Έχουμε τόσο εμπνευστεί ώστε είμαστε μέρος αυτού του νέου λαϊκού κινήματος που αγωνίζεται για λογαριασμό του 99% ενάντια σε ένα σύστημα που επιτρέπει στις εταιρείες να διαχειρίζονται τον κόσμο. Είμαστε ενθουσιασμένοι για την ευρεία χρήση της άμεσης δημοκρατίας και των λαϊκών συνελεύσεων, τη συμμετοχή των συνδικάτων και των κοινοτικών ομάδων, καθώς και των ειλικρινών προσπαθειών να συμπεριληφθούν και οι φωνές των πιο καταπιεσμένων. Θεωρούμε ότι αυτές οι βασικές δομικές μονάδες μιας υγιούς κοινωνίας πρέπει να βασίζονται στην ελευθερία και την ισότητα – πράγματα για τα οποία αγωνιζόμαστε.
Ως αναρχικοί που συμμετέχουμε στον αγώνα για το μέλλον της κοινωνίας μας, έχουμε συμμετάσχει σε καταλήψεις, αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις, μαζικά κινήματα των καταπιεσμένων, παράνομες διαδηλώσεις και άλλες δραστηριότητες άμεσης δράσης. Σήμερα, όλοι όσοι συμμετέχουμε στην οργάνωση Libertarian Communist Federation Common Struggle
συμμετέχουμε σε τέτοια κινήματα και πάλι, όπως στο κίνημα καταλήψεων (Occupy movement) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανατρέχοντας στην ιστορία μας ως αναρχικών και αναλύοντας αυτό το αναδυόμενο κίνημα καθώς συμμετέχουμε σε αυτό, θα μιλήσουμε για μερικά εμπόδια στην πορεία μας, που ελπίζουμε ότι όλοι μας μπορούμε να αποφύγουμε.
Πρώτον, έχει γίνει αρκετή συζήτηση για την αστυνομία. Είναι μαζί μας ή είναι εναντίον μας; Σίγουρα, είναι μέρος του 99%. Και αν καταφέρουμε να οικοδομήσουμε ένα νέο κόσμο, θέλουμε οι άνθρωποι που σήμερα φορούν αυτές τις στολές να συμμετάσχουν σε αυτόν. Ωστόσο, σήμερα η δουλειά ενός συγκεκριμένου τμήματος του 99% είναι να προστατεύει τους πλούσιους, την ιδιοκτησία και τα συμφέροντα του 1%. Καθημερινά, το έργο αυτό τους οδηγεί στη στοχοποίηση εγχρώμων, μεταναστών, ομοφυλόφιλων και άλλων φτωχών και καταπιεσμένων ομάδων, βοηθώντας το 1% να διαιρεί το 99%. Η δουλειά αυτή απαιτεί, επίσης, τη φυσική καταστολή εκείνων που απειλούν τον πλούτο, την ιδιοκτησία, και τα συμφέροντα του 1% - για παράδειγμα, αυτών που αντιστέκονται. Σε πολλές πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες η αστυνομία δεν μας επιτέθηκε... ακόμα. Σε άλλα μέρη, όμως, όπως η Wall Street, το Σαν Φρανσίσκο, η Βοστόνη και το Oakland, η αστυνομία έχει διαπράξει επιθέσεις και μαζικές συλλήψεις, καθιστώντας σαφές ότι προτίθεται να συνεχίσει να κάνει τη δουλειά της. Και καθώς το κίνημα μεγαλώνει για να απειλήσει πραγματικά την κυριαρχία του 1%, θα πρέπει να περιμένουμε μαζικές συλλήψεις και τα όπλα της αστυνομίας να χρησιμοποιούνται εναντίον μας. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε τους χώρους που έχουμε καταλάβει -την ψυχή του κινήματός μας- από την αστυνομία. Θα προσπαθήσει να μας τα αφαιρέσει.
Το δεύτερο εμπόδιο είναι ο εκλογισμός (Electoralism). Δεδομένου ότι αυτό το κίνημα μεγαλώνει, πολιτικοί και άλλοι οπορτουνιστές με πολιτικές σκοπιμότητες θα προσπαθήσουν να μας σφετεριστούν. Ο πιο προφανής είναι το Δημοκρατικό Κόμμα. Αυτοί, όπως και όλα τα κόμματα, υπόσχονται αλλαγή μέχρι να εκλεχθούν. Αλλά καθώς προχωράμε στη ζωές μας, δεν αλλάζει τίποτα. Και δεν αλλάζει τίποτα επειδή ασχολούμαστε με το λάθος πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι να έχουμε αρκετούς Δημοκρατικούς στην εξουσία (ή από οποιοδήποτε άλλο πολιτικό κόμμα). Το πρόβλημα είναι το σύστημα αυτό που επιτρέπει στο ίδιο το 1% -τους πλούσιους- τον πλήρη έλεγχο, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία. Το σύστημα αυτό λέγεται καπιταλισμός, και υπήρξε πάντα ένα σύστημα στο...
Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια βαθιά οικονομική κρίση και μια μικρή δυσαρέσκεια μεταξύ των ανθρώπων στις δημοκρατίες της Ευρώπης ώστε να εγκαταλειφθεί το φιλελεύθερο προσωπείο τους και να καταδείξουν αυτό που πραγματικά είναι: μια δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν έχει σημασία τι πιστεύουν οι πολίτες, το πραξικόπημα στην Ελλάδα, ο διορισμός των τεχνοκρατών στην κυβέρνηση της Ιταλίας και η τηλεκατευθυνόμενη από τις Βρυξέλλες κυβέρνηση της Ιρλανδίας, όλα αυτά είναι η καλύτερη απόδειξη του γεγονότος ότι ακόμη και στην Ευρώπη δεν διστάζουν να βάλουν στην άκρη το δημοκρατικό τους φορμαλισμό όταν τα συμφέροντα του 1% βρίσκονται σε κίνδυνο. Και ενώ...
Λίγα λόγια για την εξέγερση της Κρονστάνδης (1-17 Μάρτη 1921)
«Αυτή η μεγαλόκαρδη γυναίκα, που είχε υπηρετήσει την κοινωνική επανάσταση όλη της τη ζωή, θανατώθηκε απ’ τους ανθρώπους που καμώνονταν πως ήταν η εμπροσθοφυλακή της επανάστασης». Λόγια της Έμμα Γκόλντμαν για την αναρχική Φάνια Μπαρόν, που εκτελέστηκε το 1921 απ’ την Τσεκά (μυστική αστυνομία) κατ’ εντολή του ίδιου του Λένιν (βλ. Έμμα Γκόλντμαν, Η επιπλέον απογοήτευσή μου στη Ρωσία, 1924). Ο Τρότσκι είχε σχολιάσει για την υπόθεση των 13 αναρχικών, μεταξύ των οποίων κρατούνταν κι η Φάνια: «Δεν φυλακίζουμε τους πραγματικούς αναρχικούς αλλά ποινικούς εγκληματίες και συμμορίτες που κουκουλώνονται λέγοντας...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018