ΣΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Ένας από τους πρώτους αναρχικούς προπαγανδιστές στη Λατινική Αμερική ήταν ο Χιλιανός, Φρανσίσκο Μπιλμπάο (1823-18660, ο οποίος πήρε μέρος στα γεγονότα του 1848-1849 στη Γαλλία.
Στη Χιλή και στη Νέα Γρανάδα ιδρύθηκαν λέσχες οπαδών του Προυντόν και Λερού.
Το 1852 κυκλοφόρησε στην Μπογκοτά της Κολομβίας η «Ανάλυση του σοσιαλισμού και σαφής ερμηνεία, μεθοδική και ακομμάτιστη, των ιδεών των Σαιν Σιμόν, Ρ. Όουεν, Λερού και Προυντόν».
Το 1853 κυκλοφόρησαν στο Σαντιάγκο της Χιλής διάφορες αναρχικές μπροσούρες.
Το 1857 αναρχικοί ίδρυσαν στην Αργεντινή την «Τυπογραφική Εταιρία».
Το 1872 ιδρύθηκε στο Μπουένος Άιρες ένα γαλλικό τμήμα της Διεθνούς από Γάλλους που κατέφυγαν εκεί μετά την πτώση στης Παρισινής Κομμούνας.
Στο Μοντεβίδεο της Ουρουγουάης την ίδια εποχή ιδρύθηκε μια μπακουνικής επιρροής ομάδα. Ο Μπακούνιν το 1872 έστειλε απεσταλμένους του εκεί.
Στις 6 Νοεμβρίου 1875, η ομάδα «Διεθνιστές» του Μπουένος Άιρες, θέλησε να ανακηρύξει την πόλη σε Κομμούνα.
Το 1877 στο Ροζάριο και στο Μπουένος Άιρες οργανώθηκαν τον ίδιο μήνα άγριες απεργίες των τυπογράφων.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1879, αναρχικοί της Ουρουγουάης και στις 18 του ίδιου μήνα αναρχικοί του Μπουένος Άιρες προσχώρησαν στην «Απολυταρχική Διεθνή».
Το 1879, ένα κέντρο αναρχικών στην Αργεντινή κυκλοφόρησε την εφημερίδα
«Η Ιδέα».
Την ίδια εποχή εκδίδονταν διάφορες αναρχικές εφημερίδες στις λατινοαμερικάνικες χώρες, όπως η «Πρωτοπορία» του Εδουάρδο Καμάνο, η «Ντεσκαμιζάντο» του Πέδρο Σαραρού, η «Αναρχία» στο Μπουένος Άιρες, η «Κοινωνική Επανάσταση» στο Μοντεβίδεο το 1880.
Το 1885 έφτασαν στην Αργεντινή οι Ερρίκο Μαλατέστα, Γαλιλέο Πίζα, Φραντσέσκο Νάτα και Φραντσέσκο Πέτσι, και κυκλοφόρησαν το «Κοινωνικό Ζήτημα», στα ιταλικά και ισπανικά.
Το 1885, επίσης, με πρωτοβουλία του Εττόρε Ματτέϊ, οργανώθηκε συνδικάτο ξυλουργών, ενώ ο ίδιος πρωταγωνίστησε στην ίδρυση της Αναρχοκομμουνιστικής Λέσχης Μπουένος Άιρες και το 1887 στην ίδρυση του συνδικάτου αρτοποιών.
Την ίδια εποχή εκδίδονταν και κυκλοφορούσαν στην Αργεντινή διάφορες αναρχικές εφημερίδες, όπως η αναρχοκομμουνιστική «Ο Διωγμένος» το 1890, η «Ανθρώπινη Διαμαρτυρία» του Γκρεγκόριο Ινγκλάν Λαφάργκα το 1897 η οποία το 1903 μετονομάστηκε σε «Διαμαρτυρία» με τον Ντιέγκο Αμπάντ ντε Σαντιγιάν.
Το 1898 υπήρχαν σε όλη την Αργεντινή, περίπου 30 συνδικάτα με αναρχικές απόψεις και δράση και όταν έφτασε εκεί ο Πιέτρο Γκόρι αυτό το χρόνο, συνεχίστηκε το έργο του Μαλατέστα και των συντρόφων του. Ο Πιέτρο Γκόρι ίδρυσε και το περιοδικό «Σύγχρονη Εγκληματολογία» και ήταν εκπρόσωπος των μεταλλωρύχων του Ροζάριο και από τους πρωτεργάτες της σύγκλησης του Συνεδρίου στις 25 Μαΐου 1904 από το οποίο προήλθε η FORA, η οποία στην καλύτερή της στιγμή έφτασε να έχει 500.000 μέλη (την ίδια εποχή ανάλογα συνδικάτα στη Χιλή είχαν μόνο 50.000 μέλη).
Στη Βολιβία το 1908 ιδρύθηκε η Ομοσπονδία το Λα Παζ.
Το 1923 ιδρύθηκε μια αναρχική ομάδα στην Μπογκοτά της Κολομβίας από την οποία ιδρύθηκε τον ίδιο χρόνο η Κολομβιανή Συνδικαλιστική Ένωση η οποία συγκέντρωσε στους κόλπους της συνδικάτα οδηγών τραμ, αρτοποιών, ηλεκτρολόγων, εφημεριδοπωλών, τυπογράφων, μεταλλωρύχων, εργατών φωσφόρου, βιοτεχνών και άλλων.
Ο αναρχικός Μανουέλ Γκονζάλες Πράντα, ήταν ένας από τους καλύτερους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής την εποχή αυτή.
Στο Περού, αναρχικοί άρχισαν το 1904 προπαγάνδα για το οκτάωρο και τον Μάιο του 1919 έγινε μια γενική απεργία με...
Κανείς δεν μπορεί να κρίνει με βεβαιότητα ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, ποιος είναι πλησιέστερος στην αλήθεια, ή ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη ευδαιμονία για όλους.
Η Ελευθερία σε συνδυασμό με την εμπειρία, είναι ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψετε την αλήθεια και τι είναι καλύτερο. Και δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία, εάν δεν υπάρχει το δικαίωμα στο λάθος.
Αλλά όταν κάποιος κάνει λόγο για ελευθερία πολιτικά και όχι φιλοσοφικά, κανείς δεν σκέφτεται το μεταφυσικό φάντασμα του αφηρημένου ανθρώπου που υπάρχει έξω από το κοσμικό και κοινωνικό περιβάλλον και το οποίο, όπως κάποιος θεός,...
Το Σαββατοκύριακο 19-20 Νοέμβρη ξέσπασε ένα νέο κύμα μαζικών διαμαρτυριών σε όλη την Αίγυπτο εξαιτίας της συστηματικής βίας του Ανώτατου Συμβουλίου Ενόπλων Δυνάμεων (SCAF), κατά των αιγυπτιακών μαζών. Οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από τη δικτατορική συμπεριφορά του Συμβουλίου, τη χρήση ακραίας βίας εναντίον διαδηλωτών, τις στρατιωτικές δίκες με τις οποίες μέσα σε 10 μήνες 12.000 σύντροφοί μας έχουν καταλήξει και σαπίζουν στη φυλακή, τη λογοκρισία τους, τα βασανιστήριά τους, τις απαγωγές και τις επιλεκτικές δολοφονίες ακτιβιστών. Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι από το Στρατιωτικό Συμβούλιο που έχει σφετερισθεί τα λάβαρα της επανάστασής μας και συνεχίζει την ίδια παλιά δικτατορία με άλλα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018