Ένας Εβραίος αναρχοκομμουνιστής εξετάζει με μια γρήγορα ματιά τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών για το παλαιστινιακό κοινοβούλιο, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την ήττα του προηγούμενου κόμματος πλειοψηφίας της Φατάχ και τη νίκη της φονταμενταλιστικής οργάνωσης Χαμάς η οποία συμμετείχε στις εκλογές με το όνομα «Αλλαγή και Μεταρρύθμιση».
Η ισραηλινή κυρίαρχη τάξη, η οποία βασιζόταν στην καλή θέληση της PLO και της Φατάχ για να συμβιβαστούν ώστε να τους δοθεί εκ νέου το δικαίωμα του ελέγχου μερικών από τις περιοχές που κατέλαβε στον πόλεμο του 1967, κατέβαλε μια συντονισμένη προσπάθεια. Μέρος αυτής της προσπάθειας ήταν και η επίδειξη μιας κάποιας επιείκειας για την φονταμενταλιστική Χαμάς, η οποία υποτίθεται ότι θα αναπλήρωνε την εθνικιστική τάση με τη θρησκευτική τακτική.
Τα αποτελέσματα αυτών των προσπαθειών οδήγησαν απλώς στο αδυνάτισμα της διεφθαρμένης παλαιστινιακής εξουσίας σε επίπεδο που ήταν τόσο δύσκολο να ελεγχθούν, παραχωρώντας στους Ισραηλινούς μια περισσότερο από πριν φονταμενταλιστική και πολύ λιγότερο διεφθαρμένη κυβέρνηση της Χαμάς, η οποία έχει αναλάβει από μόνη της και την ανάπτυξη του φονταμενταλισμού και την αντίσταση στην πράξη εναντίον της κατοχής από θρησκευτική σκοπιά (αν και η ακραία θρησκευτική εθνικιστική όψη δεν εξαντλείται μόνο στην ισραηλιτική θρησκεία…)
Το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα εξαρτάται από την καπιταλιστική τάξη η οποία κυριαρχεί στην κρατική γραφειοκρατία. Όταν το καπιταλιστικό σύστημα επιβάλλεται από πρώην αποικιοκράτες κυρίαρχους χωρίς μια αρκετά δυνατή καπιταλιστική τάξη, τότε είτε η κρατική γραφειοκρατία είτε η στρατιωτική ελίτ αναλαμβάνουν τον έλεγχο. Στην περίπτωση των παλαιστινιακών περιοχών που βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο της στρατιωτικής και πολιτικής γραφειοκρατίας της PLO δεν υπήρξε καμιά αξιοσημείωτη επίδραση από μια δυνατή τοπική καπιταλιστική τάξη. Έτσι, όλα αυτά τα υψηλόβαθμα στελέχη χρησιμοποίησαν σκάνδαλα και διαφθορά ώστε να πλουτίσουν παραπέρα και δωροδόκησαν τα χαμηλότερα στρώματα για να εξασφαλίσουν τη συγκατάθεσή τους.
Η εργατική τάξη και η αγροτιά το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ζηλεύουν τη νέα διαφθορά της κυρίαρχης τάξης. Το σύστημα αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει κανονικά γιατί δεν είναι ανεξάρτητο από τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις οι οποίες ενεθάρρυναν την ανάπτυξη της φονταμενταλιστικής Χαμάς. Έτσι, η Χαμάς, η οποία έχει οργανώσει τόσες πολλές φιλανθρωπικές επιχειρήσεις σε όσους ανάγκη, κυρίως διαμέσου των υπηρεσιών και του μηχανισμού της που θυμίζουν Μη Κυβερνητική Οργάνωση, σε τομείς όπως ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση και κοινωνικές υπηρεσίες, συμπεριφέρεται φαινομενικά με έναν τρόπο που δεν δείχνει διαφθορά, καταφέρνοντας να αποσπάσει τη συμπάθεια αρκετών ψηφοφόρων, ακόμα και ανθρώπων οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν φονταμενταλιστές.
Από το αποτέλεσμα που βγήκε από τις κάλπες, φαίνεται ότι οι ψηφοφόροι της Φατάχ και της Χαμάς δεν διαφέρουν αρκετά όσον αφορά τα θρησκευτικά ζητήματα. Αλλά υπήρξαν δύο άλλοι λόγοι που συνδέονται με τη θρησκεία και που έκαναν τον κόσμο να ψηφίσει υπέρ της Χαμάς. Πρώτον, η ψήφος ως μορφή τιμωρίας για την διαφθορά από τη διακυβέρνηση της Φατάχ και, δεύτερον, η ψήφος υποστήριξης ενός συστηματικού αγώνα εναντίον του Ισραήλ. Επιπλέον, η Φατάχ ήταν αποδιοργανωμένη εξαιτίας εσωτερικών διαμαχών καθώς και από τις συνεχείς επιθέσεις των Ισραηλινών εναντίον της, έτσι που η Χαμάς κατάφερε να αυξήσει τον αριθμό των βουλευτών της πολύ πιο πάνω από το...
Petre Marin (“Linchpin”)
Δεν έχετε πλέον καμία αμφιβολία ακούγοντας για την οικονομική κρίση στα νότια σύνορά μας. Έχετε επίσης ήδη ακούσει τους Καναδούς επίσημους και τους επιχειρηματίες να ισχυρίζονται ότι η καναδική οικονομία πάει καλά και δεν επηρεάζεται από την καταστροφή που επικρατεί στις ΗΠΑ. Δεν πρέπει να περιμένουμε από όλους αυτούς να μιλήσουν διαφορετικά, τουλάχιστον όχι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει κάτι παραπάνω από μια μεγάλη πιθανότητα ο Καναδας να ακολουθήσει τις ΗΠΑ σε μια μεγάλη οικονομική κρίση.
Εάν συμβεί αυτό δεν θα είναι το αποτέλεσμα μόνο της οικονομικής απορρύθμισης που επιτρέπει στις τράπεζες...
Κριτική/παρουσίαση της άριστης νέας βιογραφίας του Mark Leier, με τίτλο «Bakunin.: The Creative Passion», Thomas Dunne Books.
Επιτέλους! Μια βιογραφία του Μπακούνιν από κάποιον που ξέρει για πιο πράγμα γράφει. Έχω απελπιστεί από καιρό από την παντελή άγνοια και την έλλειψη κοινής λογικής όταν ακαδημαϊκοί και διάφοροι άλλοι προσεγγίζουν τον αναρχισμό, ιδιαίτερα τον Μπακούνιν. Είτε πρόκειται για άγνοια είτε για κακοβουλία, φαίνεται ότι όλοι αυτοί σκοπεύουν να παραποιήσουν τις ιδέες και τη ζωή του Μπακούνιν. Ο Leier αντικρούει τέτοιες απόπειρες και θέτει ευθέως το όλο αντικείμενό του. Και το κάνει αυτό με μια φυσική κλίση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018