Αγαπητοί σύντροφοι,
Έχουμε μια βαθιά ριζωμένη συνήθεια να μεγαλοποιούμε τόσο τις δυνάμεις μας όσο και τις αδυναμίες μας. Κατά τη διάρκεια επαναστατικών περιόδων, φαίνεται πως οι περισσότερο μικρές μας ενέργειες έχουν ανυπολόγιστα μεγάλες συνέπειες. Από την άλλη πλευρά, σε περιόδους στασιμότητας, αν και μπορεί να είναι τελείως αφιερωμένη στο έργο μας, όλη η ζωή μας φαίνεται άγονη και άχρηστη, και μπορεί ακόμη να αισθανόμαστε παρασυρμένοι από τους ανέμους της αντίδρασης.
Τί πρέπει να κάνουμε λοιπόν για να διατηρήσουμε το πνευματικό μας σθένος, την ηθική μας ενέργεια, και την πίστη μας στον καλό αγώνα;
Έρχεστε σε μένα ελπίζοντας να αξιοποιήσετε την πολύχρονη εμπειρία μου με τους ανθρώπους και τα πράγματα. Έτσι, ως ένα ηλικιωμένο άτομο σας δίνω την εξής συμβουλή:
Μην φιλονικείτε ή ασχολήστε με προσωπικά. Ακούστε τα επιχειρήματα των άλλων ανθρώπων πριν προβάλετε τα δικά σας. Μάθετε πώς να παραμένετε σιωπηλοί και να σκέφτεστε. Μην προσπαθείτε να κερδίσετε σε ένα επιχείρημα εις βάρος της δικής σας ειλικρίνειας.
Μελετάτε με σύνεση και επιμονή. Ο μεγάλος ενθουσιασμός και η αφοσίωση στο σημείο να διακινδυνεύεται η ζωή κάποιου δεν είναι οι μόνοι τρόποι για να εξυπηρετηθεί μια υπόθεση. Είναι ευκολότερο να θυσιαστεί η ζωή κάποιου από το να γίνει όλη η ζωή του ένα παράδειγμα για τους άλλους. Η συνειδητή επαναστατικότητα δεν είναι μόνο ένα πρόσωπο μόνο ένα συναίσθημα, αλλά και εκείνο ενός κινήτρου, απ’ το οποίο κάθε προσπάθεια να προωθηθεί η δικαιοσύνη κι η αλληλεγγύη στηρίζεται σε ακριβή γνώση και εκτενή κατανόηση της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, και της βιολογίας. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να ενσωματώσει τις προσωπικές του ιδέες στο ευρύτερο πλαίσιο των ανθρωπιστικών επιστημών, και διατηρείται στον αγώνα απ’ την τεράστια δύναμη που κερδίζει μέσα από την πλατιά του γνώση.
Αποφεύγετε την υπερεξιδίκευση. Oύτε με τα έθνη ούτε με τα κόμματα [ni aux patries aux partis]. Μην είστε ούτε Ρώσοι, Πολωνοί ούτε Σλάβοι. Να είστε μάλλον, άνθρωποι της αλήθειας, απαλλαγμένοι από κάθε σκέψη συγκεκριμένων συμφερόντων, και από σπεκουλαδόρικες ιδέες σχετικά με τη φύση των ανθρώπων, είτε Κινέζων, Αφρικανών, ή Ευρωπαίων. Ο πατριώτης καταλήγει πάντα να μισεί τον ξένο, και χάνει την αίσθηση της δικαιοσύνης που άναψε μια φορά τον ενθουσιασμό του.
Μακριά απ’ όλα τα αφεντικά, τους ηγέτες, και εκείνους που αντιμετωπίζουν τη γλώσσα σαν να ήταν η Αγία Γραφή. Απορρίψτε τέτοια ειδωλολατρία και δώστε αξία στα λόγια ακόμη και των πιο στενών σας φίλων ή του σοφότερου καθηγητή μονάχα για την αλήθεια που θα βρείτε σ’ αυτούς. Εάν, αφού έχετε ακούσει, έχετε ακόμα κάποιες αμφιβολίες, στραφείτε μέσα σας και επανεξετάστε το θέμα προτού πάρετε την τελική απόφαση.
Έτσι θα πρέπει να απορρίψετε κάθε αρχή, αλλά και να τρέφετε ένα βαθύ σεβασμό για όλες τις αληθείς πεποιθήσεις. Ζήστε τη ζωή σας, αλλά επιτρέψτε και στους άλλους την απόλυτη ελευθερία να ζήσουν τις δικές τους.
Αν ριχτείτε στη σύγκρουση για να θυσιάσετε τον εαυτό σας για λογαριασμό των ταπεινωμένων και των καταπιεσμένων, αυτό είναι ένα πολύ καλό πράγμα, σύντροφοί μου. Αντιμετωπίστε το θάνατο με ευγένεια. Αν προτιμάτε να αναλάβετε αργή και υπομονετική δουλειά για λογαριασμό ενός καλύτερου μέλλοντος, αυτό είναι ακόμα καλύτερο...
Της Ομάδας "Germinal”
Το ενδιαφέρον των γιουγκοσλαβικών πληθυσμών για τον αναρχισμό ξεκινά το δέκατο ένατο αιώνα. Πρωτοεμφανίζεται στα 1870 στην Μακεδονία καθώς και το παράνομο κίνημα Νέα Βοσνία από το οποίο ξεπήδησε ο Gavril Princip, ο εκτελεστής του αρχιδούκα Φερδινάνδου του Άουγκσμπουργκ, το 1914.
Στη διάρκεια του μεσοπολέμου, η VMRO (1) (εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση στην Μακεδονία, με έντονη παρουσία σοσιαλιστών και αναρχικών, αλλά και αλυτρωτιστών-εθνικιστών στις τάξεις της), θα περάσει στην παρανομία ενώ η Νέα Βοσνία μέχρι το 1914 θα εξαφανιστεί.
Μέχρι το 1945, κυκλοφορούν εκδόσεις των συγγραμάτων των Μιχαήλ Μπακούνιν, Πέτρου Κροπότκιν, Γιόχαν Μοστ καθώς και βιογραφίες αγωνιστών. Μετά το 1945,...
Sacco Nicola (1891-1927)-Bartolomeo Vanzetti (1888-1927)
“Θα μπορούσα να είχα πεθάνει, ασήμαντος, άγνωστος, μια αποτυχία. Τώρα δεν είμαστε αποτυχημένοι. Αυτή είναι η καριέρα μας και αυτός ο θριαμβός μας. Ποτέ στη ζωή μας δεν φανταστήκαμε ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει τόση δουλειά υπέρ της ανεκτικότητας, της δικαιοσύνης, της ανθρώπινης αλληλοκατανόησης όπως τελικά κάνουμε τώρα κατά λάθος. Ό,τι είπαμε, ό,τι ζήσαμε, ό,τι πονέσαμε - τίποτα! Η αφαίρεση των ζωών μας, των ζωών ενός καλού παπουτσή και ενός φτωχού ιχθυοπώλη - τα πάντα! Η τελευταία στιγμή μας ανήκει, αυτή η θανάσιμη αγωνία είναι ο θρίαμβός μας”.
Ηταν τα λόγια του Bartolomeo Vanzetti αμέσως...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018