Η Marie Ganz ήταν Αυστροαμερικανή αναρχική οργανώτρια συνδικάτων, κοινωνική λειτουργός και συγγραφέας, η οποία συνελήφθη επειδή απείλησε ότι θα σκοτώσει τον John D. Rockefeller τον Νεώτερο μετά το μακελειό του Ludlow καθώς και κατά τη διάρκεια των λεγόμενων Food Riots στη Νέα Υόρκη το 1917.
Γεννήθηκε πιθανότατα το 1891. Ο πατέρας της πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου όταν κέρδισε αρκετά χρήματα πήρε μαζί του στις ΗΠΑ τη σύζυγό του, το μεγαλύτερο παιδί του, τη Marie, και τον μικρότερο αδελφό της, ανταλλάσσοντας τη σχετική άνεση της αγροτικής Γαλικίας με αυτήν της φτωχής Νέας Υόρκης. Όταν ο πατέρας της πέθανε η ίδια ήταν οκτώ χρόνων και στρώθηκε αμέσως στη δουλειά βοηθώντας τη μητέρα της που εργαζόταν με το κομμάτι στο εμπόριο ενδυμάτων. Τελικά εγκατέλειψε το σχολείο στα 13 της για μια θέση πλήρους απασχόλησης ως μεταφορέας μιας εταιρείας ενδυμάτων στην πλούσια περιοχή της Πέμπτης Λεωφόρου (Fifth Avenue). Ήταν τότε που ανακάλυψε πόσο φτωχή ήταν η οικογένειά της και πόσο άνιση ήταν η ζωή στην Αμερική. Πήγε να εργαστεί σε μια άλλη εταιρεία ρούχων και μετά τη δουλειά άρχισε να αναμειγνύεται με ριζοσπάστες φοιτητές από τη Ρωσία, που την εισήγαγαν στον αναρχισμό - που η ίδια τον αγκάλιασε. Έγινε επίσης οργανώτρια στα συνδικάτα, προκαλώντας και καθοδηγώντας μια απεργία στην εταιρεία που εργαζόταν. Οι εργαζόμενοι κέρδισαν τα αιτήματά τους, αλλά αυτό οδήγησε και στην απόλυσή της.
Καθώς είχε εξελιχθεί σε αποτελεσματική δημόσια ομιλήτρια, βρήκε μια θέση στους κόλπους του συνδικάτου ως υπεύθυνη για τα δικαιώματα των γυναικών, τόσο των εργαζομένων όσο και των ανέργων. Έδωσε αρκετές φορές ομιλίες σε συνελεύσεις των αναρχικών και σε συναντήσεις των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW), ενώ γνωριζόταν με πολλούς από τους εξέχοντες αναρχικούς και ηγέτες των IWW της εποχής. Επίσης απέκτησε το ψευδώνυμο «Sweet Marie» επειδή είχε «το λεξιλόγιο ενός ναύτη ποταμόπλοιου στον ποταμό Μισισιπή».
Στις 30 Απρίλη 1914, δέκα μέρες μετά τη σφαγή του Ludlow, τέθηκε επικεφαλής μιας πορείας στο κτίριο της Standard Oil στο Μανχάταν, όπου ξεχώρισε μέσα από το πλήθος με ένα όπλο και δηλώνοντας ότι πήγε εκεί για να σκοτώσει τον John D. Rockefeller Jr., ο οποίος, όπως και πολλοί άλλοι, ήταν υπεύθυνος για τους θανάτους των συζύγων και των παιδιών των ανθρακωρύχων στο Κολοράντο. Όταν έφτασε στο γραφείο του Rockerfeller στον δέκατο τέταρτο όροφο, ανακάλυψε ότι ο ίδιος δεν ήταν μέσα, έτσι άφησε ένα μήνυμα στον γραμματέα του ότι αν δεν σταματήσει τις δολοφονίες εργαζομένων στο Κολοράντο θα τον «σκοτώσει σαν σκύλο». Την επόμενη μέρα, καθώς μιλούσε στη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς στην πλατεία Union - μια διαδήλωση στην οποία είχε νωρίτερα επιτεθεί η αστυνομία, που έσπευσαν τους παρευρισκόμενους και προκάλεσαν αφορμή για 5.000 από τους 15.000 που ήταν παρόντες στην πλατεία - οι δικαστές εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης καθώς η ίδια οδήγησε μια άλλη διαδήλωση στο κτίριο της Standard Oil την επόμενη μέρα 2 Μάη. Εκεί συνελήφθη για την κατοχή ενός γεμάτου πιστολιού, κατηγορήθηκε για ανατρεπτική συμπεριφορά και καταδικάστηκε σε εξήντα ημέρες αναγκαστικής εργασίας σε ένα εργοτάξιο στο νησί Blackwell, ποινή που αργότερα μειώθηκε σε τριάντα ημέρες.
Ήταν ενεργή κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων για την έλλειψη...
Οι αναρχικοί ανέκαθεν ασκούσαν την αμοιβαία υποστήριξη. Είναι μια σημαντική αρχή της ιστορίας και της ιδεολογίας μας. Σε όλες τις εμπειρίες αγώνα και οργάνωσης στις οποίες ήμασταν παρόντες, η αμοιβαία υποστήριξη έγινε σώμα από τοι σώμα μας, υλοποιήθηκε σε πρακτικό επίπεδο. Και σήμερα, μπροστά σε μια δαπανηρή, βίαιη ζωή και με την αφαίρεση πολλών κοινωνικών δικαιωμάτων, η αμοιβαία υποστήριξη είναι ακόμη πιο αναγκαία.
Αλλά τι είναι η αμοιβαία υποστήριξη;
Είναι οποιαδήποτε συλλογική και κοινωνική πρωτοβουλία και πρακτική που διεξάγεται μεταξύ γειτόνων, συναδέλφων, μεταξύ καταπιεσμένων, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι ελάχιστες συνθήκες επιβίωσης.
Σε μια επαναστατική και αντικαπιταλιστική προοπτική, η αμοιβαία υποστήριξη...
Tom Brown
Όταν, το 1939, ο φασισμός θριάμβευσε στην Ισπανία και το ελευθεριακό κίνημα κατέρρευσε, πολλοί εγκατέλειψαν τις ελπίδες τους και αποχώρησαν από αυτό. Το κοινωνικό κλίμα ήταν επίσης ζοφερό, γιατί η Ισπανία ήταν όχι μόνο η τελευταία αλλά και η μόνη ελπίδα να ηττηθεί ο παγκόσμιος φασισμός. Και αν και αρκετοί μουρμούραγαν διάφορα ακατάλειπτα του στυλ «πάντα λέγαμε ότι δεν θα έπρεπε να αντισταθούμε στον φασισμό», ο κόσμος γνώριζε ότι τον ίδιο χρόνο ο πόλεμος θα ξεσπούσε και πάλι και δεκάδες εκατομμυρίων θα πέθαιναν θαμένοι στα ερείπια του πολιτισμού. Όλοι ήξεραν ότι αυτό ήταν η αρχή. Όμως κανένας...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018