Αργύρης Αργυριάδης
Μα είναι δυνατόν να φωνάζουν τέτοια πράγματα; Σε αρκετούς φαντάζει περίεργο και ψέματα, οι έλληνες φονιάδες των λαών; Κι όμως, ναι, το γνωστό αυτό σύνθημα, μου έφερε στο μυαλό την περίπτωση του εμπορικού πλοίου “Γαρυφαλλιά”. Διότι μόνο όταν υπάρχει μνήμη υπάρχει η περίπτωση να αποτρέψουμε στο μέλλον να ξανασυμβούν περιστατικά όπως στο Φαρμακονήσι, στην Πύλο και αλλού.
Το “Γαρυφαλλιά” ήταν ένα φορτηγό πλοίο ελληνικών συμφερόντων που στις 15 Μαρτίου 1984 απέπλευσε από την Μομπάσα της Κένυας με προορισμό το Καράτσι του Πακιστάν. Μετά από μερικές ώρες από τον απόπλου, το πλήρωμα ακούει θορύβους από το αμπάρι. Την εποχή εκείνη μια διαδομένη πρακτική για τους λαθρεπιβάτες ήταν να μπουκάρουν στο πλοίο και να παραμένουν αθόρυβοι μέχρι τον απόπλου. Στόχος ήταν να αποκαλυφθούν ή να παραδοθούν όταν το πλοίο θα ήταν εν πλω στο πέλαγος και μακριά από λιμάνι. Συνήθως μια με δυο ώρες ήταν αρκετές.
Σύμφωνα με το ναυτικό Δίκαιο θα θεωρούνταν λαθρεπιβάτες και θα τους κατέβαζαν στο επόμενο πλησιέστερο λιμάνι. Η δυνατότητα φυγής με τον τρόπο αυτό δεν έχει αλλάξει στην ουσία μέχρι και σήμερα, απλά έχει μεταστοιχειωθεί ο τρόπος με ανθρώπους στην απόγνωσή τους να φύγουν, να μπαίνουν μέσα σε ψυγεία, σε container ή ακόμα και κάτω από την καρότσα των φορτηγών.
Επανερχόμενος πάλι στην ιστορία, η πηγή των θορύβων ήταν 11 λαθρεπιβάτες από την Σομαλία, οι περισσότεροι από αυτούς ανήλικοι. Ο καπετάνιος ως η υπέρτατη εξουσία επί του πλοίου αναδεικνύει τι θα πει να έχεις την ελέω σκάφους δύναμη. Η πρώτη του διαταγή είναι να φυλακιστούν όλοι για δυο μέρες στην αποθήκη των αμπαριών χωρίς νερό και φαγητό.
Και αν ο αναγνώστης νομίζει ότι εκεί τελειώνει η απανθρωπιά του Έλληνα λεβέντη καπετάνιου του πλοίου είναι γελασμένος. Ο τρόμος μόλις τώρα αρχίζει. Όσα διαδραματίζονται στην συνέχεια αποδεικνύουν έκδηλα την κανιβαλιστική συσχέτιση και συνοσηρότητα των όσων έχουν εξουσία, έναντι του αδύναμου άλλου που ως άλλος homo sacer, αφήνεται βορρά στα βασανιστήρια, τους εξευτελισμούς πριν να δολοφονηθεί.
Παρακαλώ όσοι έχουν ακόμα πίστη στην ελληνική φιλοξενία και πέφτουν από τα σύννεφα να σταματήσουν εδώ. Ο πλοίαρχος ξεπερνάει κάθε όριο, την τρίτη μέρα βγάζει και πετάει δυο από τους δύστυχους λαθρεπιβάτες στην θάλασσα, με ένα μόνο σωσίβιο δίνοντάς τους την νεοφιλελεύθερη δυνατότητα και επιλογή ποιος από του δυο θα πνιγεί.
Αλλά δεν του αρκεί μόνο αυτό. Η ελληνική μισανθρωπιάστο απόγειό της! Στη συνέχεια βγάζει τους υπόλοιπους οι οποίοι έχοντας καταλάβει τι θα επακολουθήσει αρνούνταν να βγουν από τα αμπάρια, με την χρήση καπνογόνων και υπό την απειλή όπλου τους ανεβάζει στο κατάστρωμα. Αν και υπάρχουν φωνές έστω και λίγες που ζητούν να σταματήσει αυτή την κτηνωδία εκείνος παραμένει αμετακίνητος. Με την βοήθεια μελών του πληρώματος ρίχνει τους υπόλοιπους εννέα Σομαλούς στην θάλασσα. Ακόμα και ο πιο άρρωστος νους δεν μπορεί να μην ανατριχιάσει με αυτό που πρόκειται να συμβεί σε αυτούς τους άτυχους μιας και η συγκεκριμένη περιοχή βρίθει καρχαριών.
Στη συνέχεια όλα βαίνουν καλώς και το πλοίο συνεχίζει το μπάρκο του μέχρι την επιστροφή στην Πάτρα. Ένας θαρραλέος ναυτικός, ο Ευτύχιος Ζωγραφάκης, καταγγέλλει στο τοπικό Λιμεναρχείο με λεπτομέρειες την φρίκη που...
Πολωνοεβραία, Αυστριακή, Αυστραλή, εντέλει μια γυναίκα του κόσμου, η Margaret Michaelis-Sachs γεννήθηκε το 1902 κάπου στην Πολωνία, σε ένα μέρος που μετά έγινε Αυστρία, και πέθανε στις 16 Οκτωβρίου 1985 στη Μελβούρνη.
Το 1933 παντρεύτηκε στο Βερολίνο τον αναρχοσυνδικαλιστή Rudolf Michaelis. Συνελήφθησαν κι οι δύο, σε διαφορετικά περιστατικά, και όταν τελικά κατάφεραν να ξεφύγουν, πήγαν στη Βαρκελώνη. Στην Ισπανία η Margaret φωτογράφιζε το δρόμο, τη φτώχεια και την τραγική κατάσταση των παιδιών, κι έδωσε μερικές από τις πιο σημαντικές ιστορικές φωτογραφίες της περιόδου.
Το 1937 γύρισε στην Πολωνία, από κει, με ψεύτικο γερμανικό διαβατήριο έφυγε στην Αγγλία, κι από...
Στις 19 Ιούνη 1951 γεννήθηκε ο Jean-Jacques Yvon André Legois στο Dieppe της Άνω Νορμανδίας της Γαλλίας.
Τη δεκαετία του '70 συμμετείχε στον Ελευθεριακό Μετωπικό Κύκλο (Libertarian Front Circle) της Επαναστατικής Αναρχικής Οργάνωσης (Revolutionary Anarchic Organization) στην περιοχή του.
Στις αρχές της δεκαετίας του '80 εντάχθηκε στην ομάδα της Rouen της Αναρχικής Ομοσπονδίας και δημιούργησε την ομάδα Clément Duval στη Dieppe.
Μόνιμος διαχειριστής της εφημερίδας “Le Monde Libertaire” (Ο Ελευθεριακός Κόσμος) που εκτυπωνόταν στην περιοχή της Dieppe. Εθελοντής πρόεδρος του Maison Jacques Prévert στο Dieppe.
Πέθανε στις 24 Φλεβάρη 2011 στη Rouen.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018