Λεπτομέρειες

Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

08 Φεβρουαρίου 2016

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• Ισπανία,
• εργατική τάξη

Ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουμε τον Cipriano Mera, αναρχικό οικοδόμο που έφτασε στην ηγεσία, muratore anarchico che arrivò al comando του 14ου Τμήματος του δημοκρατικού στρατού στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου,  συνίσταται στο να αποκαλύψουμε το περιεχόμενο των δυο βαλιτσών. Η πρώτη έπεσε στα χέρια του αφού ενίκησε τα στρατεύματα του Mussolini στην μάχη της Guadalajara (μάρτιος 1937). Ήταν του ιταλού στρατηγού Annibale Bergonzoli. Μέσα, υπήρχαν «φωτογραφίες του στρατιωτικού που φορούσε μόνον γυναικεία εσώρουχα». Δεν ξέρουμε τι πέρασε απ’ το κεφάλι του Mera, όταν είδε τον εχθρό του μασκαρεμένο γυναίκα, αλλά διέταξε να κάψουν τις φωτογραφίες και κράτησε την ιταλική βαλίτσα.

Δυο χρόνια αργότερα, στην διάρκεια των χαοτικών ημερών της πτώσης της Madrid, είχε την ευκαιρία να ανταλλάξει την βαλίτσα του Bergonzoli με μιαν άλλη γεμάτη χρήματα και κοσμήματα. Μα δεν το έκανε (αν και κάποιος σκέφτηκε πως προσπάθησε). Έστειλε την τσάντα του θησαυρού στην Banco di Spagna, σημειώνοντας: «Από τον Cipriano Mera». Δεν θα ήταν η τελευταία φορά που αυτός ο άντρας, που προέρχονταν από την φτώχεια ενός μικρού κρεβατιού που μοιράζονταν με οκτώ αδέλφια, που έμαθε να γράφει και να διαβάζει σε ηλικία 23 χρόνων και που έδρασε άμεσα ενάντια στην δικτατορία του  Primo de Rivera και τους πιστολέρος των αφεντικών, θα αποδεικνύονταν πρόσωπο δίκαιο και έντιμο μέχρις εσχάτων!

Στην συνέχεια ο Mera πήγε εξορία στην Africa: τρεια χρόνια φυλακίσεις, αποδράσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης στα γαλλικά εδάφη της Βορείου Αφρικής. Σαν να μην ήταν αρκετό να έχει χάσει τον πόλεμο, τα προβλήματά του επιδεινώθηκαν εξ αιτίας μιας παρεξήγησης. Τον τριγύριζαν όλου του είδους οι θρύλοι για το άτομό του σχετικά με τεράστιες χρηματικές ποσότητες που λεηλατήθηκαν στην Ισπανία από τους ηγέτες του δημοκρατικού στρατού.  Τόσο οι γαλλικές αρχές στην Casablanca, όσο και οι χαφιέδες του Franco και κάποιος άλλος σταλινικός που είχε καταφύγει εκεί, πίστευαν πως ο Mera έκρυβε τώρα στην βαλίτσα του χρυσό ικανό να οργανώσει αναρχικό ανταρτοπόλεμο ενάντια στον Franco. Όλο αυτό έκανε την ζωή του αδύνατη. Μια κατάσταση που έθεσε σε μεγάλη δοκιμασία τα νεύρα του.  «Είναι απεχθές οι άνθρωποι να πρέπει να αποφεύγουν τους ανθρώπους για να μπορέσουν να ζήσουν», σημείωνε στο ημερολόγιό του ενώ τριγυρνούσε στις ερήμους του Marocco.

Τελικά μεταφέρθηκε σε ισπανική φυλακή όπου παρέμεινε έγκλειστος για τρία χρόνια, μέχρις ότου, σε μιαν προσπάθεια από πλευράς των αρχών να καθαρίσουν την εικόνα τους στο εξωτερικό, του αποδόθηκε η χάρις. Μα ο Mera ήταν εκείνο που ήταν: την ημέρα της αποφυλάκισής του αποφαίνεται, απευθυνόμενος στους δεσμώτες του, μια από τις πιο σκληρές κρίσεις για την Ισπανία των χρόνων Σαράντα: «Δεν μου απονέμουν αμνηστία, απλά με μεταφέρουν σε ένα πλατύτερο προαύλιο από εκείνο της φυλακής».

Εκείνο τον καιρό, έθαψε την βαλίτσα του κάτω από το σπίτι του στην συνοικία της Tetuan de las Victorias, στα σίγουρα, μακριά από τις επιδρομές της αστυνομίας του Franco. Κανείς πλέον φαίνονταν να μην γνωρίζει τίποτα για την τύχη του μέχρι πριν από λίγους μήνες, όταν ο σκηνοθέτης Figueres την βρήκε τυχαία, ξεχασμένη, στο σπίτι του παιδιού της χήρας του Mera, Floreal, στα προάστια του Παρισιού.

Όμως αυτό...

Περισσότερα …