Η επιστήμη, αν και όπλο για να κάνει κάποιος καλό ή κακό, αγνοεί την έννοια του καλού και του κακού. Είμαστε λοιπόν αναρχικοί όχι διότι μας το υπαγορεύει η επιστήμη, αλλά διότι θέλουμε να είναι όλοι σε θέση να απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα που αυτή προσφέρει.Στην επιστήμη, οι θεωρίες είναι πάντα υποθετικές και αποτελούν μια βολική μέθοδο συνδυασμού και ταξινόμησης γεγονότων και επίσης χρήσιμο εργαλείο έρευνας για την ανακάλυψη και την ερμηνεία νέων γεγονότων.
Δεν είναι όμως η αλήθεια. Στη ζωή – την κοινωνική ζωή – οι θεωρίες αποτελούν για μερικούς ανθρώπους τον επιστημονικό μανδύα με τον οποίο ενδύουν τις επιθυμίες και τη θέλησή τους. Ο επιστημονισμός (δε λέω η επιστήμη), που κυριαρχούσε στο δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα δημιούργησε την τάση του να θεωρείται ως επιστημονική αλήθεια αυτό που δεν ήταν παρά μόνο η ιδέα, ανταποκρινόμενη στα διαφορετικά συμφέροντα και φιλοδοξίες που είχε το κάθε άτομο.
Ο “επιστημονικός σοσιαλισμός” όπως και ο επιστημονικός αναρχισμός ξεπήδησαν από αυτήν την ιδέα και μολονότι υποστηρίχτηκαν από τους πλέον διαπρεπείς από εμάς, μου φαινόντουσαν πάντα αποκρουστικά κατασκευάσματα, ένα συνονθύλευμα ιδεών και αντιλήψεων που είναι από τη φύση τους πολύ διαφορετικές. Είτε έχω δίκιο είτε άδικο, χαίρομαι πολύ που απέφυγαν τη μόδα εκείνης της περιόδου και δεν παγιδεύτηκαν σε δογματισμούς ή στην ψευδαίσθηση ότι κατέχω την απόλυτη “κοινωνική αλήθεια”.
Δεν πιστεύω στο αλάθητο της επιστήμης ή στη δυνατότητά της να επεξηγεί τα πάντα, όπως δεν πιστεύω στο αλάθητο του Πάπα, στην Ηθική και στη θεϊκή προέλευση της Αγίας Γραφής. Πιστεύω μόνο ό,τι μπορεί να αποδειχτεί. Ξέρω όμως πολύ καλά ότι οι αποδείξεις είναι σχετικές και συνεχώς ακυρώνονται ή ξεπερνιούνται από άλλες. Η αμφισβήτηση λοιπόν πρέπει να είναι η κινητήρια δύναμη όσων θέλουν να φτάσουν κοντά στην αλήθεια. Στη θέληση για πίστη, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ακύρωση της λογικής, αντιτάσσω τη θέληση για γνώση, ώστε το τεράστιο πεδίο της έρευνας και της ανακάλυψης να είναι ανοιχτό για μας. Όπως έχω ήδη πει, αποδέχομαι μόνο ό,τι μπορεί να αποδειχθεί με τρόπο που δεν αφήνει λογικά κενά και το ενστερνίζομαι σε σχετικό βαθμό, πάντα προσδοκώντας νέες, πιο ολοκληρωμένες αλήθειες. Σε καμιά περίπτωση λοιπόν πίστη, με τη θρησκευτική έννοια του όρου.
Μερικές φορές λέω ότι η πίστη είναι απαραίτητη ή ότι στον αγώνα μας χρειάζονται άνθρωποι με ακλόνητη πίστη. Υπάρχει ακόμα και μια αναρχική εφημερίδα που ονομάζεται “Fede” (”Πίστη”)! Σε αυτήν όμως την περίπτωση, η λέξη χρησιμοποιείται για να εκφράσει την αποφασιστικότητα, τις μεγάλες προσδοκίες και είναι τελείως άσχετη με την παθητική αποδοχή πραγμάτων, που μοιάζουν παράλογα ή ακατανόητα.
Πώς όμως τότε μπορεί να συμφιλιωθεί η αποκήρυξη της θρησκείας και αυτό που ονομάζω συστηματική αμφισβήτηση των επιστημονικών δογμάτων, με τη γρανιτένια θέληση και ελπίδα μου για τον ερχομό της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ανθρώπινης συναδέλφωσης; Η αλήθεια είναι πως δεν καταφεύγω στην επιστήμη όταν δε χρειάζεται. Η λειτουργία της επιστήμης είναι να ανακαλύπτει και να συγκεκριμενοποιεί τα γεγονότα και τις συνθήκες υπό τις οποίες παράγονται και επαναλαμβάνονται. Να αποκαλύπτεται δηλαδή η πραγματικότητα και όχι αυτό που θα επιθυμούσε ο καθένας.
Η επιστήμη σταματά εκεί...
Ο Gerard Ali Khanifar ήταν Γάλλος αναρχικός αραβικής-βορειοαφρικανικής καταγωγής. Γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1950 και πέθανε στις 21 Φλεβάρη 1997.
Φοίτησε στα σχολεία που συγκρότησε η εταιρία Michelin για τους εργάτες της. Εξαιτίας της βορειοαφρικανικής του καταγωγής, η σχολική του ζωή κύλησε μέσα σε αρκετές δυσκολίες και ο ίδιος σημαδεύτηκε για πάντα από τη ρατσιστική συμπεριφορά απέναντί του. Μετά το σχολείο, άρχισε να εργάζεται στη Michelin, ανάμεσα στους «sans grades» (τους ανειδίκευτους εργάτες).
Αναρχικός έγινε κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Μάη του 1968 στα οποία και συμμετείχε ενεργά μέσα από τις επιτροπές εργατών-φοιτητών. Το ενδιαφέρον και...
Του Manuel Baptista (προσωπικές απόψεις)
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο λόγος και η φρασεολογία μας είναι άσκοπη για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Αλλά αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να μεταρρυθμίσουμε βαθιά τις θεμελιώδεις απόψεις μας σχετικά με το σοσιαλισμό, την επανάσταση, την ταξική πάλη και άλλα ανάλογα ζητήματα. Αντίθετα, υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις όπου οι ιδέες μας, οι διαισθήσεις μας ή η επιστημονική μας ανάλυση έχουν αποδειχθεί οι επαρκέστερες. Ωστόσο, έχουν περιφρονηθεί από το μεγαλύτερο μέρος της εξουσιαστικής αριστεράς, ή, αλλιώς, έχουν αγνοηθεί ή και αν υιοθετούνται δεν γίνεται καμία αναφορά στους πραγματικούς συντάκτες.
Αυτό σημαίνει ότι, ναι...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018