Η Γενική Απεργία στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας επέβαλε την εξουσία της εργατικής τάξης από τα κάτω στους ισχυρούς, απείλησε να αναλάβει ολοκληρωτικά τον έλεγχο της περιοχής, κατακτώντας άμεσες βελτιώσεις για όλους εκείνους και εκείνες που εργάζονταν στα εργοστάσια υπό τρομερά απάνθρωπες συνθήκες. Αυτή η ιστορική στιγμή είχε τις εργαζόμενες γυναίκες στην πρώτη γραμμή, οι οποίες ήταν απαραίτητες για τα επιτεύγματα που ήρθαν.
Οι γυναίκες ήταν μειονότητα στα εργοστάσια, αλλά στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας ξεπερνούσαν τον αριθμό των ανδρών. Και ήταν ο Cotonificio Crespi, στην Mooca, ο πρώτος που ξεσηκώθηκε, τον Ιούνη του 1917. Το κίνημα έλαβε τεράστιες διαστάσεις τις επόμενες εβδομάδες, με απεργίες σε πολλά εργοστάσια της πόλης, που αποκυρυφώθηκαν τον Ιούλη, με το όραμα των επαναστατών να παίρνει σάρκα και οστά. Οι επαναστάτες δεν ήταν αρκετοί, ωστόσο μια πραγματική γενική απεργία ήταν απαραίτητη ώστε να αντιμετωπιστούν το κράτος και τα αφεντικά.
Οργανωμένοι στην Προλεταριακή Επιτροπή Άμυνας, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες απαίτησαν, μεταξύ άλλων, συγκεκριμένες ώρες εργασίας (με μισές ώρες τα Σάββατα), το τέλος της εργασίας των 14χρονων, το τέλος της νυχτερινής εργασίας για γυναίκες και παιδιά, 25% αύξηση των μισθών, δικαίωμα απεργίας και συνδικαλισμού, μείωση των τιμών των τροφίμων. Επίσης, ίση αμοιβή για άνδρες και γυναίκες, ενώ οι γυναίκες απαίτησαν και το τέλος των κακοποιήσεων και των παρενοχλήσεων που δέχονταν από τους άνδρες συναδέλφους τους.
Οι φωτογραφίες των συγκεντρώσεων της εποχής δείχνουν τη συμμετοχή λίγων γυναικών. Γιατί εκτός από το εργοστάσιο, οι γυναίκες έπρεπε να είναι αφοσιομένες και στην αναπαραγωγική εργασία στο σπίτι. Ωστόσο, χιλιάδες ανώνυμες γυναίκες κινητοποιήθηκαν τις εβδομάδες αυτές του 1917.
Από τις κύριες φυσιογνωμίες αυτής της περιόδου ήταν η Maria Angelina Soares, αναρχική υφάντρα, η οποία ήταν γραμματέας της οργάνωσης “Εργάτης” της Mooca και από τις ιδρύτριες της Επιτροπής Γυναικών του Κέντρου Idealista. Σε ένα άρθρο της τον Μάη του ίδιου χρόνου, η Angelina μίλησε για το αδύνατο της χειραφέτησης χωρίς την απελευθέρωση της γυναίκας από την πατριαρχία: "Οι άντρες που επιθυμούν περισσότερο την απελευθέρωση των γυναικών και που έχουν εργαστεί για να τη χειραφετήσουν είναι αυτοί που σκέφτονται και γνωρίζουν ότι είναι αδύνατο για τον άνδρα να χειραφετηθεί από το καπιταλιστικό-αυταρχικό καθεστώς χωρίς η γυναίκα να χειραφετηθεί σωματικά και ηθικά από την ανδρική κηδεμονία”.
Πρέπει, επίσης, να επισημάνουμε τη δράση της Maria Antonia Soares (αδελφής της Angelina), που ήταν γραμματέας του “Εργάτη” του Belenzinho και η οποία συνεισέφερε επίσης στον εργατικό και αναρχικό Τύπο, καθώς και στη δημιουργία μιας επιτροπής για την καταπολέμηση της παιδικής υπερεργασίας τον ίδιο χρόνο, 1917. Αξίζει να θυμόμαστε ότι οι καταγγελίες για την παιδική εργασία ήταν θεμελιώδεις, καθώς τα παιδιά εργάζονταν το ίδιο σκληρά όσο και οι ενήλικες, όμως έπαιρναν χαμηλότερους μισθούς και υφίσταντο τη βία των εργοδοτών.
Η ιστορική έρευνα μάς δείχνει ότι, μαζί με τα υγκεκριμένα αιτήματα των γυναικών, οι εργαζόμενοι αναρχικοί, διεκδικούσαν πάντοτε την ταξική τους ταυτότητα, αγωνιζόμενοι δίπλα-δίπλα με τους συντρόφους και τους συναδέλφους τους στους τόπους εργασίας, αναζητώντας τη χειραφέτηση από κράτος και το κεφάλαιο.
Στη μνήμη αυτών των εργαζομένων στην απεργία του 1917, αποτίουμε φόρο τιμής!
Ζήτω η διεθνής μέρα της εργασίας!
...- Dimitri (tr.)
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Στις 2 Ιουνίου 1947, πέθανε στην ΕΣΣΔ ο Στεπάν Πετριτσένκο, σημαντικός πρωταγωνιστής της Ρωσικής Επανάστασης, της εξέγερσης της Κρονστάνδης, της φινλανδικής αντίστασης στο ναζισμό και μία από τις κύριες προσωπικότητες του ρωσικού αναρχισμού.
Γεννημένος σε μια αγροτική οικογένεια, νεαρός εισέρχεται στη μεταλλουργική βιομηχανία ως εργαζόμενος στο εργοστάσιο «Metallistom». Το 1913 κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στο ρωσικό ναυτικό, υπηρετώντας στον στόλο της Βαλτικής, στο θωρηκτό «Πετροπαβλόφσκ».
Τον Δεκέμβρη του 1917, πρωταγωνίστησε -με το απόσπασμά του- σε μια σημαντική εξέγερση στο νησί Naissaar (στην Εσθονία), στο πλαίσιο της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Μετά τη γερμανική εισβολή στο Ταλίν, εγκαταστάθηκε στην...
- Dimitri (tr.)
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Λίγο πριν τον θάνατό του το 1953, στον αγωνιστή Jack Abrams (ο οποίος έμεινε σε μια σοσιαλιστική αποικία στο Μεξικό με τον Τρότσκι) επιτράπηκε να εισέλθει στις ΗΠΑ (από το Μεξικό) για να κάνει μια εγχείρηση καρκίνου στον φάρυγγα. “Ήταν ένας άνθρωπος που πέθαινε και δεν μπορούσε να περπατήσει καλά-καλά” θυμόταν η οικογενειακή φίλη και συντρόφισσα Clara Larsen. ”Παρ’ όλα αυτά ένας άνδρας του FBI τον φρουρούσε 24 ώρες το 24ωρο!”. [Από το έργο του Paul Avrich, "Anarchist Portraits," σελ. 226.] Στη φωτογραφία ο Jack Abrams με την Mary Abrams και την Sonya Farber (πίσω) στη Philadelphia, το1953.
*Πηγή:...
- Shalom Schwartzbard (1886-1938) - Μαχνοβίτης αναρχικός και ποιητής
- Julian Beck, αναρχικός σκηνοθέτης, σκηνογράφος και ηθοποιός
- Salvador Puig Antich, φοιτητής, αναρχικός αγωνιστής και ορόσημο της αντίστασης στη Φράνκο
- Adrián Troitiño, μαχητής αρτοποιός, ιδρυτής του συνδικάτου Canillitas στην Ουρουγουάη και αναρχικός αγωνιστής
- Ο φασισμός στην πρώιμη μεταπολίτευση και η καραμανλική "θεωρία" του αριστεροχουντισμού
- "Θάνατος στον Ντενίκιν! Προς τη δημιουργία ενός συστήματος ελεύθερων σοβιέτ!”
- Τα χαμένα απομνημονεύματα του αναρχοσυνδικαλιστή Isaak Tarasiuk
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
