Ο Cafiero γεννήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου του 1846 από οικογένεια εύπορη και φιλελεύθερη. Μεγαλώνει στην μικρή πόλη Molfetta, όπου από την εφηβεία του παρακολουθεί σεμινάρια νομικής και σε ηλικία μόλις 20 χρονών ολοκληρώνει τις νομικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Νάπολης.
Αμέσως μετά, το 1867, μετακομίζει στην τότε πρωτεύουσα της Ιταλίας Firenze, όπου εδρεύει ένα κέντρο σπουδών ανατολικής κουλτούρας, στο οποίο συμμετέχει καλλιεργώντας τα ενδιαφέροντά του για τους πολιτισμούς της ανατολής και αρθρογραφεί στο περιοδικό «Rivista Orientale» (Ανατολική Θεώρηση), ξεκινώντας τα πρώτα βήματα στην διπλωματική καριέρα.
Στη Firenze, που ακολουθεί τους δημοκρατικούς και ρεπουμπλικανικούς κύκλους, θα παραμείνει μέχρι το 1869, όταν αηδιασμένος από αυτούς αποφασίζει να ταξιδέψει στο εξωτερικό.
Η πρώτη του στάση είναι το Παρίσι, όπου που θα παραμείνει μέχρι τις παραμονές της έναρξης του γαλλο-πρωσικού πολέμου (λίγους μήνες αργότερα) και μετακομίζει στο Λονδίνο. Εκεί θα γίνει και η «στροφή» που θα σημαδέψει την ζωή του. Στο Λονδίνο θα μεταμορφωθεί σε έναν άλλο άνθρωπο, ο οποίος στα εικοσιπέντε του χρόνια θα γυρίσει τις πλάτες του στον αριστοκρατικό κόσμο, και θα αρνηθεί τις διασκεδάσεις και τα θέλγητρα, την καριέρα, τα πλούτη, την οικογένεια και θα αφιερωθεί στην κοινωνική επανάσταση.
Η επιλογή ζωής του σταθεροποιείται καθώς παρατηρεί την γενικευμένη εξαθλίωση των κατοίκων της αγγλικής μητρόπολης. Συμμετέχει στους κύκλους της Associazione Internazionale dei Lavoratori (Διεθνής Ένωση των Εργατών) και ακολουθεί τα γεγονότα της παρισινής Κομούνας. Όπως και για πολλούς άλλους ιταλούς νεαρούς, η παρισινή Κομούνα, ήταν το καθοριστικό κίνητρο για να προσκολληθούν στην Διεθνή. Ο Cafiero έρχεται σε επαφή με τους Μάρξ και Ένγκελς και γίνεται δεκτός στην Διεθνή, ενώ τον στέλνουν στην Ιταλία για να οργανώσει το σοσιαλιστικό κίνημα.
Τον Μάιο του 1871, γυρίζει στην Ιταλία, όπου μετά από μια σύντομη παραμονή στην Firenze, εγκαθίσταται στην Νάπολη, η οποία υπήρξε η γενέτειρα του ιταλικού σοσιαλισμού. Εκεί έζησε για πολύ καιρό ο Μπακούνιν, όπου φτιάχτηκε το πρώτο ιταλικό τμήμα της Διεθνούς που αριθμούσε μέχρι και 3000 μέλη. Σ’ αυτή την πόλη συνέβησαν σημαντικά κοινωνικά γεγονότα, ενώ ανέπτυσσε δράση μια ομάδα μαχητικών διεθνιστών (Fanelli, Gambuzzi, Tucci, Palladino κτλ).
Ο Cafiero θα βρεί, όμως, το τμήμα της Διεθνούς σε ολοκληρωτική διάλυση με μερικές εκατοντάδες μέλη, γεγονός που του βάζει σαν προτεραιότητα να ξανακάνει αποτελεσματική την οργάνωση. Θα τα καταφέρει χάρη στην βοήθεια ορισμένων καινούριων μαχητών, μεταξύ των οποίων ήταν ο Errico Malatesta, ο οποίος θα γίνει ένας από τους καλύτερους φίλους του.
Η δράση του Cafiero θα τραβήξει την προσοχή της κυβέρνησης της Ρώμης, η οποία για πρώτη φορά θα εφαρμόσει κατασταλτικά μέτρα ενάντια στην Διεθνή. Τον Αύγουστο του 1871 συλλαμβάνεται, αλλά δεκαπέντε ημέρες αργότερα απελευθερώνεται, έχοντας απαλλαγεί από τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν. Οι κατασταλτικές υπερβολές δεν πέρασαν απαρατήρητες από τον τύπο και ο Cafiero επωφελείται για να προπαγανδίσει περαιτέρω τις θέσεις της Διεθνούς.
Ωστόσο, θα συμβάλει ώστε να βαθύνει το ρήγμα με την μαρξιστική ηγεσία της Διεθνούς και θα μεταμορφωθεί από εντολοδόχος του Γενικού Συμβουλίου (Consiglio Generale) του Λονδίνου, σε έναν από τους μεγαλύτερους ανταγωνιστές του. Αυτό που τον ωθεί στο πλευρό του αντιεξουσιαστικού ρεύματος της Διεθνούς είναι τα αποτελέσματα της κλειστής συνόδου των...
- Α. και Ρ.
- Γενικά Άρθρα
ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΙΡΑΚ
Είναι λίγο πολύ, γνωστό ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν κάνει καμία ιδιαίτερη έρευνα, ότι η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής ήταν πάντα ένα καζάνι που έβραζε, μία περιοχή που απασχολούσε πάντα την διεθνή αστική τάξη. Εμείς θα κοιτάξουμε, όμως, πιο συγκεκριμένα να δούμε ποιοι αγώνες αναπτύχθηκαν στη γεωγραφική περιοχή του Ιράκ.
Το Ιράκ βρίσκεται στην περιοχή που κάποτε αποκαλούσαν Μεσοποταμία και ως Κράτος δημιουργήθηκε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Ιράκ παρουσίαζε τα χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής ανάπτυξης όπως αυτά εκδηλώθηκαν και στον δυτικό τρόπο: συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, ανάπτυξη της βιομηχανίας, μετακίνηση του πληθυσμού...
- Walter Ranieri
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Ο Hernández “Libertario” Illescas γεννήθηκε στην Estepona της Ανδαλουσίας της Ισπανίας, χωρίς να γνωρίζουμε το χρόνο της γέννησής του. Ως έφηβος προσχώρησε στο ελευθεριακό κίνημα και έγινε ένας από τους ονομαστούς αγωνιστές στην περιοχή της Ανδαλουσίας, ειδικά κατά την περίοδο της Επανάστασης.
Το 1939 διέφυγε από το φρανκικό καθεστώς, επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο και έφτασε στην Αλγερία, όπου, όμως, κρατήθηκε σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συμπεριλαμβανομένου του στρατόπεδου Bouarfa (όπου εικονίζεται σε μια φωτογραφία του 1941) στο Μαρόκο.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εγκαταστάθηκε στην Καζαμπλάνκα, όπου έγινε γνωστός ως “El Libertario” (“Ο Ελευθεριακός”). Το 1964 μετανάστευσε στο Βέλγιο και εγκαταστάθηκε...
- Η επανάσταση του 1821 δίχως το «λαϊκό στοιχείο»
- Ένας άντρας στη δεκαετία του 1930 σε μια μάτσο κοινωνία
- Olive Morris, φεμινίστρια, καταληψίας και μέλος της ομάδας Brixton Black Panther
- Σάο Πάολο 1917: Η αστυνομική δολοφονία του José Martínez
- Kim Jong-jin: από τις πιο λαμπρές μορφές του κορεάτικου αναρχισμού
- Ο αναρχικός ζωγράφος Camille Pissarro
- Αυστραλία - Fred Maynard: ιθαγενής ακτιβιστής και συνδικαλιστής
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
