Your name

Αναρχική Θεωρία

31 Δεκεμβρίου 2012

Μιας και αληθεύει ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, η ύπαρξη του οποίου εξαρτάται από τις συνεχιζόμενες φυσικές και πνευματικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, οι σχέσεις αυτές είτε θα βασίζονται στην συμπάθεια, την αλληλεγγύη και την αγάπη, είτε στην εχθρότητα και την αντιπαλότητα. Εάν λοιπόν το κάθε άτομο σκέφτεται μονό την ευημερία του, ή ίσως εκείνη της οικογενείας του ή της ομάδας των γειτόνων του, τότε προφανώς θα βρεθεί αντιμέτωπο με αλλά άτομα, και είτε θα επικρατήσει, είτε θα αφανιστεί. Ως καταπιεστής αν επικρατήσει, ως καταπιεζόμενος αν χάσει. Η φυσική αρμονία, ο φυσικός εκείνος γάμος αυτού που είναι καλό για τον καθένα με το καλό του συνόλου, είναι μια εφεύρεση της ανθρωπινής τεμπελιάς, η οποία υποθέτει πως η επίτευξη όσων επιθυμεί να κατακτήσει άμεσα, θα συμβεί αυτόματα, χάρη σε κάποιον φυσικό νομό. Όμως στην πραγματικότητα, ο φυσικός Άνθρωπος βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με τους ομοίους του αναζητώντας την καλύτερη και υγιέστερη τοποθεσία, την ευφορότερη γη, και με το πέρασμα του χρόνου την εκμετάλλευση των πολλών και διαφορετικών ευκαιριών που παρουσιάζει η κοινωνική ζωή σε κάποιους. Αυτός είναι και ο λόγος που η ανθρωπινή ιστορία βρίθει από περιστατικά βίας, πολέμων, καταστροφών (περά από την αμείλικτη εκμετάλλευση της εργασίας των άλλων), καθώς και αμέτρητων μορφών τυραννίας και σκλαβιάς.

Εάν το ανθρωπινό πνεύμα χαρακτηρίζεται μονό από το ανάλγητο ένστικτο της θέλησης να κυριαρχεί κανείς και να κερδοσκοπεί εις βάρος άλλων, η ανθρωπότητα θα είχε παραμείνει στην βάρβαρη κατάσταση της και η εξέλιξη της φυσικής τάξης όπως έχει καταγραφεί από την ιστορία, ή και στον δικό μας καιρό, θα είχε καταστεί αδύνατη. Η τάξη αυτή, ακόμα και στην χειρότερη έκφανση της, δεν είναι παρά μια μορφή τιθάσευσης του τυραννικού πνεύματος συνοδευομένη από την ελαχίστη δυνατή κοινωνική αλληλεγγύη που είναι απαραίτητη για μια περισσότερο πολιτισμένη και προοδευτική ζωή.

Ευτυχώς όμως, ο Άνθρωπος διαθέτει και ένα άλλο αίσθημα που τον φέρνει πιο κοντά στον γείτονα του, το συναίσθημα της συμπαθείας, της ανεκτικότητας και της αγάπης, και χάρη σε αυτά η ανθρωπότητα εξελίχθηκε ώστε να είναι περισσότερο πολιτισμένη. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα που στοχεύει στην δημιουργία της κοινωνίας ως αληθινής συνάντησης αδερφών και φίλων, με σκοπό όλων το κοινό καλό.

Η εμφάνιση αυτού του αισθήματος που εκφράζεται από τα έτσι αποκαλούμενα ηθικά διδάγματα και το οποίο, εφόσον εξελίσσεται, αρνείται την κυρίαρχη ηθική, η οποία αντικαθιστά την υψηλή ηθική, είναι ένα θέμα μελέτης που ίσως να ενδιαφέρει τους φιλοσόφους και τους κοινωνιολόγους, χωρίς όμως να μειώνει το γεγονός πως είναι αληθινό. Δεν έχει σημασία αν παρακινείται από την πρωτόγονη, φυσιολογική ερωτική παρόρμηση για την αναπαραγωγή του ανθρωπίνου είδους, ή την ικανοποίηση που φέρνει η συντροφικότητα με άλλους ανθρώπους, ή ακόμη από τα πλεονεκτήματα που φανερώνονται στον αγώνα εναντία στον κοινό εχθρό και στην εξέγερση εναντία στον τύραννο όλων, ή και στην επιθυμία για ελεύθερο χρόνο, ειρήνη και σιγουριά που χρειάζονται ακόμα και οι νικητές, ή ίσως για όλους αυτούς και εκατό ακόμη συνδυασμένους λογούς. Είναι αληθινό και αποτελεί είναι η εξέλιξη και η ανάπτυξη του που μας δίνουν ελπίδες για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Περισσότερα …