Αναρχική Θεωρία

Λεπτομέρειες: Your name; Αναρχική Θεωρία; 31 Δεκεμβρίου 2012

Σαφώς και ο θρίαμβος του Αναρχισμού δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιου θαύματος, δεν μπορεί να προκύψει σε αντίθεση προς τους νομούς της εξέλιξης (ένα αξίωμα της εξέλιξης πως τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς ικανή αίτια), και πως τίποτε δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τα απαραίτητα μέσα.

Πρόκειται για μια γενική άποψη πως εμείς, επειδή αποκαλούμε τους εαυτούς μας επαναστάτες, περιμένουμε πως ο Αναρχισμός θα επέλθει μεμιάς - ως το άμεσο αποτέλεσμα μιας εξέγερσης που θα επιτεθεί βίαια σε όλα όσα υφίστανται, αντικαθιστώντας τα με θεσμούς που θα είναι πραγματικά καινούριοι. Και για να είμαστε ειλικρινείς, η ιδέα αυτή δεν σπανίζει και μεταξύ αρκετών συντρόφων που αντιλαμβάνονται την επανάσταση κατά αυτόν τον τρόπο.

Η προκατάληψη αυτή εξηγεί τον λόγο για τον οποίο τόσοι έντιμοι αντίπαλοι μας πιστεύουν ότι ο Αναρχισμός είναι κάτι αδύνατο να πραγματοποιηθεί, ενώ εξηγεί και γιατί μερικοί σύντροφοι, αηδιασμένοι από την παρούσα ηθική κατάσταση των ανθρώπων και βλέποντας ότι ο Αναρχισμός αργεί, αμφιταλαντεύονται μεταξύ του ακραίου δογματισμού που τους τυφλώνει μπροστά στις πραγματικότητες της ζωής και του τυχοδιωκτισμού, που ως πρακτική συνεπεία έχει να ξεχνούν ότι είναι Αναρχικοί και πως είναι ο Αναρχισμός για τον οποίο πρέπει να αγωνίζονται.

Αν θέλουμε να αντικαταστήσουμε μια κυβέρνηση με μια άλλη, δηλαδή να επιβάλλουμε τις επιθυμίες μας στους άλλους, θα αρκούσε μονό να συνδυάσουμε τις απαραίτητες υλικές δυνάμεις ώστε να αντισταθούμε στους πραγματικούς καταπιεστές φέρνοντας τους εαυτούς μας στην θέση τους.

Αλλά δεν είναι αυτό που επιθυμούμε, θέλουμε εκείνον τον Αναρχισμό που δεν είναι άλλος από μια κοινωνία βασισμένη στην ελεύθερη και εθελουσία βούληση όλων - μια κοινωνία στην οποία κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει τις επιθυμίες του και στην οποία θα μπορεί κανείς να κάνει ό,τι τον ευχαριστεί και όλοι μαζί θα συμβάλλουν οικειοθελώς στην ευημερία της κοινότητας. Όμως έτσι ο Αναρχισμός δεν θα έχει οριστικά και καθολικά θριαμβεύσει μέχρις ότου όλοι οι άνθρωποι όχι μονό δεν θα θέλουν να υπόκεινται σε διαταγές, αλλά και δεν θα θέλουν να διατάζουν. Ούτε θα έχει επιτυχία ο Αναρχισμός αν δεν κατανοήσουν το πλεονέκτημα της αλληλεγγύης, γνωρίζοντας πως να οργανώσουν ένα σχέδιο κοινωνικής συνύπαρξης οπού δεν θα υπάρχουν πλέον ίχνη βίας και επιβολής. Και καθώς η συνείδηση, η αποφασιστικότητα και η ικανότητα των ανθρώπων εξελίσσονται αδιάκοπα, βρίσκοντας τρόπους έκφρασης στην σταδιακή μετατροπή του νέου περιβάλλοντος τους, καθώς και στην αναγνώριση των επιθυμιών που μορφοποιούνται και αναδεικνύονται σε αναλογικά επιτακτικές, το ίδιο θα ισχύει και για τον Αναρχισμό. Ο Αναρχισμός δεν μπορεί να επέλθει σιγά-σιγά και αργά, αλλά μονό σίγουρα, καθώς αναπτύσσει την ένταση και την διεύρυνση του.

Κατά συνεπεία, το θέμα δεν είναι αν θα πραγματοποιήσουμε τον Αναρχισμό σήμερα, αύριο, ή εντός των επομένων δέκα αιώνων, αλλά να συνεχίζουμε να πορευόμαστε προς τον Αναρχισμό σήμερα, αύριο, και για πάντα.

Ο Αναρχισμός...

Περισσότερα …

Λεπτομέρειες: Your name; Αναρχική Θεωρία; 31 Δεκεμβρίου 2012

Μιας και αληθεύει ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, η ύπαρξη του οποίου εξαρτάται από τις συνεχιζόμενες φυσικές και πνευματικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, οι σχέσεις αυτές είτε θα βασίζονται στην συμπάθεια, την αλληλεγγύη και την αγάπη, είτε στην εχθρότητα και την αντιπαλότητα. Εάν λοιπόν το κάθε άτομο σκέφτεται μονό την ευημερία του, ή ίσως εκείνη της οικογενείας του ή της ομάδας των γειτόνων του, τότε προφανώς θα βρεθεί αντιμέτωπο με αλλά άτομα, και είτε θα επικρατήσει, είτε θα αφανιστεί. Ως καταπιεστής αν επικρατήσει, ως καταπιεζόμενος αν χάσει. Η φυσική αρμονία, ο φυσικός εκείνος γάμος αυτού που είναι καλό...

Περισσότερα …

Λεπτομέρειες: Your name; Αναρχική Θεωρία; 12 Δεκεμβρίου 2012

Του Γιώργου Σώρου

Αυτό το άρθρο επιχειρεί να διασαφηνίσει τη σχέση ανάμεσα στην ελευθεριακή (1) παράδοση και το ιδιαίτερο ρεύμα του αναρχοσυνδικαλισμού εντός αυτής. Αν και κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας μπορεί να βρει κανείς πάμπολλες φιλοσοφικές ή κοινωνικές αντιλήψεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αντιεξουσιαστικές ή αντικρατικές ο αναρχισμός ως κοινωνικό κίνημα των από κάτω συγκροτείται κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ως αναπόσπαστο τμήμα των εργατικών κινημάτων της εποχής.

Τα δύο βασικότερα ρεύματα στο εσωτερικό του αναρχισμού είναι ο αναρχοκομμουνισμός και ο αναρχοσυνδικαλισμός. Και τα δύο αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως τμήμα του κόσμου της εργασίας...

Περισσότερα …