Your name

Αναρχική Θεωρία

06 Απριλίου 2013

Το κείμενο περιλαμβάνεται σε υποκεφάλαιο του βιβλίου «Historia de la FAI» του Juan Gomez Cazas.

Η «Πλατφόρμα» - ο ολοκληρωμένος τίτλος είναι «Πλατφόρμα της Γενικής Ένωσης των Αναρχικών» - αποτελείται από μια εισαγωγή, ένα «Γενικό Τμήμα» αποτελούμενο από 8 σημεία, ένα «Εποικοδομητικό Τμήμα» και ένα «Οργανωτικό Τμήμα».

Η εισαγωγή που υπογράφει η ομάδα «Dielo Truda» (σ.σ.: «Εργατική Υπόθεση») μας προσφέρει μια γενική έκθεση όσον αφορά την «Πλατφόρμα», αρκετή για να αποκτήσει ο αναγνώστης μια πρώτη κατά προσέγγιση ιδέα. Το πρώτο σημείο καταδεικνύει το σημαντικό γεγονός ότι το αναρχικό κίνημα είναι αδύνατο και αναφέρεται στην ιστορία των κοινωνικών αγώνων όχι ως ένα σημαντικός παράγοντά του, αλλά ως μια περιθωριακή δύναμη, ένα μόνο επεισόδιο, παρά τον αναμφισβήτητα θετικό χαρακτήρα των αναρχικών ιδεών, παρά τη διαφάνεια και την ακεραιότητα των αναρχικών θέσεων κατά τη διάρκεια της κοινωνικής επανάστασης και παρά το σπουδαίο ηρωισμό και τις αναρίθμητες θυσίες των αναρχικών.

Η σκανδαλώδης αυτή αντίφαση ανάμεσα στο θετικό χαρακτήρα των ιδεών και τη μίζερη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ελευθεριακό κίνημα, βρίσκει την εξήγησή της, σύμφωνα με τους συγγραφείς της «Πλατφόρμας», σε μια σειρά αιτιών, η πιο σημαντική από τις οποίες είναι η απουσία οργανωτικών αρχών και μεθόδων.

Σε κάποιες χώρες, λένε οι ίδιοι, η ιδεολογία και οι δραστηριότητες του ελευθεριακού κινήματος έρχονται σε αντίφαση μεταξύ τους. Οι οργανώσεις στερούνται οράματος για το μέλλον και τείνουν να εξαφανίζονται ξαφνικά, χωρίς να αφήνουν ίχνη των δραστηριοτήτων τους.

Στην εισαγωγή του ντοκουμέντου (σ.σ.: της «Πλατφόρμας»), η δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται ο αναρχισμός χαρακτηρίζεται ως «γενική χρόνια αποδιοργάνωση», η οποία επικρατεί επί δεκαετίες και έχει τις ρίζες της σε μία λανθασμένη ερμηνεία των αρχών του ατομικισμού καθώς και στην απόρριψη κάθε είδους συλλογικής ευθύνης.

Ο αναρχισμός, σύμφωνα με την «Πλατφόρμα», δεν είναι μια όμορφη φαντασία, δεν είναι μια αφηρημένη φιλοσοφική αρχή, αλλά ένα κοινωνικό κίνημα των εργατικών τάξεων. Γι’ αυτό, πρέπει να ενοποιήσει τις δυνάμεις του σε μια σταθερή οργάνωση, ώστε να συμμετέχει ρεαλιστικά στον αγώνα των εργατικών τάξεων. Οι οπαδοί της «Πλατφόρμας» επικαλούνται την υποστήριξη θεωρητικών όπως ο Πιοτρ Κροπότκιν και ο Μιχαήλ Μπακούνιν, οι οποίοι δεν εναντιώθηκαν ποτέ στην ιδέα μιας γενικής οργάνωσης των αναρχικών. Επισημαίνουν δε τη στάση του Μ. Μπακούνιν κατά τη διάρκεια της Α’ Διεθνής, η οποία μας οδηγεί στο θεμελιώδες σημείο των επιχειρημάτων της «Πλατφόρμας».

Στα χρόνια της Ρωσικής Επανάστασης του 1917, η απουσία αναρχικής οργάνωσης ώθησε αρκετούς αναρχικούς στις γραμμές των Μπολσεβίκων. Επιπλέον, αρκετοί αγωνιστές παρέμεναν παθητικοί, κάτι που εξουδετέρωνε κάθε ταλέντο και ικανότητά τους. Στο σημείο αυτό, η «Πλατφόρμα» συγκεκριμενοποιεί τη βασική ιδέα του σχεδίου της: «Χρειαζόμασταν μια οργάνωση η οποία θα συσπείρωνε την πλειοψηφία των αγωνιστών μέσα στο κίνημα και θα συγκροτούσε μια γενική στρατηγική για ολόκληρο το κίνημα. Ήταν η στιγμή αυτή κατά την οποία μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε μια συλλογική μέθοδο οργάνωσης».

Στη συνέχεια, η «Πλατφόρμα» απορρίπτει ως θεωρητικά και πρακτικά ακατάλληλη την ιδέα της δημιουργίας μιας οργάνωσης βασισμένης στη «σύνθεση» των διαφόρων τάσεων του αναρχισμού. Μια τέτοια οργάνωση θα ήταν μόνο «ένα είδος μιας μηχανοποιημένης ένωσης μεμονωμένων αγωνιστών, οι οποίοι...

Περισσότερα …