"Δεν είμαι Γάλλος, είμαι εργαζόμενος" Pierre Morain, στο δικαστήριο της Λιλ, 1955
Ο Pierre Morain γεννήθηκε στο Παρίσι το 1930 και έγινε ναυτικός. Εξαιτίας της μαχητικότητάς του, όμως, έχανε συχνά τη δουλειά του. Τον συνεπήρε η δουλειά της της Federation Communiste Libertaire (FCL - Κομμουνιστική Ελευθεριακή Ομοσπονδία) της οποίας έγινε μέλος το καλοκαίρι του 1954. Συνεισέφερε με άρθρα σχετικά με τους εργαζόμενους στις οικοδομές και άλλα θέματα στην εφημερίδα της FCL “Le Libertaire” (“Ο Ελευθεριακός”).
Συμμετείχε έντονα και αποφασιστικά στην αντι-αποικιοκρατική δουλειά. Ο Daniel Guérin διοργάνωσε επαφές μεταξύ της FCL και του Mouvement National Algérien (MNA - Εθνικό Αλγερινό Κίνημα) του Messali Hadj. Ζήτησαν τη σύσταση επιτροπής υποστήριξης του αλγερινού αγώνα στη βόρεια Γαλλία. Έχοντας αυτό κατά νου, ο Morain μετακόμισε στο Roubaix.
Εργαζόταν καθημερινά ως εργάτης οικοδομών και το βράδυ πουλούσε τη “Le Libertaire” στα καφέ των Αλγερινών. Έγραψε αρκετά άρθρα στην εφημερίδα για την καθημερινή ζωή των Αλγερινών στο Roubaix. Συνελήφθη στη Λιλ κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης της 1ης Μάη 1955 όταν η αστυνομία έκανε μια προσπάθεια να σταματήσει τη συμμετοχή των Αλγερινών στην πορεία της Πρωτομαγιάς.
Ήταν πέντε ώρες μάχης, με τον Morain στο πλάι των Αλγερινών. Συνελήφθη στις 29 Μάη και στη συνέχεια κατηγορήθηκε, μαζί με πολλούς Αλγερινούς, ότι συμμετείχε στην ανασυγκρότηση μιας οργάνωσης που απαγορεύτηκε και διαλύθηκε από το κράτος, την MNA. Φυλακίστηκε στο Loos στις 29 Ιούνη. Αρχικά καταδικάστηκε σε πέντε μήνες, τη βαρύτερη ποινή που επιβλήθηκε σε όσους κατηγορήθηκαν, αλλά η ποινή του αυξήθηκε σε ένα έτος μετά από έφεση.
Η δράση της επιτροπής άμυνας ξεκίνησε τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου, με επικεφαλής τους Jean Cassou, Daniel Guérin, Claude Dechezelles και Yves Bourdet που προσέλκυσαν την υποστήριξη στον αλγερινό αγώνα μεταξύ διανοούμενων και καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένων των σουρεαλιστών όπως ο Andre Breton. Όμως, ήταν η δράση του Albert Camus που ανέδειξε την υπόθεση στην πανεθνικής κυκλοφορίας εφημερίδα “L’Express” στις 8 Νοέμβρη 1955 και έτσι διέγειρε την κοινή γνώμη όταν έγραψε: "Μέχρι στιγμής η διαμαρτυρία περιορίστηκε σε συγκεκριμένα τμήματα της κοινής γνώμης. Ο Morain έχει διαπράξει το διπλό λάθος να ελίν αι εργαζόμενος και αναρχικός”. Μέχρι τον πρόωρο θάνατό του, ο Camus διατήρησε στις σχέσεις του με τους αναρχικούς και το MNA. Ο Morain ήταν ο πρώτος Γάλλος αναρχικός που φυλακίστηκε για τη συμμετοχή και δράση του στον αντι-αποικιοκρατικό αγώνα.
Ενώ ήταν στη φυλακή, πήρε μια επιστολή από την Suzanne Gouillardon, δασκάλα και μαχήτρια της FCL και παντρεύτηκαν μετά την αποφυλάκισή του στα τέλη Μάρτη 1956. Ωστόσο, από τον Pierre δεν αφαιρέθηκε η κατηγορία ότι απειλούσε την “εξωτερική ασφάλεια του κράτους”. Τον Αύγουστο του 1957 συμμετείχε, ως μέλος μιας ομάδας της FCL, σε μια επίθεση με εκρηκτικά σε ένα κέντρο των Poujadist (σ.τ.μ.: λαϊκιστική δεξιά ένωση) στο Παρίσι. Στην ομάδα, όμως, είχε διεισδύσει ένας πράκτορας, ο Pierre επέστρεψε στη φυλακή, αλλά στη συνέχεια τιμωρήθηκε με βαρύ πρόστιμο. Αυτά συνέβησαν όταν η FCL διερχόταν μια περίοδο μυστικότητας ως αποτέλεσμα της απόφασης να αναλάβει παράνομη δράση, μια απόφαση με την οποία έχασε μερικά μέλη που διαφωνούσαν με αυτήν την τακτική.
Σε ένα συνέδριο στις 22 Ιουνίου 1958...
Paul Berman*
Υπήρχαν πολλές χιλιάδες ιταλόφωνοι αναρχικοί στην Αμερική - άνθρωποι από τη Σικελία ή τη νότια Ιταλία που βρέθηκαν στην Αμερική, εργάζονταν σε διάφορες δουλειές και διάβαζαν εφημερίδες με ονόματα όπως “Cronaca sovversiva”, “L’Adunata dei Refrattari” και “Il Martelo”. Οι Ιταλοί αναρχικοί έπαιξαν έναν ιδιαίτερα παθιασμένο ρόλο στο αμερικανικό εργατικό κίνημα στις δεκαετίες του 1910 και 1920, ενώ δύο από αυτούς, ο Nicola Sacco και ο Bartolomeo Vanzetti, πέρασαν στην ιστορία ως θύματα αμερικανικής αδικίας. Αυτό ήταν σχεδόν το πλέον κορυφαίο...
Η αναρχική εφημερίδα “Dielo Truda” (“Εργατική Υπόθεση”) που εξέδιδαν οι Νέστωρ Μάχνο, Πιοτρ Αρσίνωφ, Ίντα Μετ, Ράνκο και άλλοι εξόριστοι Ρώσοι και Ουκρανοί αναρχικοί στο Παρίσι στο διάστημα 1925-1930. Το 1933 η εφημερίδα μεταφέρθηκε στο Σικάγο των ΗΠΑ, όπου την εξέδιδε ο Γκριγόρι Μαξίμοφ, αλλά όχι ως “πλατφορμιστική”.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018