Λεπτομέρειες

Camillo Berneri

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

30 Ιουλίου 2021

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• Ισπανία,
• επαναστατικό κίνημα
• αντιφασισμός

Camillo Berneri*

Ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ισπανία έχει μπει στην τρίτη φάση του. Η πρώτη ήταν αυτή του «Φασιστικού Στρατιωτικού Πραξικοπήματος» που εμποδίστηκε από τις επαναστατικές δυνάμεις της C.N.T και της F.A.I που ήταν επικεφαλείς και από την αντίσταση των προλεταριακών μαζών της Βαρκελώνης. Η δεύτερη είναι αυτή του «εμφυλίου πολέμου», που από τη μία είναι μέρος του στρατού και των αστυνομικών δυνάμεων με επικεφαλείς κάποιους φατριαστικούς (φασίστες;) αξιωματικούς και από την άλλη είναι οι εργατικές και αγροτικές πολιτοφυλακές που καθοδηγούνται από πιστούς αξιωματικούς και ελέγχονται από διαφορετικά προηγμένα ή προοδευτικά κόμματα. Είναι ένας εμφύλιος πόλεμος από μια αντάρτικη σκοπιά, οι κοινωνικές εξελίξεις του οποίου είναι επαναστατικού και κολεκτιβιστικού χαρακτήρα, ειδικά στην Καταλωνία, την Αραγωνία και την Λεβάντε, περιοχές οι οποίες είναι κάτω από την επιρροή της C.N.T και της F.A.I. Είμαστε ακόμα σε αυτή την δεύτερη φάση, στην οποία όμως έρχεται να επιβληθεί μια τρίτη «διεθνής»φάση, εξαιτίας της ανοιχτής επέμβασης του Ιταλό-Γερμανικού Φασισμού από την μία, και του Ρώσικου Μπολσεβικισμού από την άλλη.

Από εδώ και στο εξής η εσωτερική κατάσταση υπόκειται κυρίως σε ξένους παράγοντες. Αυτοί είναι οι Χιτλερικοί και οι αντιφασίστες πρόσφυγες της Γερμανίας και της Αυστρίας, οι Ιταλοί φασίστες και αντιφασίστες, οι Μπολσεβίκοι Ρώσοι και οι Λευκοί Ρώσοι, οι Γάλλοι κομμουνιστές και οι Ιρλανδοί Καθολικοί – που συμπλέκονται μεταξύ τους στο μέτωπο της Μαδρίτης. Οι σχέσεις ανάμεσα στις δυνάμεις είναι σε διαδικασία αλλαγής, στρατιωτικά και πολιτικά. Ο Εμφύλιος Πόλεμος είναι σε διαδικασία επιτάχυνσης, με ένα πιο ευρύ πεδίο δράσης, ένα πιο αποφασιστικό χαρακτήρα, ενώ η Ρωσική επέμβαση εξασφαλίζει την ηγεμονία των Σοσιαλιστικών-Κομμουνιστικών δυνάμεων, οι οποίες μέχρι τώρα κυριαρχούνταν εντελώς από τις Αναρχικές δυνάμεις. Έχω πει και επαναλαμβάνω: ο Εμφύλιος Πόλεμος μπορεί να κερδηθεί στο στρατιωτικό πεδίο, αλλά ο θρίαμβος της πολιτικής και κοινωνικής επανάστασης απειλείται. Τα προβλήματα του μέλλοντος της Ισπανίας είναι από εδώ και στο εξής ακατάλυτα συνδεδεμένα με τις διεθνείς επιπτώσεις του εμφυλίου πολέμου.

Το γεγονός ότι η Γαλλική και οι Βρετανική κυβέρνηση αλλάζουν τις διπλωματικές θέσεις τους στην Αντίς Αμπέμπα προξενεία, οδηγεί κάποιον στο συμπέρασμα ότι θα αναγνωρίσουν την Ιταλική κατοχή στην Αιθιοπία. Θα διαχωριστεί ο Μουσολίνι από την Γερμανία και θα εγκαταλείψει την Φασιστική επέμβαση στην Ισπανία; Δεν το νομίζω. Γιατί αυτό θα έκανε αναγκαίο, για την Ouai d’ Orsay και το Υπουργείο Εξωτερικών να πάρουν την απόφαση και να πουν αυστηρά, Αρκετά! Αλλά αντιθέτως τι βλέπουμε;

Το υπουργικό συμβούλιο του Μπλούμ, κατεχόμενο από τον φόβο του πολέμου ανέχεται τα πάντα: τους επιτρέπει να πυροβολούν τον Γάλλο δημοσιογράφο Αγκιγιάρντ, να σκοτώσουν τον Ντεγιαπρέ, τον ανταποκριτή της Paris-Soir, ο οποίος πέταγε για Μαδρίτη με ένα αεροπλάνο που άνηκε στην Γαλλική πρεσβεία και ακόμα τους επιτρέπει να πυροβολήσουν ένα αεροπλάνο της Air-France σε Γαλλικό έδαφος. Ας απειλούν οι Φασιστικές δυνάμεις να κόψουν την γραμμή ανάμεσα στην Κερβέρε και το Πορτ Μπου. Ας απειλούν να βυθίσουν τα Γαλλικά πλοία όπως βύθισαν το Ρωσικό ατμόπλοιο «Komsosnol», ας ασχολούνται με το ξέσπασμα της Μαροκινής εξέγερσης: όλα αυτά δεν θα κάνουν την Κυβέρνηση Μπλούμ, να αποφασίσει να διαμαρτυρηθεί στους ληστές του Μπούργκος.

Η Ιταλική κυβέρνηση στρατολογεί...

Περισσότερα …