V. Damier, K. Limanov*
Η Μογγολία και η Τούβα μέχρι το 1911 ήταν μέρος της αυτοκρατορίας Τσινγκ (Qing) της Κίνας. Ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα, το έδαφος της Μογγολίας χρησίμευε για τους Ρώσους επαναστάτες όλων των κατευθύνσεων, συμπεριλαμβανομένων των Ναρόντνικ, και στη συνέχεια επίσης των Σοσιαλδημοκρατών και των Αναρχικών, ως ασφαλές καταφύγιο και ζώνη «διέλευσης» για μετανάστες στην Κίνα (1 ).
Αναρχικές ομάδες δρουν από το 1906 στη ρωσική περιοχή Transbaikal (2). Ωστόσο, οποιαδήποτε επιρροή των αναρχικών στον πληθυσμό της Μογγολίας και της Τούβα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν ανιχνεύεται. Οι δραστηριότητες των αναρχικών στα εδάφη της Μογγολίας και της Τούβα συνδέονται, πρώτα απ’ όλα, με τα γεγονότα της Μεγάλης Ρωσικής Επανάστασης του 1917-1921. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο στη Ρωσία (1918-1922), οι δύο αυτές χώρες μετατράπηκαν σε πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των ένοπλων σχηματισμών των ρωσικών «κόκκινων» και «λευκών», κινεζικών και μογγολικών στρατιωτικών αποσπασμάτων.
Από κοινωνικοοικονομική και πολιτική άποψη, η Μογγολία και η Τούβα τη δεκαετία του 1910-1920 είχαν πολλά κοινά. Ο ντόπιος πληθυσμός ασχολείτο κυρίως με νομαδικά βοοειδή. Οι αγρότες κτηνοτρόφοι (αράτ) είχαν διάφορες μορφές εξάρτησης από την κοσμική αριστοκρατία και τον βουδιστικό κλήρο (λαμά και τα μοναστήρια τους ντάτσαν). Η βιομηχανία δεν ήταν μεγάλη. Και στις δύο χώρες υπήρχε επίσης ρωσικός πληθυσμός, που ασχολείτο κυρίως με τη γεωργία, τη βιομηχανία και το εμπόριο.
Το πολιτικό καθεστώς καθοριζόταν κυρίως από τη συνοριακή θέση μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Η Μογγολία, η οποία ήταν μέρος της αυτοκρατορίας Τσινγκ μέχρι το 1911, κέρδισε αυτονομία με τη ρωσική υποστήριξη μετά την πτώση της μοναρχίας στην Κίνα. Το καθεστώς με επικεφαλής τον ηγέτη της Εκκλησίας των Λαμαϊστών, τον Μπογκντ-Χαν, ο οποίος αναρριχήθηκε στο θρόνο των Μογγόλων, υπήρχε μέχρι το 1919, όταν τα κινεζικά στρατεύματα που εισήλθαν στη χώρα τερμάτισαν το καθεστώς αυτονομίας. Όμως το φθινόπωρο του 1920, η Μογγολία καταλήφθηκε από τα αποσπάσματα του Ρώσου «λευκού» στρατηγού R.F. Ungern-Sternberg, ο οποίος αποκατέστησε επίσημα την ανεξαρτησία της Μογγολίας. Το καλοκαίρι του 1921 ηττήθηκε από τα στρατεύματα της Δημοκρατίας της Άπω Ανατολής και αποσπάσματα του Μογγολικού Λαϊκού Κόμματος. Η νέα λαϊκή κυβέρνηση δημιούργησε στενή συμμαχία με τη Σοβιετική Ρωσία και τον Νοέμβριο του 1924 ανακήρυξε επίσημα τη Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας. Η Τούβα (περιοχή Uryanghai), που βρίσκεται μεταξύ Μογγολίας και Ρωσίας, κηρύχθηκε ρωσικό προτεκτοράτο το 1914. Το 1918, η εξουσία των Σοβιέτ εγκαταστάθηκε προσωρινά στην επαρχία, βασισμένη στους Μπολσεβίκους και τους Αριστερούς Σοσιαλεπαναστάτες. Το καλοκαίρι ανατράπηκε από τους «λευκούς». Μέχρι το καλοκαίρι του 1919, η Τούβα βρισκόταν υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης του Ομσκ του Ναυάρχου A.V. Kolchak, και στη συνέχεια μέχρι το 1921 στο έδαφός του πολέμησαν μεταξύ τους «λευκά» και «κόκκινα» ρωσικά αποσπάσματα, κινεζικά και μογγολικά στρατεύματα και τοπικοί σχηματισμοί. Τον Αύγουστο του 1921, μετά την οριστική κατάληψη των Ουριανγκάι από τους «κόκκινους», ανακηρύχθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία του Ταννού-Τούβα. Το νέο κράτος υπήρχε υπό το de facto προτεκτοράτο της Σοβιετικής Ρωσίας. και σοβιετικοί σύμβουλοι έδρασαν στη χώρα.
Στις συνθήκες του εμφυλίου πολέμου στη Ρωσία άρχισαν να εμφανίζονται Ρώσοι αναρχικοί στη Μογγολία και την Τούβα, που συμμετείχαν κυρίως στα «κόκκινα» αποσπάσματα.
...
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Ρωσία του 1917-1921 θεωρείται μια αντιπαράθεση μεταξύ του Λευκού και του Κόκκινου στρατού. Και τα δύο κινήματα προώθησαν αυταρχικές και κρατιστικές ιδέες, πραγματοποίησαν βίαιη κινητοποίηση, λεηλάτησαν, τρομοκρατούσαν και περιόρισαν την ελευθερία του πληθυσμού, που ανάγκασε τους αγρότες και εργάτες να ενωθούν σε αντάρτικες μονάδες για την αντίσταση τόσο της λευκής όσο και της κόκκινης δικτατορίας. Αυτοί οι άνθρωποι πήραν τα όπλα για να υπερασπιστούν την ελευθερία τους, έκαναν αναγκαστικές συμμαχίες τόσο με Μπολσεβίκους όσο και με μοναρχικούς, αλλά πάντα υπερασπίζονταν τα συμφέροντά τους και έκαναν πόλεμο «εναντίον όλων». Μιλάμε για τον λεγόμενο Πράσινο Στρατό, που...
Tου Π. Αργυριάδη
Παρίσι
Εκδότη του περιοδικού «Κοινωνικό Ζήτημα»
5, Boulevard Sail:t-Michel, 5
Και στα γραφεία του Socialist, 17, rue du Croissant 1888
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Έχοντας γνωρίσει τον Pottier από κοντά, ήμασταν σε θέση να εκτιμήσουμε όλες τις ιδιότητες της καρδιάς του και την ευφυΐα του.
Θέλαμε με αυτό το φυλλάδιο να δώσουμε μια ιδέα για τον χαρακτήρα και το ταλέντο του αείμνηστου φίλου και ομοϊδεάτη μας.
Ανάμεσα στα ποιήματα του έργου του, έχουμε διαλέξει μερικά λουλούδια με τα οποία σχηματίζουμε ένα μπουκέτο που τοποθετούμε στον τάφο του ιεροψάλτη της Κοινωνικής Επανάστασης.
Όλοι οι σοσιαλιστές χωρίς διάκριση ακολούθησαν τον Eugène...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018