Λεπτομέρειες

Frank Fernadez

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

19 Νοεμβρίου 2018

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• anarchism
• εργατική τάξη
• αναρχοσυνδικαλισμός
• Κούβα

Μετά την παύση των εχθροπραξιών με την Ισπανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναδείχθηκαν ως η αδιαμφισβήτητα κυρίαρχη δύναμη στην Αμερική. Έχοντας ολοκληρώσει την επέκτασή τους στον Ειρηνικό, στις αρχές της δεκαετίας του 1890, τα μάτια του αετού, με τις πολιτικές και οικονομικές φιλοδοξίες του, στράφηκαν προς την Καραϊβική. Από τις ημέρες του Κολόμβου, η Κούβα αντιπροσώπευετον στρατηγικό θεμέλιο λίθο στην περιοχή, όχι μόνο στον τομέα της επικοινωνίας μεταξύ Βορρά και Νότου, αλλά και ως πύλη προς τη σχεδιαζόμενη διώρυγα του Παναμά. Η ιδέα της κατοχής της Κούβας, είτε μέσω βίαιης κατάληψης είτε μέσω αγοράς της από την Ισπανία, στριφογυρνούσε δεκαετίες στα κεφάλια των ηγεμόνων του Potomac. Έτσι, δεν ήταν περίεργο το γεγονός ότι οποιαδήποτε δικαιολογία χρησίμευε ως πρόσχημα για την επέμβαση στην Κούβα, και η ανίκανη ισπανική κυβέρνηση αποτελούσε ένα βολικό τέτοιο.

Υπήρχε, όμως, συμπάθεια για την ανεξαρτησία της Κούβας μεταξύ του αμερικανικού λαού. Το τμήμα της κοινής γνώμης που αντιτίθετο στην προσάρτηση της Κούβας, εξέφρασε αρχικά μια αμφιταλάντευση και αργότερα έναν προβληματισμό όσον αφορά την ιμπεριαλιστική κλίκα που έλεγχε την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η κλίκα αυτή επιζητούσε μια λύση που θα ήταν εύπεπτη για όλα τα μέρη που εμπλέκονταν στον ισπανο-αμερικανικό πόλεμο και κατάφερε να βρει μια που φαινόταν ικανοποιητική.

Η αμερικανική κατοχή της Κούβας άρχισε την 1η Ιανουαρίου 1899. Ο στρατιωτικός διοικητής John Brooke, συμμορφούμενος με τις διαταγές του προέδρου McKinley, και σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων, ειρήνευσε εκείνους που ήθελαν την ενσωμάτωση με τον πρώην φανατικούς Ισπανούς φανατικούς οπαδούς του Weyler - με την υπόσχεση να κυβερνήσει με σιδερένια γροθιά. Επίσης, προσέφερε θέσεις στη νέα πολιτική διοίκηση τόσο σε εκείνους που επιζητούσαν αυτονομία από την Ισπανία, αλλά όχι τυπική ανεξαρτησία, όσο και σε όσους που είχαν ζητήσει επίσημα την ανεξαρτησία. Αφόπλισε επίσης τον στρατό του Maximo Gomez κατά τον ίδιο τρόπο που οι ΗΠΑ αφόπλισαν τους Απάτσι - πληρώνοντας για τουφέκια. Τέλος, υποσχέθηκε στους επιχειρηματίες και τους βιομήχανους της Κούβας οικονομική ανάπτυξη και «κοινωνική ειρήνη».

Οι πατριώτες οι οποίοι συντάσσονταν με την ανεξαρτησία και οι οποίοι φαίνεται ότι είχαν χάσει την πολιτική μάχη, είτε εξαιτίας πολιτικής ανικανότητας είτε της απληστίας τους για εξουσία, έπρεπε να αρκεστούν στην υπόσχεση της μελλοντικής ανεξαρτησίας. Η υποσχόμενη ανεξαρτησία εξαρτιόταν από το ταλέντο τους για διακυβέρνηση, την καλή συμπεριφορά και τις ειλικρινείς τους προθέσεις κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όταν οι ίδιοι κλήθηκαν να πλαισιώσουν την κυβέρνηση. Φυσικά, δεδομένου ότι η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον τους παραχώρησε το δικαίωμα στην ανεξαρτησία, προσδοκούσε ότι αυτοί, οι εξημερωμένοι αυτονομιστές, θα έπαιζαν σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού.

Αυτή ήταν η κατάσταση κατά τη διάρκεια της πρώτης κατοχής της Κούβας από τις ΗΠΑ και ήταν πολλά αυτά που συνέβησαν κατά τη διάρκειά της τα οποία αξίζει να αναφερθούν. Το πρώτο σύμπτωμα κοινωνικής αναταραχής συνέβη με την εκταφή των λειψάνων του Enrique Creci από ανώνυμο τάφο στην Matanzas. Κατά τη μεταφορά των λειψάνων του στην Αβάνα, μια ομάδα αξιωματικών και βετεράνων του πολέμου της ανεξαρτησίας συγκρούστηκε κατά τη διάρκεια της πομπής με τη νεοσυσταθείσα κουβανική αστυνομία, μετά την απαγόρευση από τη δεύτερη

Περισσότερα …