Camillo Berneri
Δημοσιεύτηκε στην «Guerra di Classe» (Ταξικός Πόλεμος), 17 Οκτωβρίου 1936 [1]
Ο Λένιν το 1921 όρισε το σοβιετικό ρωσικό κράτος ως «ένα εργατικό κράτος με γραφειοκρατική παραμόρφωση σε μια χώρα με αγροτική πλειοψηφία». Αυτός ο ορισμός πρέπει σήμερα να τροποποιηθεί ως εξής: το Σοβιετικό Κράτος είναι ένα γραφειοκρατικό Κράτος στο οποίο μια γραφειοκρατική αστική τάξη και μια μικροαστική εργατική τάξη βρίσκονται σε διαδικασία σχηματισμού, ενώ η αγροτική αστική τάξη εξακολουθεί να επιβιώνει.
Ο Boris Souvarine στο βιβλίο του για τον Στάλιν (Παρίσι, 1935) δίνει αυτή την απεικόνιση της κοινωνικής πτυχής της ΕΣΣΔ:
«Η λεγόμενη σοβιετική κοινωνία στηρίζεται στη δική της μέθοδο εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, του παραγωγού από τη γραφειοκρατία, του τεχνικού από την πολιτική εξουσία. Η ατομική ιδιοποίηση της υπεραξίας αντικαθίσταται από μια συλλογική ιδιοποίηση από το κράτος, μια παρακράτηση που γίνεται για την παρασιτική κατανάλωση των λειτουργών... η επίσημη τεκμηρίωση δεν μας αφήνει καμία αμφιβολία: η γραφειοκρατία παίρνει ένα αδικαιολόγητο μέρος της παραγωγής, που αντιστοιχεί λίγο-πολύ στο παλιό καπιταλιστικό κέρδος, από τις υποταγμένες τάξεις, τις οποίες υποβάλλει σε ένα αδυσώπητο σύστημα εφίδρωσης. Έχει έτσι σχηματιστεί γύρω από το κόμμα μια νέα κοινωνική κατηγορία, που ενδιαφέρεται να διατηρήσει την καθιερωμένη τάξη και να διαιωνίσει το κράτος του οποίου ο Λένιν προέβλεψε την εξαφάνιση με την εξαφάνιση των τάξεων. Αν οι Μπολσεβίκοι δεν έχουν τη νόμιμη ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και των μέσων ανταλλαγής, διατηρούν τον κρατικό μηχανισμό που τους επιτρέπει όλα τα λάφυρα με ποικίλα κυκλικά μέσα. Η απλή ελευθερία από περιορισμούς στην επιβολή κόστους λιανικής πώλησης πολλαπλάσιου του κόστους παραγωγής, περιέχει το πραγματικό μυστικό της γραφειοκρατικής τεχνικής εκμετάλλευσης, που χαρακτηρίζεται επιπλέον από διοικητική και στρατιωτική καταπίεση».
Ο βοναπαρτισμός δεν είναι παρά η πολιτική αντανάκλαση της τάσης αυτής της νέας αστικής τάξης να διατηρήσει και να βελτιώσει την ίδια την κοινωνικοοικονομική της κατάσταση. Στην έκκληση του 1935 προς το παγκόσμιο προλεταριάτο από τον μπολσεβίκο-λενινιστή Ταμπόφ (Tambov), μπορεί κανείς να διαβάσει:
«Ο στόχος της κομματικής γραφειοκρατίας συνίσταται αποκλειστικά στην απομόνωση και τα βασανιστήρια των αντιπάλων μέχρι να γίνουν δημόσια άχρηστοι, δηλαδή απολίτικοι άθλιοι. Ο γραφειοκράτης, στην πραγματικότητα, δεν επιθυμεί να γίνεις αληθινός κομμουνιστής. Δεν το χρειάζεται αυτό. Γι' αυτόν αυτό είναι επιβλαβές και θανάσιμα επικίνδυνο. Ο γραφειοκράτης δεν θέλει ανεξάρτητους κομμουνιστές, θέλει άθλιους σκλάβους, εθελόδουλους και πολίτες του χειρότερου είδους...
Θα ήταν δυνατόν κάτω από μια αληθινή προλεταριακή εξουσία ο αγώνας ενάντια στη γραφειοκρατία, ενάντια στους κλέφτες και τους ληστές που ιδιοποιούνται ατιμώρητοι τα αγαθά των σοβιέτ, που είναι η αιτία της απώλειας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από το κρύο και την πείνα, θα ήταν δυνατόν ένας αγώνας ή μια απλή διαμαρτυρία ενάντια σε αυτούς τους άθλιους να θεωρείται αντεπαναστατικό αδίκημα;»
Η σκληρή πάλη μεταξύ των «επαναστατικών» αντιπολιτεύσεων και της «συντηρητικής» ορθοδοξίας είναι ένα φαινόμενο που είναι απολύτως φυσικό στο περιβάλλον του κρατικού σοσιαλισμού. Η λενινιστική αντιπολίτευση έχει καλό λόγο να επισημαίνει στο παγκόσμιο προλεταριάτο τις παραμορφώσεις, τις παρεκκλίσεις και τους εκφυλισμούς του σταλινισμού, αλλά αν η αντιπολιτευτική διάγνωση είναι σχεδόν πάντα σωστή, η αντιπολιτευτική αιτιολογία είναι σχεδόν πάντα ανεπαρκής. Ο σταλινισμός είναι μόνο η συνέπεια της...
Η αναρχική Kreszentia Elfinger, γνωστή και ως Zenzl Mühsam. Γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1884, στο Hallertau της Βαυαρίας. Σύζυγος του Βερολινέζου αναρχικιύ, εβραϊκής καταγωγής, Erich Mühsam, με τον οποίο εικονίζονται στη φψωτογραφία. Η Zenzl Mühsam πέθανε στις 10 Μαρτίου 1962, στο Ανατολικό Βερολίνο.
*Πηγή: Walter Ranieri.
...
Συνέντευξη-Εισαγωγικό Σημείωμα: αυτολεξεί
[UPDATE 2022: O Ίγκορ σήμερα βρίσκεται εκ νέου φυλακισμένος από το λευκορωσικό καθεστώς]
Ο Ίγκορ Αλίνεβιτς (Ihar Alinevich) είναι ένας αναρχικός, πρώην πολιτικός κρατούμενος από τη Λευκορωσία (μια χώρα που ζει ακόμη στη σοβιετική εποχή), ο οποίος έχει πληρώσει ακριβά τις ιδέες του περνώντας από την κόλαση του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας. Είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να συναντηθούμε μαζί του και να μας παραχωρήσει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Σε αυτήν, μας εξηγεί την κατάσταση στη Λευκορωσία, την εμπειρία του εγκλεισμού του και μας περιγράφει, εν συντομία, την ιστορία και την αντίσταση του λευκορωσικού ελευθεριακού κινήματος....
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018