Καλωσορίζουμε και υποστηρίζουμε την απόφαση του Συνδικάτου Νοτιοαφρικανών Εργατών Μεταφορών και Συναφών Εργαζομένων (SATAWU) να μην ξεφορτώσουν τα μέλη του ούτε και να μεταφέρουν πολεμικό υλικό που αποστέλλεται από κινεζικές εταιρίες και προορίζεται για τη Ζιμπάμπουε. Αυτό είναι ένα πολύ ενθαρρυντικό σημάδι αλληλεγγύης και εργατικού διεθνισμού και ελπίζουμε ότι τέτοιες ενέργειες θα αποτρέψουν πράγματι αυτήν την αποστολή όπλων από το να μη φτάνουν στον προορισμό της, δηλαδή τις ένοπλες δυνάμεις της Ζιμπάμπουε.
Την ίδια στιγμή, εάν οι εργαζόμενοι στις μεταφορές αποτύχουν, εάν οι φίλοι του Robert Mugabe βρουν κάποιο τρόπο να παρακάμψουν την αντίσταση των εργατών, όλοι όσοι είναι στο πλευρό του λαού της Ζιμπάμπουε πρέπει να είναι ικανοί να υιοθετήσουν μια στάση. Εάν η στάση που υιοθετήθηκε από το SATAWU, να αποτραπεί η μεταφορά αυτού του εξοπλισμού στη Ζιμπάμπουε, αποτύχει, καλούμε όλα τα προοδευτικά στοιχεία σε ολόκληρη τη χώρα να παρέμβουν.
Στις 29 Μάρτη 2008, πραγματοποιήθηκαν στη Ζιμπάμπουε κοινοβουλευτικές, προεδρικές και τοπικές εκλογές. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την τελευταία ελπίδα του MovementforDemocraticChange (MDC - Κίνημα Δημοκρατικής Αλλαγής) να ανατρέψει το ηλικίας 28 χρόνων καθεστώς του Robert Mugabe, αφότου μια μακρά σειρά ενεργειών αμφισβήτησής του από το 2000 οδήγησε σε αδιέξοδο.
Τα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών δείχνουν ότι το MDC διαθέτει μια οριακή πλειοψηφία, αλλά τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών καθυστέρησαν να μετρηθούν – κάτι που πιθανώς επέτρεψε στο καθεστώς Mugabe να επανεδραιώσει την εξουσία του σε βάρος των λαϊκών μαζών που ολοένα φτωχαίνουν.
Τα γεγονότα αυτά είναι ευρέως γνωστά στις προοδευτικές δυνάμεις του κόσμου και σε εκείνους που αγωνίζονται για την οικονομική, κοινωνική και πολιτική δικαιοσύνη και ισότητα. Τώρα, την ώρα της τελευταίας προδοσίας του Mugabe, έχει προκύψει μια νέα απειλή υπό τη μορφή της αποστολής κινεζικού εξοπλιστικού υλικού - συμπεριλαμβανομένων διαφόρων τύπων χειροβομβίδων, όλμων, όπλων ΑΚ-47 και άλλων υλικών - που, δικαιολογημένα φοβούμαστε ότι θα χρησιμοποιηθούν για να κατασταλούν με τη βία οι δημοκρατικές δυνάμεις στη Ζιμπάμπουε, οδηγώντας άμεσα στη δολοφονία χιλιάδων ανθρώπων στη χώρα. Γνωρίζουμε πλήρως την ηρωική αντίσταση του λαού της Ζιμπάμπουε στη ρατσιστική κυριαρχία και την επιτυχή ανατροπή του καθεστώτος Ian Smith το 1980. Η αντίσταση αυτή ήταν πλουραλιστική μέσω των ανταρτών Zanla και Zipra, αλλά και πολυφυλετική - ακόμα κι αν η πλειοψηφία των λευκών "Rhodesians" (Ροδεσιανών) επέλεξε να εγκαταλείψει τη χώρα μετά από την ανεξαρτησία.
Αλλά γνωρίζουμε εξίσου τα σοβαρά χτυπήματα στην υπόθεση του λαού εξαιτίας της παράνοιας του Mugabe κατά τη διάρκεια των χρόνων - ακόμα κι αν αυτή η παράνοια βασιζόταν κατάλληλα στις απόπειρες του απαρτχάιντ σε βάρος της ζωής του – ενώ οι νεκροί του Matabeleland [1] και οι εκτοπισμένοι της Επιχείρησης Murambatsvina [2] φωνάζουν επιζητώντας κοινωνική δικαιοσύνη. Τώρα, που ολόκληρος ο κόσμος βλέπει τα τεκταινόμενα- και η SouthernAfricanDevelopmentCommunity αμφιταλαντεύεται, όπως αναμενόταν, με τις συνήθεις ατελέσφορες «δεσμεύσεις» της – ο Mugabe έκλεψε ξανά πάλι όχι μόνο τις πρωτοβουλίες της αντιπολίτευσης, αλλά και το μέλλον του λαού του.
Δημοσιογράφοι απελαύνονται και οι παρατηρητές των εκλογών έχουν αποχωρήσει, επιτρέποντας να τρέχει το αίμα να ρέει στους δρόμους απαρατήρητο και ανεξέλεγκτο: ανεπαρκείς...
Alternative Libertaire (Γαλλία)
Φέτος το καλοκαίρι, ο Σαρκοζί και τα προστατευτικά σκυλιά του, επιτίθηκαν στους Ρομά και τους Τσιγγάνους, έναν πληθυσμό που έχει υποστεί κάθε δίωξη στην Ιστορία.
Για να αποφύγετε να πέσετε στη συνήθη παγίδα της σύγχυσης που ο Σαρκοζί και η παρέα του έχουν σπείρει στη γαλλική κοινή γνώμη, ας επιμείνουμε στο ζήτημα των «Ταξιδιωτών» (1) – σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό που δίνεται από τις γαλλικές διοικητικές Αρχές - και ας αφήσουμε έξω για λίγο τους Ρομά (βλέπε γλωσσάριο παρακάτω). Τα δύο αυτά ζητήματα είναι στην πραγματικότητα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Στην πρώτη περίπτωση...
Με τη λέξη Αναρχισμός εννοούμε:
«κοινωνία οργανωμένη χωρίς εξουσία, εννοώντας με τη λέξη εξουσία την εξουσία αυτή που επιβάλει ο ένας στη θέληση του άλλου… η εξουσία όχι μόνο δεν είναι απαραίτητη για την κοινωνική οργάνωση, αλλά, αντί να την ωφελεί, ζει παρασιτικά σε βάρος της, παρεμποδίζει την ανάπτυξή της και χρησιμοποιεί τα πλεονεκτήματά της για τα ειδικά συμφέροντα μιας συγκεκριμένης τάξης η οποία εκμεταλλεύεται και καταπιέζει τις άλλες».
Ερρίκο Μαλατέστα («L’ Agitazione», June 4, 1897).
Με τη λέξη κομμουνισμός εννοούμε:
«Κοινή κατοχή όλων των απαραίτητων μέσων για την παραγωγή, υποδηλώνοντας την κοινή...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018