Αρχική

: Μιχαήλ Μπακούνιν; Αναρχική Θεωρία; 02 Ιουνίου 2023

Μιχαήλ Μπακούνιν

Ενάντια σε κάθε επαναστατική δικτατορία. Ιδεαλιστές όλων των ειδών, μεταφυσικοί, θετικιστές, αυτοί που υποστηρίζουν την προτεραιότητα της επιστήμης ως προς τη ζωή, δογματικοί επαναστάτες, όλοι με τον ίδιο ζήλο, έστω κι αν διαφέρουν στην επιχειρηματολογία τους, υποστηρίζουν την ιδέα του κράτους και της εξουσίας του κράτους. Γιατί εκεί βλέπουν κάτι που είναι τελείως λογικό από τη δική τους άποψη, τη μόνη σωτηρία της κοινωνίας.

Είπα πως είναι εντελώς λογικό, γιατί έχοντας σα βάση την απατηλή κατά τη γνώμη μας αρχή, ότι η σκέψη προηγείται της ζωής και η αφηρημένη θεωρία προηγείται της κοινωνικής πρακτικής και γι’ αυτό το λόγο, η κοινωνιολογία πρέπει να γίνει η αφετηρία των κοινωνικών εξεγέρσεων και της κοινωνικής ανοικοδόμησης, φτάνουν αναγκαστικά στο συμπέρασμα ότι αφού η σκέψη, η θεωρία, η επιστήμη είναι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον ιδιοκτησία ελάχιστων, μόνο αυτοί οι ελάχιστοι θα έπρεπε να διευθύνουν την κοινωνική ζωή, να υποθάλπουν και να διεγείρουν, αλλά και να επιβάλλουν όλα τα κινήματα του λαού. Και την επομένη της επανάστασης η νέα κοινωνική οργάνωση θα έπρεπε να ιδρύεται όχι από το σύνολο των εργατικών ενώσεων των χωρών, των δήμων και κοινοτήτων, από κάτω προς τα πάνω, σύμφωνα με τις ανάγκες και τα ένστικτα του λαού, αλλά μοναδικά απ’ τη δικτατορική εξουσία αυτής της εκπαιδευμένης μειοψηφίας, που θεωρείται ότι επηρεάζει τη γενική θέληση του λαού.

Η θεωρία του κράτους και της επαναστατικής δικτατορίας στηρίζονται εξίσου σ’ αυτό το μύθο της αντιπροσώπευσης του λαού και στο πραγματικό γεγονός της υποδούλωσης των λαϊκών μαζών από μια μικρή χούφτα προνομιούχων, εκλεγμένων ή όχι, από τα πλήθη, που συγκεντρώνονται σαν κοπάδια την ημέρα των εκλογών και πάντα αγνοούν γιατί και ποιον ψηφίζουν, σ’ αυτή την εικονική και αφηρημένη έκφραση της γενικής βούλησης και της φανταστικής σκέψης του λαού, για τα οποία ο ζωντανός και πραγματικός λαός δεν έχει την παραμικρή ιδέα. Η διαφορά μεταξύ της επαναστατικής δικτατορίας και της αρχής του κράτους είναι εντελώς εξωτερική. Στην ουσία τους και οι δυο είναι το ίδιο πράγμα. Δηλ. η υποδούλωση της πλειοψηφίας απ’ τη μειοψηφία, με το επιχείρημα της υποτιθέμενης ηλιθιότητας της πρώτης και της επίσης υποτιθέμενης ανώτερης ευφυΐας της δεύτερης.

Γι’ αυτό και οι δυο είναι το ίδιο αντιδραστικές, αφού και οι δυο έχουν σαν αποτέλεσμα την αμετάβλητη σταθεροποίηση των πολιτικοοικονομικών προνομίων της μειοψηφίας που κυβερνά και την πολιτικοοικονομική δουλεία των λαϊκών μαζών. Είναι φανερό τώρα, γιατί οι δογματικοί σοσιαλιστές, που έχουν σαν στόχο την ανατροπή των σημερινών εξουσιών και των καθεστώτων για να κτίσουν στα ερείπιά τους τη δική τους δικτατορία, δεν ήταν ούτε θα είναι ποτέ εχθροί του κράτους, αλλά αντίθετα πρόθυμοι υπερασπιστές του. Είναι εχθροί της υπάρχουσας εξουσίας, γιατί δεν μπορούν να συμμετέχουν σ’ αυτή. Είναι εχθροί των υπαρχόντων θεσμών, γιατί αυτοί οι θεσμοί αποκλείουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τη δική τους δικτατορία. Αλλά ταυτόχρονα είναι οι πιο θερμοί φίλοι της κρατικής εξουσίας, χωρίς την οποία η επανάσταση, απελευθερώνοντας τις εργατικές μάζες, θα στερούσε απ’ αυτή την επαναστατική μειοψηφία κάθε ελπίδα να βάλει το λαό σ’ ένα ζυγό και να τον ταλαιπωρήσει με τα «ευεργετήματα» των κυβερνητικών τους...

Περισσότερα …

: Russian Labour Review; Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων; 30 Μάι 2023

Κείμενο που δημοσιεύτηκε στο σαμιντζατ περιοδικό της ομάδας Obshchina σε πιο εκτενή κορφή το 1988, και μεταφράστηκε στα αγγλικά για το περιοδικό Russian Labour Review (Moscow), διαθέσιμο από την ιστοσελίδα libcom. Ο Piotr Siauda (1937-1990)ήταν ακτιβιστής και αναρχοσυνδικαλιστής μέλος της KAS (Συνομοσπονδία Αναρχοσυνδικαλιστών). Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

Στη δεκαετία του 1950 οι βιομηχανικοί μισθοί μειώνονταν αυθαίρετα σχεδόν κάθε χρόνο. Οι μειώσεις αυτές επέτρεπαν στους αξιωματούχους να δημοσιεύουν στατιστικές που έδειχναν αύξηση της αποδοτικότητας της εργασίας, της αυτοματοποίησης και μηχανοποίησης, μειώσεις στο κόστος της παραγωγής δίχως να αντιστοιχούν σε νέες επενδύσεις κεφαλαίου, και βελτιώσεις στην οργάνωση και στην τεχνολογία. Στις καπιταλιστικές...

Περισσότερα …

: Ευριπίδης Καλτσάς; Αναρχική Παρέμβαση; 29 Μάι 2023

Ευριπίδης Καλτσάς

Το κείμενο που ακολουθεί καταθέτει σκέψεις, προβληματισμούς και αναγκαιότητες για την επιτακτική, οργανωτική ανασυγκρότηση του αναρχικού κινήματος στον ελλαδικό χώρο. Οι προτάσεις και τα σημεία κριτικής κατατίθενται στα πλαίσια ενός ευρύτερου πολιτικού, κινηματικού διαλόγου. Οι θέσεις που διατυπώνονται δε γράφονται με τον σκοπό της αλαζονικής υπόδειξης, που θα άρμοζε ίσως σε κάποιον ινστρούχτορα, παρά τον δηκτικό τόνο σε αρκετά σημεία (ο σκοπός είναι η παρακίνηση σε ενεργή συμμετοχή και οργάνωση για το ξεπέρασμα των υπαρχόντων πολιτικών και οργανωτικών σκοπέλων). Οι θέσεις αυτές αποτελούν διαπιστώσεις του γράφοντος, σημεία κριτικής (άρα και αυτοκριτικής) και σχηματικές προτάσεις που αφορούν την οργανωτική...

Περισσότερα …