Του Άγι Στίνα*
«Ποτέ ίσως σ' όλη την πολιτική ιστορία της χώρας, δεν ήταν τόσο σαφής η έννοια της λαϊκής ψήφου, όσο ήταν αυτή των εκλογών του Φεβρουαρίου 1964. Και ποτέ επίσης, ίσως δεν ήταν τόσο σαφής ο επιδιωκόμενος από ένα «πραξικόπημα» σκοπός, όσο ήταν αυτός που πραγματοποιήθηκε με το «αυλικό πραξικόπημα» του Ιουλίου 1965.
Τον Φεβρουάριο του 1964, ο λαός στη μεγάλη του πλειοψηφία, ψηφίζει για την κατάλυση του αστυνομικού καθεστώτος Καραμανλή.
Τον Ιούλιο του 1965 με την παύση του Παπανδρέου, επαναφέρεται και επανεγκαθίσταται αυτό το μισητό καθεστώς που ο «κυρίαρχος» λαός πίστεψε ότι το είχε οριστικά καταλύσει.
Αυτό γίνεται σε μία χώρα που ανήκει στον «ελεύθερο κόσμο» και σ' αυτόν τον κόσμο, εκείνο που αυστηρά τον διαχωρίζει από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι όπως μας λένε, ότι σ' αυτόν (σ' εμάς δηλ. στο Ν. Βιετνάμ, στον Άγιο Δομίνικο κλπ.) όλες οι εξουσίες απορρέουν από το λαό, αυτός κυβερνάει και αυτός ελεύθερα καθορίζει την τύχη του. Εάν ο «ελεύθερος κόσμος» είναι εναντίον του κομμουνισμού δεν είναι τόσο επειδή αυτός καταργεί την ατομική ιδιοκτησία, όσο γιατί καταργεί αυτά τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού. Αυτό λέει και αυτό διακηρύσσει ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αρχηγός ντε φάκτο του «ελεύθερου κόσμου» και γι' αυτό για να υπερασπίσει τις ελευθερίες και τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού στέλνει τους στόλους του, τους στρατούς του και τους πεζοναύτες του, στην Κορέα, στο Βιετνάμ, στον Άγιο Δομίνικο.
Αυτά μας λένε και εδώ και ο Παπανδρέου και ο Κανελλόπουλος. Αλλά πώς συμβιβάζεται μ' αυτή την αρχή του «ελεύθερου κόσμου» άλλους να ψηφίζει ο λαός για κυβερνήτες του και άλλοι να τον κυβερνάν;
Την απάντηση από το μέρος της δεξιάς μας την δίνουν πολύ καθαρά ο Βεντήρης, ο Κωνσταντόπουλος, ο Παπακωνσταντίνου, ο Κύρος, ο Κουρούκλης. Ο λαός, αυτός που αποφασίζει και κυβερνάει στον «ελεύθερο κόσμο» είναι αυτοί και όχι ο όχλος, το πεζοδρόμιο, και η ερυθρά αλητεία. Κι «αυτοί» είναι η Αυλή, τα Επιτελεία, η Χούντα, η Αστυνομία, οι μεγαλοβιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μανδαρίνοι της γραφειοκρατίας και μαζί μ' αυτούς οι Γκοντζαμάνηδες, οι Γιοσμάδες, οι Κατελάνοι. Ποτέ ρωμαίοι πατρίκιοι και δουλέμποροι δεν μίλησαν με τόσο μίσος και με τόση περιφρόνηση για τους δούλους τους, όσον μιλάν και γράφουν σήμερα (το 1966, 22 χρόνια υστέρα από την νικηφόρο «συντριβή του φασισμού») για τους εργάτες και τους αγρότες της χώρας μας οι εκπρόσωποι της δεξιάς στην Ελλάδα. Θα πρέπει στ' αλήθεια να τους είμαστε ευγνώμονες για την κυνική ειλικρίνεια τους. Με όσα κάνουν, με όσα λένε και με όσα γράφουν δεν κάνουν άλλο από το να βάζουν δυναμίτες στα θεμέλια του ετοιμόρροπου καθεστώτος τους και να επισπεύδουν όσο μπορούν το χρόνο για την έκρηξή τους.
Από το μέρος του Κέντρου και της «αριστεράς», ο Παπανδρέου και ο Ηλίου μας λένε ότι αυτό που έγινε είναι πραξικόπημα, ανωμαλία, εκτροπή από το πολίτευμα. Στο καθεστώς της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας, διακηρύσσουν με βροντώδη φωνή, αυτός που κυβερνάει είναι ο λαός και όχι ο βασιλέας. Αλλά πώς κυβερνάει ο λαός αφού ο βασιλέας παύει αυτούς στους οποίους ανέθεσε ο λαός να τον κυβερνήσουν και διορίζει για κυβερνήτες...
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ*
Όλες οι πάγιες αδυναμίες και τ' αδιέξοδα του χώρου φάνηκαν μ' έντονο τρόπο στο περιβόητο Συνέδριο των Αναρχικών, που μερικοί από μας συμμετείχαν. Ο ηγετισμός, ο ανταγωνισμός, η απολιτικοποίηση, η έλλειψη οποιασδήποτε άποψης ή θέσης ή στάσης που ν' ανταποκρίνεται, έστω στο ελάχιστο, μεταξύ επαναστατών (ήταν τραγική η αδιαφορία, η διχόνοια, η έλλειψη επαφής κι επικοινωνίας) είχαν σαν συνέπεια την αποτυχία του Συνεδρίου και τον εκφυλισμό της Ένωσης. Στο Συνέδριο οι ηγέτες και ηγετίσκοι κάθε είδους, παλιοί και καινούργιοι (και ανερχόμενοι), επέβαλαν και πάλι τους όρους τους και προσπάθησαν να πάρουν με το μέρος τους όσους πιο...
Στις 11 Φλεβάρη 2021 ήταν η 41η επέτειος από τη δολοφονία του συντρόφου Vicente Cuervo (στη φωτογραφία) από ακροδεξιούς στην Ισπανία. Ο Vicente ήταν μεταλλεργάτης και μέλος του Συνδικάτου Μετάλλου της περιοχής Madrid Bandera της αναρχιοσυνδικαλιστικής Confederacion National de Trabajo (CNT - Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας).
Δεν έχει γίνει καμία δικαστική έρευνα και κανένας δεν έχει κατηγορηθεί μέχρι σήμερα. Η οικογένειά του, που δεν τον έχει ξεχάσει, εξακολουθεί να αγωνίζεται για να αποδοθεί δικαιοσύνη και, βέβαια, να γίνει επιτέλους γνωστή η υπόθεσή της.
Το Foundacion de Estudios Libertarios “Anselmo Lorentzo” (Ίδρυμα Ελευθεριακών Σπουδών Anselmo Lorentzo”) είχε αυτή τη χρονιά την ευκαιρία να...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018