Το παρακάτω κείμενο γεννήθηκε από το θυμό, την αγανάκτηση και την εντεινόμενη απελπισία για τον τρόπο που εξελίσσεται η διεθνής κατάσταση, καθώς και από την μέχρι τώρα ανεπάρκεια του διεθνούς αναρχικού κινήματος να δώσει κάποια προοπτική ή έστω ελπίδα στην αγωνία ενός λαού ο οποίος, από τη μια στιγμή στην άλλη, είδε να γκρεμίζεται γύρω του το οικοδόμημα της ζωής του. Μπορεί να προσληφθεί ως μια διανοητική άσκηση εναλλακτικής Ιστορίας (Τι θα μπορούσε να έχει γίνει - Τι είναι πιθανόν να γίνει) όμως πατάει γερά στην ιστορική τεκμηρίωση της αποτελεσματικότητας εξεγερσιακών κινημάτων να δημιουργήσουν επαναστατικές καταστάσεις με δυναμικές ενέργειες σε συνθήκες κοινωνικής κατάρρευσης. Βέβαια, ο αντάρτικος ξεσηκωμός του γκεβαρικού ή του μαοϊκού είδους δεν είναι πια του συρμού, ιδίως όταν ο συρμός αυτός περιλαμβάνει θερμικές κάμερες, drones και θερμοβαρικά όπλα. Όμως οι βασικές αρχές της δυναμικής του ανταρτοπόλεμου παραμένουν διαχρονικές για τον λόγο ότι είναι στηριγμένες στην, εξίσου διαχρονική, καρτεσιανή κοινή λογική.
Ανακοίνωση της Αναρχικής Ομοσπονδίας Αζοφικής
Σ΄ όλους!… Σ΄ όλους!… Σ΄ όλους! [1]
Με την ελπίδα πως η προοπτική του επαναστατικού αγώνα είναι πιο δυνατή από τη σκληρή, ιμπεριαλιστική στάση της εξουσίας και με απώτερο στόχο μια διεθνιστική κολεκτιβίστικη κοινωνία [2] παίρνουμε σήμερα τα όπλα ενάντια στους παλιούς μας εχθρούς, τον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό, διαχρονικούς υπαίτιους όλων των πολέμων.
Πάνε τέσσερεις μήνες που τα εθνοφασιστικά θηρία της εξουσίας πάνε να επιβάλουν τη δική τους τάξη πραγμάτων στην Ουκρανία. Και ο λαός τη γνώρισε ή καλλίτερα την ξαναγνώρισε αυτή την τάξη που ρίχνει τη σκιά της σε όλη την Ευρώπη, που είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος και λέγεται με την αληθινή της λέξη: σκλαβιά. Μαύρη σκλαβιά και βαρβαρότητα, κατευθείαν συνέχεια του Γολοντομόρ, των εκτελέσεων των αγωνιστών με τη σφαίρα στον αυχένα, του σταλινικού πογκρόμ των εθνοτήτων, των γκούλαγκ και των μαζικών εκτοπίσεων.
Όμως οι πολίτες που τσακίζονται από την υπέρτερη βία ολιγαρχών, νεοναζί, εισβολέων και του κάθε ιδιοτελούς καθάρματος ..δεν είναι ακόμα σκλάβοι. Σκλάβοι γίνονται τη στιγμή που ψυχικά δέχονται τη σκλαβιά. Και αυτό κοιτάζουν να πετύχουν οι εχθροί με τις απειλές και τη βία τους. Και η άλλη μορφή της μοιραλατρίας είναι το ίδιο ολέθρια όταν λέει: Ας σταυρώσουμε τα χέρια και ας περιμένουμε να μας ελευθερώσουν το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., η διεθνής κοινότητα. Αυτή η μορφή μοιρολατρίας είναι αποδοχή της σκλαβιάς. Όποιος δέχεται να τον ελευθερώσουν άλλοι ομολογεί κιόλας πως είναι σκλάβος και το πολύ, πολύ πρόκειται να αλλάξει αφέντη.
Απέναντι σε αυτή τη φοβερή συμφορά, την άγρια μπόρα που ξέσπασε στη χώρα μας ποια είναι η στάση του λαού;
Ένας μόνο δρόμος ανοίγεται μπροστά μας: Ο δρόμος της αντίστασης, ο δρόμος του κοινωνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Για να πετύχει ο αγώνας μας πρέπει να ανταποκρίνεται και στις ανάγκες της πραγματικότητας και στις ψυχικές ανάγκες του λαού. Και για να διεξαχθεί αποτελεσματικά απαιτείται πανεθνικός συντονισμός. Ασύνταχτα μπουλούκια, ασυνεννόητες ομάδες, όσο ηρωισμό και αν δείξουν, όσο αποφασισμένα και να δρουν, είναι καταδικασμένες στην καταστροφή.
Για να πετύχουμε οφείλουμε να εδραιώσουμε την ισχύ ενός στέρεου εθνικού συντονισμού στις ενέργειές μας. Εάν δεν το πετύχουμε είναι ορατός ο κίνδυνος όλες...
Η 7η Μαρτίου είναι μια οδυνηρή ημερομηνία για τους προλετάριους της αποκαλούμενης “Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών” που συμμετείχαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη την ημερομηνία στην Κροστάνδη. Η επετειακή ανάμνηση της ημερομηνίας εκείνης είναι εξίσου επίπονη για τους προλετάριους όλων των χωρών, γιατί επαναφέρει τη μνήμη εκείνου που οι ελεύθεροι εργαζόμενοι και οι ναυτικοί της Κροστάνδης πιστοί στα ιδανικά της Ρώσικης Επανάστασης, απαίτησαν μέχρι θανάτου από τον Κόκκινο εκτελεστή τους -το “Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα” και το όργανό του, την “Σοβιετική” κυβέρνηση.
Η Κροστάνδη απαίτησε από τους δήμιους κρατιστές να δώσουν πίσω...
Martin Borrás Jover
Ο Martin Borrás Jover, υποδηματοποιός, γεννήθηκε στη Né à Igualada της Βαρκελώνης το 1845 και αυτοκτόνησε στις 9 Μάη 1894 στο Cordonnier, επίσης της Βαρκελώνης.
Το 1869, παντρεύτηκε με τη σύντροφό του Francesca Saperas, και απέκτησαν δύο κόρες, την Salut και την Maria. Ο Martin Borrás Jover δρούσε στην Gracia (εσωτερικό προάστιο της Βαρκελώνης), και το 1872 διατέλεσε γραμματέας σχέσεων και επικοινωνίας του Συνδικάτου Κατασκευαστών Πεζοδρομίων της ανατολικής Comarcale (Union des constructeurs de chaussées de la Comarcale de l’est). Όταν διάβασε την εφημερίδα “La Révolte” και στην συνέχεια συναντήθηκε με τον Malatesta, κατά την παραμονή του τελευταίου...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018