Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Black Flag Anarchist Review 2. Ο Wayne Price είναι ακτιβιστής, συγγραφέας και θεωρητικός του αναρχισμού και του επαναστατικού αντιεξουσιαστικού σοσιαλισμού. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας
Γίνεται κουβέντα μεταξύ των αναρχικών στις ΗΠΑ και διεθνώς σχετικά με την ορθή προσέγγιση στο πόλεμο του Ρωσικού Κράτους στην Ουκρανία. Κάποιοι (όπως εγώ) εκφράζουν την αλληλεγγύη τους με τον ουκρανικό λαό έναντι της εισβολής της Ρωσικής Ομοσπονδίας. (Ο «ουκρανικός λαός» είναι κυρίως η εργατική τάξη, η κατώτερη μεσαία τάξη, οι αγρότες και οι φτωχοί). Άλλοι απορρίπτουν την υποστήριξη στους Ουκρανούς. Η Ουκρανία, τονίζουν, έχει καπιταλιστική οικονομία, έχει κράτος, είναι έθνος, και λαμβάνει βοήθεια από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ (που είναι όλα αλήθεια).
Και οι δυο πλευρές έχουν χρησιμοποιήσει τον Ιταλό αναρχικό, Errico Malatesta (1853-1932). Ήταν ένας νεότερος φίλος και σύντροφος του Bakunin και του Kropotkin, που θεωρούνται ως «ιδρυτές» του αναρχισμού. «Ο Malatesta, που η εξηντάχρονη καριέρα του είναι ελάχιστα γνωστή έξω από την Ιταλία, είναι δίπλα στον Michael Bakunin και τον Peter Kropotkin, ως ένας από τους μεγάλους επαναστάτες του διεθνούς αναρχισμού».
Από όταν ο ρωσικός στρατός εισέβαλε στην Ουκρανία, έχω εμπλακεί σε πολλές διαδικτυακές συζητήσεις με αντιπάλους της στήριξης προς τον ουκρανικό λαό (όχι το κράτος αλλά τους ανθρώπους). Κάποιες αντιπαραθέσεις ήταν με κρατιστές σοσιαλιστές που ουσιαστικά είναι με τη πλευρά του των Ρώσων εισβολέων. Πρακτικά κανένας αναρχικός ωστόσο δεν έχει ψευδαισθήσεις για την Ρωσία του Putin. (Ούτε έχουν ψευδαισθήσεις για την καλοσύνη του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, αντίθετα με πολλούς προοδευτικούς). Όμως πολλοί αναρχικοί απορρίπτουν κάθε στήριξη στον ουκρανικό λαό, αντιμετωπίζοντάς τους ως εξίσου κακούς με τους Ρώσους εισβολείς.
άποιοι έχουν κάνει αναφορές στην αντίθεση του Malatesta στον 1ο ΠΠ, ισχυριζόμενοι πως αυτό δείχνει πως ένας σημαντικός αναρχικός ήταν αντίθετος στον «πόλεμο» ως τέτοιο. Στη διάρκεια του 1ου ΠΠ, οι περισσότεροι αναρχικοί ήταν αντίθετοι και στις δυο πλευρές, μια μειοψηφία ωστόσο στήριζε τους Συμμάχους. Η μειοψηφία αυτή περιλάμβανε τον Kropotkin, το πιο σεβαστό αναρχικό στοχαστή της εποχής του! Ο Malatesta έγραψε πολεμικές εναντίον αυτών των υπέρ του πολέμου αναρχικών.
Έγραψε, «[Οι αναρχικοί] έλεγαν πάντοτε πως οι εργάτες όλων των χωρών είναι αδέρφια, και πως ο εχθρός – ο «ξένος» – είναι ο εκμεταλλευτής, είτε έχει γεννηθεί κοντά μας είτε σε μια μακρινή χώρα…. Διαλέγαμε πάντοτε τους συντρόφους μας στον αγώνα, όπως και τους εχθρούς μας, εξαιτίας… της θέσης τους στο ταξικό πόλεμο, και ποτέ για λόγους φυλής ή εθνικότητας. Πάντοτε έχουμε πολεμήσει εναντίον του πατριωτισμού… και πάντοτε ήμασταν περήφανοι πως είμαστε διεθνιστές…. Τώρα… οι πιο αποτρόπαιες συνέπειες της καπιταλιστικής και Κρατικής κυριαρχίας θα δείξουν, ακόμη και στους τυφλούς, πως έχουμε δίκιο….».
Στο ίδιο όμως έργο έγραψε, «Δεν είμαι πασιφιστής…. Οι καταπιεσμένοι είναι πάντοτε σε μια κατάσταση νόμιμης αυτοάμυνας, και έχουν πάντα δίκιο να επιτίθονται στους καταπιεστές…. Υπάρχουν πόλεμοι που είναι αναγκαίοι, ιεροί πόλεμοι, και αυτοί είναι πόλεμοι απελευθέρωσης, τέτοιοι είναι γενικά ‘εμφύλιοι πόλεμοι’ – π.χ. επαναστάσεις».
Με άλλα λόγια, πρέπει να είμαστε απέναντι σε όλες τις πλευρές ενός πολέμου καταπιεστών – όπως ο 1ος ΠΠ μεταξύ συνασπισμών ιμπεριαλιστικών κρατών (Γαλλία-Βρετανία-Ρωσία-και αργότερα ΗΠΑ...
Έπειτα από χρόνια κακομεταχείρισης του σιδηροδρομικού δικτύου στη χώρα από τον ιδιωτικό τομέα αλλά και από το κράτος είναι αναγκαίο να δούμε άλλα παραδείγματα πέρα από τις γραφειοκρατίες.
Και η ιδιωτικοποίηση και η κρατικοποίηση είναι γραφειοκρατικά-ιεραρχικά μοντέλα αντιπαραγωγικά, αντιφατικά και ανορθολογικά. Η κοινωνικοποίηση, αντιθέτως, αναθέτει τη διαχείριση στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων, μαζί με έναν ευρύτερο κοινωνικό έλεγχο. Μία τέτοιου τύπου αυτοδιαχείριση πιθανόν να απέδιδε καλύτερα αποτελέσματα, καθώς και στην προκειμένη τραγική περίπτωση των Τεμπών οι εργαζόμενοι είχαν εντοπίσει τα προβλήματα εδώ και καιρό και κατήγγειλαν την απραξία των διευθυντικών στελεχών. Προβλήματα τα οποία όμως δυστυχώς δεν είχαν οι...
Του Andrea Ferrario
Οι ναζιφασίστες και οι ακροδεξιοί εξτρεμιστές που ίδρυσαν και διηύθυναν τις δύο «λαϊκές δημοκρατίες» του Ντονμπάς ξεκινώντας το 2014.
Προσωρινά παραμερισμένοι από το Κρεμλίνο μόλις τελείωσαν τα καθήκοντά τους, επέστρεψαν πρόσφατα στη σκηνή του πολέμου.
Τεκμηριώνουμε πώς οι θρύλοι για την ύπαρξη ενός γνήσιου αντιφασισμού στο Ντονμπάς είναι μια κολοσσιαία «απάτη», που ασχολείται ιδιαίτερα με τη φιγούρα του νεκρού διοικητή Μοζγκόβοϊ και τους δεσμούς του με την ακροδεξιά.
1) Οι ναζιφασίστες των «δημοκρατιών» του Ντονμπάς
Ενώ η Ιταλία επικεντρωνόταν πάντα αποκλειστικά στους Ουκρανούς νεοφασίστες, το μακροσκοπικό πρόβλημα του ναζιστικού φασισμού στις «λαϊκές δημοκρατίες» και στη Ρωσία αγνοήθηκε συστηματικά. Η ιταλική...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018