Steven Forti
«Ήταν φωτεινά και χαρούμενα χρόνια. Φοβεροί καιροί! Ήμασταν έξω για να κάνουμε επανάσταση. Άξιζε; Σε αυτό είμαι ξεκάθαρος. Άξιζε τον κόπο!» Αυτά λέει λοιπόν ένας φιλικός και ομιλητικός Alain Pecunia, σε μια τηλεφωνική συνομιλία από το σπίτι του στο Παρίσι. Έτσι συνοψίζει τα εφηβικά του χρόνια στη δεκαετία του '60, μοιρασμένα μεταξύ της Γαλλίας του Ντε Γκωλ και της Ισπανίας του Φράνκο. Η ιστορία του Alain Pecunia είναι ελάχιστα γνωστή στην άλλη πλευρά των Πυρηναίων, αν και η ζωή του έχει να κάνει με την Ισπανία και τον αντιφρανκισμό. Το 2004 έγραψε για αυτά τα χρόνια στο «Les ombres ardentes. Un francais de 17 ans dans les prisons franquistes» («Φλεγόμενες σκιές. - Ένας 17χρονος Γάλλος στις Φυλακές του Φράνκο»). «Γίνονται πολλές συζητήσεις για τους διανοούμενους που αντιτάχθηκαν στον Φράνκο, αλλά πολύ λίγα έχουν λεχθεί για τους εργάτες και τους αγρότες που το έκαναν. Γι’ αυτό έγραψα το βιβλίο» λέει. «Στη φυλακή Carabanchel συνάντησα αγρότες από τη Βαλένθια και ανθρακωρύχους από τη Mieres. Τους αφιερώνω το “Les ombres ardentes”, για να μην ξεχάσουμε τον αγώνα τους.»
Ένας νεαρός ελευθεριακός στο Παρίσι
Το 1958, μόλις 13 ετών, ο Pecunia συμμετείχε σε ορισμένες διαδηλώσεις που διοργάνωσαν οι Νέοι Κομμουνιστές στο Παρίσι κατά του πολέμου στην Αλγερία. Μέσα σε δύο χρόνια φλέρταρε με την ομάδα Vérité-Libre (Αλήθεια-Ελευθερία) με επικεφαλής τον Pierre Vidal Naquet, καθώς και με τον Ελευθεριακό Κύκλο «Louise Michel», μια ομάδα ανθρωπιστών με τον Léo Ferré, όπως θυμάται στο βιβλίο του. Στις αρχές του 1961, ο Pecunia, που εκείνη τη στιγμή ήταν ακόμα «επαναστάτης, ρομαντικός δημοκράτης», συνάντησε τον Ισπανό εξόριστο, Paco Abarca, με τον οποίο δημιούργησε ένα Τμήμα του κινήμστος κατά του OAS. Η OAS (Organisation de l’armée secrète) ήταν ακροδεξιά τρομοκρατική οργάνωση με επικεφαλής τον στρατηγό Raoul Salan και ξεκίνησε τη δράση της μετά το δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση για την Αλγερία. Μέσω του Abarca, ο Pecunia επρόκειτο να εισέλθει στον κόσμο των Ισπανών ελευθεριακών στην εξορία στη Γαλλία. Τους επόμενους μήνες έμελλε να συναντηθεί με τους Octavio Alberola και Luis Andres Edo.
Αυτά ήταν χρόνια κατά τα οποία η CNT, μετά το συνέδριο της Limoges, το καλοκαίρι του 1961, επανενώθηκε και είχε αποφασίσει -όχι, βέβαια, χωρίς κάποιες αντιδράσεις από την Federica Montseny και τους συντρόφους της- να ιδρύσει την ομάδα Defensa Interior (Εσωτερικη΄Άμυνα), μια μυστική υπηρεσία η αποστολή της οποίας ήταν να αναβιώσει τον αγώνα ενάντια στον Φράνκο. Στους συμμετέχοντες περιελαμβάνονταν τόσο παλαιότεροι γνωστότατοι αναρχικοί(Cipriano Mera και Juan Garcia Oliver) όσο και μέλη της (τότε) νεότερης γενιάς (Octavio Alberola). Οι πρώτες επιχειρήσεις είχαν προγραμματιστεί για την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1962. Η Iberian Libertarian Youth Federation (FIJL - Ελευθεριακή Νεολαία) ξεκίνησε μια σειρά συμβολικών ενεργειών εναντίον ισπανικών τουριστικών συμφερόντων, όπως τράπεζες, αεροσκάφη και γραφεία της Iberia, για να αναγκάσει τον γαλλικό και παγκόσμιο Τύπο να γράψει για το καθεστώς του Φράνκο.
Ο Pecunia εμπλέκεται όλο και περισσότερο. Τον Ιούνη και τον Ιούλη του 1962, αυτός και άλλοι δύο Γάλλοι -ο Francois Poli και ο Jacques Noël- συμμετείχαν σε επιχειρήσεις εντός της Ισπανίας. Μέσα σε...
Στις 24 Ιανουαρίου 1889, γεννήθηκε στο Saluzzo, Cuneo, ο αναρχικός ζωγράφος Giovanni Governato, βασικό στέλεχος του κινήματος του αναρχο-φουτουρισμού, γνωστού επίσης και ως Chromatico.
Ο Governato παρήγε σχέδια και καλλιτεχνικές απεικονίσεις/εικονογραφήσεις για διάφορα αναρχικά περιοδικά: Iconoclasta!, Il Proletario di Pontremoli, Anarchismo di Pisa, Vespro anarchico di Palermo, Il Libertario και άλλα. Το 1921, με τους Renzo Novatore και Tintino Rasi, συγγράφει και εκδίδει το περιοδικό “Vertice” σκεπτόμενος ότι αυτό θα ενώσει και να δώσει φωνή στους “πολύ ελεύθερους συγγραφείς και καλλιτέχνες".
Συλλαμβάνεται και οδηγείται σε δίκη μαζί με πολλούς γνωστούς ′”ανατρεπτικούς”. Πέθανε στη Γένοβα στις 28 Μάη 1951.
*Πηγή: Walter Ranieri. Μετάφραση: Ούτε...
Στις 23 Γενάρη 1999, πέθανε σε ηλικία 94 χρόνων, η Suseco Portales, μαχητική συνδικαλίστρια, αναρχική και φεμινίστρια-μέλος των Mujeres Libres. Σε πολύ μικρή ηλικία άρχισε να εργάζεται ως μοδίστρα, κάτι που την έφερε αναπόφευκτα κοντά στην CNT.
Μέχρι το 1936, με την έλευση της Κοινωνικής Επανάστασης και του Εμφυλίου Πολέμου, είχε ήδη πλησιάσει τον αναρχισμό. Υπήρξε από τις ιδρύτριες των Mujeres Libres, μαζί με ονομαστές αγωνίστριες όπως οι Lucia Sanchez Saornil, Mercedes Comaposada, Amparo Poch y Gascon και άλλες, με τις οποίες θα προωθήσει το 1937 την αποποινικοποίηση της εθελοντικής διακοπής της εγκυμοσύνης στον τομέα της δημόσιας υγείας (για δεύτερη φορά...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018