Του Ελιζέ Ρεκλύ
*Από το 21ο τεύχος του περιοδικού Ευτοπία
Ι.
Για τους περισσότερους Άγγλους η λέξη «αναρχία» ακούγεται τόσο αποκρουστική, ώστε ο μέσος αναγνώστης μάλλον θα προσπεράσει αυτές τις σελίδες με αποστροφή, αναρωτώμενος μάλιστα πως θα μπορούσε κανείς να έχει το θράσος για να γράψει ένα τέτοιο κείμενο. Όσον αφορά το πλήθος των κοινότοπων πολυλογάδων, έχουμε ήδη παραιτηθεί από κάθε ελπίδα. Καμιά κατηγορία δεν μας φαίνεται αρκετά πικρή και κανένα επίθετο αρκετά προσβλητικό. Αυτοί που ρητορεύουν πάνω σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα θεωρούν ότι, το να εξυβρίζουν τους αναρχικούς είναι ένα ανεξάντλητο διαβατήριο στην ευμένεια του κοινού. Κάθε πιθανό έγκλημα χρεώνεται σε εμάς, καθώς η κοινή γνώμη - λόγω της οκνηρίας της να μάθει την αλήθεια – πείθεται ότι η αναρχία δεν είναι παρά ένα άλλο όνομα για την κακοήθεια και το χάος. Χρησιμοποιώντας ύβρεις και με οδηγό το μίσος, μας αντιμετωπίζουν σύμφωνα με την αρχή που λέει ότι ο πιο σίγουρος τρόπος να βγάλεις το μάτι κάποιου είναι να του δώσεις ένα κακό όνομα.
Τίποτε από αυτά δεν μας προκαλεί εντύπωση. Οι ομαδικές κατάρες που δεχόμαστε είναι σχεδόν μέσα στη φύση των πραγμάτων, καθώς μιλάμε σε γλώσσα που δεν έχει σπιλωθεί από καμία χρήση, και που δεν ανήκει σε κανένα από τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία. Όπως όλοι οι καινοτόμοι – είτε αυτοί είναι βίαιοι, είτε ειρηνικοί – δεν φέρνουμε ειρήνη, αλλά σπαθί, και δεν περιμένουμε παρά να μας θεωρούν εχθρούς.
Ωστόσο, δεν αντιμετωπίζουμε επιπόλαια αυτή τη μεγάλη εχθρότητα, ούτε εφησυχάζουμε απλώς επειδή γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν μας αξίζει. Το να διακινδυνεύει κανείς την απώλεια ενός τόσο πολύτιμου πλεονεκτήματος, όπως αυτό της λαϊκής συμπαράστασης, χωρίς πρώτα να αναζητήσει υπομονετικά την αλήθεια, σκεπτόμενος προσεκτικά το καθήκον του, είναι μια πράξη ανόητης απερισκεψίας. Σε αντίθεση μ' αυτούς που ποτέ δεν αντιστάθηκαν στο μεγάλο ρεύμα της κοινής γνώμης, εμείς δεσμευόμαστε να σχηματοποιήσουμε στη συνείδησή μας τον λόγο για την πίστη που βρίσκεται μέσα μας, να ενισχύσουμε τις πεποιθήσεις μας μέσα από τη μελέτη της φύσης και της ανθρωπότητας και πάνω απ' όλα να τις συγκρίνουμε με εκείνο το ιδανικό της δικαιοσύνης το οποίο σχηματίστηκε αργά και σταδιακά μέσα από αμέτρητες γενιές του ανθρώπινου είδους. Αυτό το ιδανικό είναι γνωστό σε όλους και θα ήταν κοινοτοπία να το επαναλάβουμε. Υπάρχει στις ηθικές διδαχές του κάθε λαού, πολιτισμένου ή άγριου, και κάθε θρησκεία έχει προσπαθήσει να προσαρμοστεί με τα δόγματα και τις εντολές του, γιατί είναι το ιδανικό των ίσων δικαιωμάτων και της αμοιβαιότητας των υπηρεσιών. Το «Είμαστε όλοι αδέλφια» είναι ένα ρητό που επαναλαμβάνεται από τη μία άκρη του κόσμου ως την άλλη και η οικουμενική αδελφότητα που εκφράζεται σε αυτό υποδηλώνει την απόλυτη αλληλεγγύη συμφερόντων και προσπαθειών.
Έτσι όπως γίνεται αντιληπτή από τον απλό άνθρωπο, δεν φαίνεται αυτή η αρχή να υποδεικνύει ως αναγκαίο αποτέλεσμά της το κοινωνικό κράτος, όπως το διατύπωσαν οι σύγχρονοι σοσιαλιστές: «από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του»; Λοιπόν, είμαστε απλοί άνθρωποι, και επιμένουμε σταθερά σ' αυτό το...
Αυτό ήταν το κύριο άρθρο του 3ου τεύχους της αναρχικής εφημερίδας του Πύργου Ηλείας «Nέον Φως» (18 Oκτωβρίου 1898):
«Tο κοινωνικόν ζήτημα άρχισε δειλά-δειλά να τίθεται εν Eλλάδι επί τάπητος. Mέχρι πρότινος και πολιτευόμενοι και τύπος και οικοκυραίοι και φτωχολογιά μόνο περί του πολιτικού ζητήματος ησχολούντο, μόνον περί της επιρροής εκάστου κόμματος και της διανομής των λαφύρων της εξουσίας εβασάνιζαν τον νουν. Oι πάντες σχεδόν είχαν θεωρήσει το Kουβέρνο ως μίαν οικονομικήν κολυμβήθραν του Σιλωάμ, εις ην όστις επρόφθανε να βουτήση θα εγίνετο οικονομικώς υγιής. Δεν υπήρχεν γονεύς όστις να μη εφιλοδόξει να ιδή το...
Μη τρομάζετε προ της λέξεως. Διατί τρομάζετε; Γνωρίζετε τι ζητούμεν; Γνωρίζετε τι θέλομεν; Γνωρίζετε τι επιθυμούμεν; Γνωρίζετε τι επιδιώκομεν;
Ουχί. Λοιπόν διατί ο τρόμος αυτός;
"Όχι, αι ιδέαι μας δεν πρέπει να προξενώσι τρόμον. Αι ιδέαι ημών εισίν υψηλαί και ευγενείς, δι' ο μόνον υπό ευγενών καρδιών εννοούνται. Μόνον οι αμαθείς και οι στενοκέφαλοι, οι μη δυνάμενοι να ίδωσι πέραν της ρινός των και να εννοήσωσι τι εξερχόμενον των στενών ορίων τού εγκεφάλου των, δεν μας εννοούσιν.
Αυτοί μόνον.
Ναι! αι ιδέαι ημών εισίν υψηλαί και ευγενείς, το είπομεν και το επαναλαμβάνομεν, διότι θέλομεν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018