Το να θέλουμε αφεντικά και, ταυτόχρονα, να επιθυμούμε να είμαστε ελεύθεροι, είναι αδύνατο. Είναι απαραίτητο να επιλέξουμε μια για πάντα ανάμεσα σε δύο πράγματα: είτε θα είμαστε ελεύθεροι, εντελώς ελεύθεροι, αρνούμενοι κάθε Αρχή, είτε θα είμαστε σκλάβοι διαιωνίζοντας την εξουσία ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο.
Το αφεντικό ή η κυβέρνηση είναι απαραίτητοι μόνο κάτω από το σύστημα της οικονομικής ανισότητας. Αν έχω περισσότερα από τον Pedro, φυσιολογικά φοβάμαι ότι ο Pedro θα με αρπάξει από το λαιμό και θα αποσπάσει από μένα ό,τι χρειάζεται. Στην περίπτωση αυτή, θα χρειαστεί ίσως μια κυβέρνηση ή κάποιος να με προστατεύσει από τις πιθανές επιθέσεις του Pedro, αλλά τι θα γίνει αν ο Pedro και εγώ είμαστε οικονομικά ίσοι; Αν και οι δύο έχουμε τις ίδιες δυνατότητες να επωφεληθούμε από τον πλούτο της φύσης, όπως η γη, το νερό, τα δάση, τα ορυχεία, και οτιδήποτε άλλο, όπως ακριβώς ο πλούτος που δημιουργείται από τα χέρια των ανθρώπων, όπως τα μηχανήματα, τα σπίτια, οι σιδηρόδρομοι, και οι χίλιες δυό άλλες κατασκευαστές, η λογική λέει ότι θα ήταν αδύνατο ο Pedro και εγώ να θέλαμε να αρπάξει ο ένας τον άλλο από τα μαλλιά και να καρπωθεί όλα όσα έχουμε κερδίσει και οι δύο με τον ίδιο τρόπο και σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει ανάγκη να έχουμε αφεντικά.
Το να μιλάμε για αφεντικά μεταξύ ίσων είναι μια αντίφαση, εκτός εάν είμαστε ίσοι στη δουλεία, αδέλφια στις αλυσίδες, όπως είναι οι εργαζόμενοι τώρα.
Υπάρχουν πολλοί που λένε ότι είναι αδύνατο να ζήσουμε χωρίς αφεντικά ή κυβέρνηση. Αν είναι οι αστοί που λένε τέτοια πράγματα, ομολογώ ότι έχουν δίκιο στο σκεπτικό τους, διότι φοβούνται ότι οι φτωχοί θα τους αρπάξουν από το λαιμό και θα τους αφαιρέσουν πλούτη που έχουν συγκεντρώσει από τον ιδρώτα των εργαζομένων, αλλά γιατί οι φτωχοί έχουν ανάγκη τα αφεντικά ή την κυβέρνηση;
Στο Μεξικό, είχαμε και έχουμε εκατοντάδες αποδείξεις ότι η ανθρωπότητα δεν έχει ανάγκη από αφεντικά ή κυβέρνηση στην περίπτωση της οικονομικής ανισότητας. Σε αγροτικά χωριά και κοινότητες, οι άνθρωποι δεν θεωρούν αναγκαίο να έχουν κυβέρνηση. Μέχρι πρόσφατα, η γη, τα δάση, το νερό και τα χωράφια βρίσκονται υπό την κοινή ιδιοκτησία του λαού της κάθε περιοχής. Όταν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μιλούν στους απλούς αυτούς ανθρώπους, αρχίζουν να τρέμουν, διότι γι’ αυτούς κυβέρνηση είναι το ίδιο κάτι σαν δήμιος. Γι’ αυτούς σημαίνει το ίδιο με την τυραννία. Ζουν ευτυχισμένοι με την ελευθερία τους, μην γνωρίζοντας, σε πολλές περιπτώσεις, το όνομα του προέδρου της Δημοκρατίας, γνωρίζοντας μόνο για την ύπαρξη μιας κυβέρνησης, όταν οι διάφοροι αρχηγοί του στρατού διέρχονται από την περιοχή τους αναζητώντας άνδρες να υπηρετήσουν στο στρατό, ή όταν οι ομοσπονδιακοί φοροεισπράκτορες έρχονται να εισπράξουν τους φόρους. Η κυβέρνηση ήταν, τότε, για το μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Μεξικού, ο τύραννος που έσυρε τους εργαζόμενους άνδρες έξω από τα σπίτια τους για να γίνουν στρατιώτες, ή αυτός που τους εκμεταλλεύεται άγρια στο όνομα μιας κάποιας φορολογικής Αρχής.
Θα αισθανθούν οι πληθυσμοί αυτοί την ανάγκη...
Ο αναρχισμός είναι μια ζωή ελευθερίας και δημιουργικής ανεξαρτησίας για τον άνθρωπο, μια κατάσταση δηλαδή που δεν εξαρτάται από θεωρίες ή από προγράμματα που προσπαθούν να ελέγξουν τη ζωή του ανθρώπου στο σύνολό της. Είναι μια «διδασκαλία» που βασιζόμενη στην πραγματική καθημερινή ζωή, ξεπερνά όλους τους τεχνητούς περιορισμούς και δεν μπορεί να συνθλιφτεί από κανένα σύστημα.
Η εξωτερική μορφή του αναρχισμού είναι μια ελεύθερη, χωρίς κυβέρνηση, κοινωνία, που προσφέρει στα μέλη της ελευθερία, ισότητα και αλληλεγγύη. Οι διάφοροι οργανισμοί μπορούν να δημιουργούνται πλέον, με βάση το ανθρώπινο αίσθημα της αμοιβαίας υπευθυνότητας που έχει παραμείνει αναλλοίωτο σε όλους...
Το δοκίμιο αυτό πρωτοεμφανίστηκε στην έκδοση του Σαμ Ντόλγκοφ "Ο Μπακούνιν για τον Αναρχισμό", δημοσιευμένο το 1980 από τις εκδόσεις Black Rose Books , Montreal. H έκδοση από την οποία έγινε η μετάφραση, έγινε τον Οκτώβρη του 1997. Για τη παρούσα μετάφραση η οποία θα ολοκληρωθεί σε αρκετά κομμάτια - Πυράνχας Βόλος 2010.
Έχουμε ήδη πει πως ο άνθρωπος δεν είναι απλά το πιο ατομιστικό ον στη γη - είναι συνάμα και το πιο κοινωνικό. Ήταν μεγάλο λάθος από πλευράς του Ζαν Ζακ Ρουσώ να θεωρεί πως η πρωτόγονη κοινωνία θεμελιώθηκε μέσω μιας ελεύθερης συμφωνίας μεταξύ των...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018