του Sail Mohammed (1895-1953), του σημαντικότερου, ίσως, Αλγερινού αναρχκού αγωνιστή.
Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμα, ότι ο Γάλλος συγγραφέας, Αλμπέρτ Καμύ, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλγερία.
Άρθρα για την Αλγερία δημοσιεύτηκαν τα επόμενα χρόνια κυρίως σε γαλλόφωνες αναρχικές εφημερίδες και περιοδικά (όπως στη βελγική “Altrnative Liberatire”).
Αλγερινοί συνεισέφεραν και συμμετείχαν επίσης στο σιτουασιονίστικο κίνημα, ειδικότερα ο Mohamed Dahou, ο οποίος συμμετείχε με άρθρα του σε αρκετά τεύχη του περιοδικού του προ-σιτουασιονίστικου κύκλου Λεττριστική Διεθνής “Potlatch”.
Επίσης, ο Abdelhafid Khatib εκπροσώπησε το Αλγερινό Τμήμα τηες Σιτουασιονιστικής Διεθνούς στη δράση ενάντια στη Διεθνή Συγκέντρωση Τέχνης, στις Βρυξέλλες στις 12 Απρίλη 1958.
Το 1965 κυκλοφορεί η “Ομιλία προς τους Επαναστάτες της Αλγερίας” από την Σιτουασιονιστική Διεθνή,
Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε από την ίδια οργάνωση η μπροσούρα με τίτλο “Ο επαναστατικός αγώνας στην Αλγερία” και το 1966 μια κριτική στην ανάλυση του Ντανιέλ Γερέν για τα γεγονότα στην Αλγερία
Στην Τυνησία, κατά τον 14ου αιώνα έχουμε τη δράση του σούφι και ελευθεριακού (με τα τότε δεδομένα) ιστορικού και νομομαθή Ibn Khaldun (1332-1406). Ο στοχαστής αυτός αναφέρεται τόσο ως ο πρόδρομος του Άνταμ Σμιθ, για την ανοιχτή αγορά και το ελεύθερο εμπόριο, όσο και του Καρλ Μαρξ.
Το 1887 άρχισε την κυκλοφορία της από Ιταλούς αναρχικούς η εφημερίδα “L’ Operaio” (“Ο Εργάτης”) στην Τύνιδα, όπου δημοσιεύθηκαν άρθρα των Μπακούνιν, Κροπότκιν και του Ιταλού Νικολό Κονβέρτι.
Το 1896 άρχισε να κυκλοφορεί η, επίσης ιταλόφωνη, “La Protesta Umana” (“Η Ανθρώπινη Διαμαρτυρία”) του Νικολό Κονβέρτι, αλλά μια άλλη εφημερίδα με το ίδιο όνομα που κυκλοφόρησε στην Macerata της Ιταλίας από τον Λουίτζι Φάμπρι και τον Ορέστε Μορρέσι, είχε μια σημείωση, σύμφωνα με την οποία η ομώνυμη εφημερίδα της Τύνιδας ήρθε σε συμφωνία με αυτούς για την έκδοση τη δεύτερης. Πάντως, η εφημερίδα της Τύνιδας δημοσίευε κυρίως άρθρα του Κονβέρτι.
Τον Νοέμβρη του 1966, ο Mustafa Khayati, μέλος της Σιτουασιονιστικής Διεθνούς, γράφει το μανιφέστο της δεύτερης “Η Μιζέρια τηων Φοιτητικών Κύκλων” και την μπροσούρα “Επανορθώνοντας την Κοινή Γνώμη” που κυκλοφόρησε το 1967.
* Στοιχεία αντλήθηκαν απο το διαδίκτυο.
