Λεπτομέρειες

José Antonio Gutiérrez D.

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

14 Δεκεμβρίου 2018

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• εργατική τάξη
• αριστερά

Στις 5 Δεκεμβρίου μάθαμε για τον πρόωρο θάνατο του Alan MacSimóin, βετεράνου αναρχικού, συνδικαλιστή και ακούραστου οργανωτή στην Ιρλανδία. Σήμερα τον αποχαιρετήσαμε στο νεκροταφείο Glasnevin στο Δουβλίνο, όπου αναπαύονται επίσης πολλοί άλλοι επαναστάτες πριν από αυτόν. Πολλοί φίλοι και σύντροφοι από όλα τα κόμματα και τα κινήματα της αριστεράς ενώθηκαν με την οικογένειά του για να αποχαιρετήσουν αυτόν τον εξαιρετικό άνθρωπο. Το SIPTU, το συνδικάτο του οποίου ήταν μέλος, είχε σχηματίσει μια τιμητική «φρουρά» γι’ αυτόν. Την προηγούμενη νύχτα, σε μια εκδήλωση τιμής στο Teachers’ Club, συμμετείχαν σύντροφοι και φίλοι από το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, το Sinn Féin, το Workers Solidarity Movement (Κίνημα Εργατικής Αλληλεγγύης), το Κόμμα Εργατών, ακόμη και το Εργατικό Κόμμα. Ο Alan ως αληθινός μη σεχταριστής, είχε φίλους σε κάθε αριστερό κόμμα, μια φιλία που καλλιεργήθηκε μέσα από δεκαετίες ακτιβισμού.

Ο Alan ξεκίνησε την πολιτική του «καριέρα» από τον ρεπουμπλικανισμό (republicanism) και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ήταν μέλος του «επίσημου» Sinn Féin, το οποίο αργότερα έγινε Εργατικό Κόμμα. Ήταν περίπου αυτό το διάστημα που άλλαξε το όνομά του από «Fitzsimons» στην ιρλανδική του έκφραση «MacSimóin».

Καθώς μια ομάδα νέων ρεπουμπλικάνων εκδήλωσε ενδιαφέρον για την ελευθεριακή κομμουνιστική σκέψη και πολιτική, έφυγαν από το κόμμα το 1975. Θα έφευγαν νωρίτερα, αλλά αποφάσισαν να περιμένουν ένα χρόνο περισσότερο, ώστε να μην αναμειχθούν με τη διάσπαση του 1974, με επικεφαλής τον Seamus Costello, που οδήγησε στην ίδρυση του Ιρλανδικού Ρεπουμπλικανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (IRSP), με αποτέλεσμα την αιματηρή διαμάχη μεταξύ των δύο αυτών κομμάτων  τα επόμενα χρόνια.

Ο Alan ανέπτυξε επαφές με τη βρετανική αναρχική οργάνωση Anarchist Workers Association (AWA -  Σύνδεσμος Αναρχικών Εργατών), μία από τις οργανώσεις της δεκαετίας του 1970 που είχε ανακαλύψει εκ νέου το σκέλος του αναρχικού «πλατφορμισμού», δίνοντας έμφαση σε μια συνεκτική πολιτική οργάνωση για τους αναρχικούς.

Όπως και η πλειοψηφία του ιρλανδικού λαού, έτσι και ο Alan υπέφερε με την ανεργία στο μεγαλύτερο μέρος των δεκαετιών 1970 και 1980. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερνε να συμμετέχει ενεργά στη δημιουργία του αναρχικού κινήματος στην Ιρλανδία, με τη δημιουργία της Dublin Anarchist Group (Αναρχική Ομάδα Δουβλίνου) και της Anarchist Workers Alliance (Αναρχική Εργατική Συμμαχία) στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Ήταν ιδρυτικό μέλος του Workers Solidarity Movement (WSM - Κίνημα Εργατικής Αλληλεγγύης) το 1984, μια οργάνωση που θα είχε τεράστια σημασία -και συμβολή- στην επανεμφάνιση μιας εμπνευσμένης, πλατφορμιστικής μορφής αναρχικού κομμουνισμού σε πολλές χώρες μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, μεταξύ των οποίων η Χιλή, η Κολομβία, η Τουρκία, η Ιταλία, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Νότια Αφρική, η Γαλλία, μεταξύ άλλων.

Ο ίδιος συνέβαλε εκτενώς στον αναρχικό Τύπο, ιδίως μέσω των περιοδικών που συνδέονταν με το WSM, Workers Solidarity (Εργατική Αλληλεγγύη) and Red & Black Revolution (Κόκκινη και Μαύρη Επανάσταση) και πριν από αυτά, στον Anarchist Worker (Αναρχικός Εργαζόμενος). Διένειμε τακτικά την Workers Solidarity, πόρτα-πόρτα στο Stoneybatter, τη γειτονιά του.

Τα τελευταία χρόνια, αποσύρθηκε από το WSM, υποστηρίζοντας ότι η οργάνωση απομακρύνθηκε από την ταξική πολιτική σε μια πιο πολιτισμική κατεύθυνση. Παρέμεινε αφοσιωμένος στον κοινοτικό και συνδικαλιστικό ακτιβισμό, ως μέλος του SIPTU, καθώς πίστευε...

Περισσότερα …