Η Εμμα Γκόλντμαν παρουσιάζει την απώλεια του Ντουρρούτι ως πολύ σημαντική για το Ισπανικό κίνημα, την Επανάσταση και τον αντιφασιστικό αγώνα σ’ αυτό το εγκώμιο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Spain and the World” (“Ισπανία και Κόσμος”) στις 24 /11/1937.
"Το βρίσκω αδύνατο να αναφερθώ στο σύντροφό μας Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι με λίγες λέξεις ή ακόμη και μ’ ένα μακροσκελές άρθρο.
Η πληγή που ο οδυνηρός θάνατός του έχει ανοίξει στην Ισπανική Επανάσταση, στον αντιφασιστικό αγώνα και σ’ όλους όσους γνώριζαν και αγαπούσαν τον Ντουρρούτι είναι ακόμη πολύ νωπή ώστε να μην μπορεί κάποιος να αποστασιοποιηθεί, προκειμένου να προβεί σε μιά αντικειμενική εκτίμηση του σπουδαίου του ρόλου στα μεγάλα γεγονότα της 19η Ιουλίου καθώς και του γιγαντιαίου έργου του μέχρι τον πρόωρο θάνατό του.
Όχι ότι ο Ντουρρούτι ήταν η μόνη σημαντική προσωπικότητα στη γενναία μάχη που κατέπνιξε εν τή γενέσει του το Φασισμό στη Βαρκελώνη και σ’ όλη την Καταλωνία. Οι μεγάλοι ήρωες της μάχης είναι οι Ισπανικές μάζες. Εδώ έγκειται το μεγαλείο της Ισπανικής Επανάστασης. Πρόβαλε μέσα από τα σπλάχνα της Ισπανικής γης. Ήταν ολοκληρωτικά εμποτισμένο από το συλλογικό πνεύμα των Ισπανικών μαζών.
Είναι, συνεπώς, δύσκολο να πραγματευθεί κανείς τη συμβολή των διαφόρων προσωπικοτήτων μεμονωμένα και διαχωρισμένα απο τη δύναμη που σάρωσε την Ισπανία, την 19η Ιουλίου.
Εάν, παρ’ όλα αυτά, θεωρώ το σύντροφό μας Ντουρρούτι ως την ίδια τη ψυχή της Ισπανικής Επανάστασης, είναι επειδή ήταν Ισπανός. Αντιπροσώπευε τη δύναμη της Επανάστασης, την ευγένειά της καθώς επίσης και την έντονη τραχύτητά της, που τόσο λίγο κατανοήθηκε από ανθρώπους έξω από την Ισπανία.
Αυτά ήταν που με εντυπώσιασαν τόσο πολύ στο χαρακτήρα του νεκρού συντρόφου μας, όταν τον συνάντησα στο Μέτωπο μαζύ με τους γενναίους συντρόφους του, που αμύνονταν με γυμνά χέρια, αλλά με το πνεύμα τους φλεγόμενο από ένα πύρινο πάθος. Στο Μέτωπο συνάντησα τον Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι την παραμονή μιας επίθεσης, περιτριγυρισμένο από πολλούς ανθρώπους, που προσέτρεχαν σ’ αυτόν για να εκθέσουν τα προβλήματα και τις ανάγκες τους. Κατανοούσε με συμπάθεια τον καθένα και του έδινε συντροφικές οδηγίες και συμβουλές. Ούτε μια φορά δεν ύψωσε τη φωνή του, ούτε μια φορά δεν έδειξε ανυπομονησία ή δυσαρέσκεια.
Ο Μπουεναβεντούρα είχε την ικανότητα να τοποθετεί τον εαυτό του στη θέση του άλλου και να ανοίγεται στα προβλήματα και στα ενδιαφέροντά του, διατηρώντας συγχρόνως την προσωπικότητά του.
Πιστεύω ότι αυτό ήταν που συνέβαλε στη δημιουργία της τόσο ασυνήθιστης εσωτερικής πειθαρχίας μεταξύ των γενναίων μαχητών, που ήταν οι πρωτοπόροι του αντιφασιστικού αγώνα. Και δεν ήταν μόνο η δημιουργία αυτής της πειθαρχίας, αλλά και η εμπιστοσύνη και η βαθειά αγάπη προς τον Ντουρρούτι.
Ο τελευταίος φόρος τιμής προς τον Ντουρρούτι, που αποδόθηκε από μισό εκατομμύριο λαού, ίσως να μην επαρκεί για να δείξει τη σημαντική θέση που κατέλαβε στα μυαλά και στις καρδιές των μαζών. Αυτό που μέτρησε περισσότερο για μένα ήταν το γεγονός πως συνάντησα τον ίδιο θαυμασμό και την ίδια αγάπη για το σύντροφό μας ένα χρόνο μετα το θάνατό του.
Δεν είχε κανείς παρά να αναφέρει το όνομά του για να δει τα πρόσωπα να μεταμορφώνονται και τους ανθρώπους να εκφράζουν...
Ο Lee Hwae-young θεωρείται πατέρας του κορεατικού αναρχισμού, ήρωας της ανεξαρτησίας του πολέμου από την Κορέα και ενορχηστρωτής της Αγροτικής Επανάστασης του 1929 στη Μαντζουρία. Στις 17 Νοέμβρη 1932 απαγχονίστηκε σε ηλικία 66 ετών σε ένα κελί στη φυλακή Lushun (σημερινή επαρχία Liaoning, Κίνα),
Με το όνομα “Udang”, υπήρξε ένας από τους υποστηρικτές του πρώτου αναρχικού πολιτικού πυρήνα στη χερσόνησο της Κορέας. Το 1911, στις πόλεις Seogando, Shinheung και Kyung Jak Sa, ιδρύθηκαν δύο σχολές κατάρτισης για τους εργαζόμενους, που μεταξύ άλλων, εκπαιδεύονταν στο συνδικαλισμό, την πολιτική και τις στρατιωτικές τακτικές για ανταρτοπόλεμο μιας και διεξαγόταν τότε ο αντιαποικιακός αγώνας.
...https://www.facebook.com/JoeyME27/videos/2062331127122388/?t=378
“Living on Your Feet": The Struggles of Cipriano Mera”
Ένα ντοκιμαντέρ του 2009
Σκηνοθέτης: Valentí Figueres
Αφηγείται την ιστορία της οδύσσειας ενός οδοκαθαριστή και ενός λαθροκυνηγού που έγινε κτίστης, ένας ακτιβιστής του UGT που έγινε αναρχικός επαναστάτης και άνθρωπος της δράσης, μέλος της CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας) στην Ισπανία. Είναι η ζωή ενός κτίστη που διοίκησε το 4ο σώμα στρατού των Διεθνών Ταξιαρχιών κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου και ο οποίος νίκησε τους στρατηγούς του Μουσολίνι. Ένας “στρατηγός” που έπιασε ξανά το μυστρί μετά τον πόλεμο, αλλά που παρέμεινε σταθερός στο στόχο του: να εκτελέσει τον Φράνκο. Είναι...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018